ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1293

ซู่เป่าและพวกกำลังรอเถ้าแก่มา ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากบนร้านอย่างตื่นเต้น เหมือนเถ้าแก่กำลังเดินลงมา

แต่สักพักก็ได้ยินเสียงอารมณ์เสียของเถ้าแก่ หาว่าพวกเขาเป็นพวกบ้านนอกคอกนา ไม่มีปัญญาซื้อ สั่งให้ผีผู้หญิงไล่ตะเพิดพวกเขาออกไป

บรรพบุรุษหรี่ตาชั่วครู่ แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ

เขากลับนั่งลงไป ยกแก้วน้ำชามาดื่มอย่างสบายใจ และค่อยๆลิ้มรสชาติ

ไม่ถึงสองวินาที ผีผู้หญิงเดินลงมาเพียงคนเดียว สีหน้าแสดงความเสียใจ “คือว่า เถ้าแก่บอกว่าเสื้อชุดนี้ราคาชุดละเก้าสิบล้านค่าบุญกุศล…พวกคุณจะดูเป็นตัวอื่นแทนไหม?”

เมื่อกี้เธอได้ยินแล้ว ผีสามตัวนี้จะซื้อเป็นชุดครอบครัว

งั้นก็คือสามชุด ถ้าสามชุดรวมกันเป็นสองร้อยเจ็ดสิบล้าน เถ้าแก่บอกว่าลดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

ผีผู้หญิงคิดว่าพวกซู่เป่าคงจะซื้อไม่ไหว…

เห็นสีหน้าที่ตกตะลึงของซู่เป่าอย่างที่คาดไว้ ท่าทางดูเจ็บปวดใจ “แพงขนาดนี้เชียวเหรอ!”

ชุดเจ้าสาวของป้าสะใภ้ใหญ่ชุดละแปดสิบล้าน แพงกว่าชุดเจ้าสาวของป้าสะใภ้ใหญ่เสียอีก!

ผีผู้หญิงพยักหน้าต่อเนื่อง “ใช่แล้วๆ ฉะนั้นฉันจะแนะนำให้พวกคุณลองดูเป็นตัวอื่นแทนเถอะ? ชุดข้างๆนี้ก็สวยเหมือนกัน”

ซู่เป่ารู้สึกเสียดายเล็กน้อย ทั้งหกชุดนี้เหมาะสมที่จะให้คุณพ่อคุณแม่คุณตาคุณยาย มีทั้งรูปแบบของผู้ชายและผู้หญิง เธอใส่ได้ลุงเจ็ดก็ใส่ได้ พ่อกับแม่ก็ใส่ได้ บรรพบุรุษก็ใส่ได้เหมือนกัน

เหมาะสมกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

แต่ว่าสองร้อยล้านกว่ากับเสื้อหกชุด สำหรับแดนมนุษย์ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ฟุ่มเฟือยอยู่ไม่น้อย

ซู่เป่ารู้สึกสับสนและอยากจะได้อย่างมาก ตัดสินใจไม่ถูกเลย

สุดท้ายกัดฟันพูดว่า ซื้อ!

เธอลูบแหวนแล้วเอาหินสีชาดขึ้นมาหนึ่งก้อน จากนั้นก็ถามว่า “อันนี้พอไหม?”

ผีผู้หญิงเปิดตากว้าง!

บรรพบุรุษคายน้ำชาออกมา

ผีผู้หญิง “อ่า…คุณ คุณรอสักครู่!”

เธอพูดอย่างตื่นเต้นและวิ่งขึ้นไป

บรรพบุรุษรีบคว้าหินสีชาดมาจากมือของซู่เป่า และพูดว่า “เธอเอาของสิ่งนี้ออกมาได้ยังไง…”

ซู่เป่าเข้าใจผิดซะแล้ว นึกว่ามันไม่พอ เหมือนกับที่ลุงเจ็ดเอาเงินกงเต๊กออกมาหนึ่งปึกและถูกรังเกียจ

เธอจึงหยิบอัญมณีอัคนีออกมาหนึ่งอัน “งั้นเอาอันนี้ได้ไหม?”

บรรพบุรุษอ้าปากค้าง

ซู่เป่ารู้สึกงุนงง คงไม่นะ เปี้ยนเฉิงหวังเคยบอกว่าอัญมณีอัคนีมีค่าสูงมาก?

เธอจึงเอาหินออกมาหนึ่งก้อน…หินอุดผืนฟ้า “ตอนนี้น่าจะพอซื้อแล้วใช่ไหม?”

บรรพบุรุษหมดคำที่จะพูด

รู้สึกว่าทำไมเธอถึงเอาของพวกนี้ออกมาได้อย่างง่ายดาย เหมือนในแหวนจะมีสิ่งของอยู่มากมาย…

เป็นไปได้อย่างไร?!

ถ้าเป็นหินสีชาดก็ไม่แปลกอะไร ถึงยังไงพ่อของเธอก็เป็นถึงจักรพรรดิเฟิงตู ในวังจักรพรรดิมีหินสีชาดเก็บไว้อยู่มากมาย

อัญมณีอัคนีก็ยังไม่ถือว่าแปลก เพราะเป็นถึงจักรพรรดิ มีอัญมณีอัคนีติดตัวไว้ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ว่าหินอุดผืนฟ้านั้นเกินความคาดหมายจริงๆ!

บนอาคารมีเสียงฝีเท้าวุ่นวาย บรรพบุรุษไม่มีเวลาสอบถามมากมาย จึงได้หยิบอัญมณีอัคนีและหินอุดผืนฟ้าเก็บเข้าไปในกระเป๋าของตัวเอง…แหวนเก็บสิ่งของมีแค่เจ้าของเท่านั้นที่ควบคุมได้ เขาไม่สามารถเก็บเข้าไปที่แหวนนั้นได้

“ต่อไปเวลาที่อยู่ข้างนอกห้ามหยิบของพวกนี้ออกมาเด็ดขาด จำเอาไว้! อย่าเปิดเผยทรัพทย์สินให้ผู้อื่นเห็น!”

บรรพบุรุษสั่งสอนอย่างเร่งรีบ จากนั้นเถ้าแก่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มก็เดินเข้ามา

เขารู้สึกตะลึงขึ้นมา แต่ก็ใช้ได้ผลดีมาก ขอแค่เขาพูดว่า “ไม่ได้ก็ไม่เอา” เถ้าแก่ก็ต้องพูดว่า “กลับมา! ขายให้นายหนึ่งตัวก็ได้!”

เป็นอย่างที่คิดไว้ เถ้าแก่พูดออกมาว่า “พวกคุณ…เฮ้ย กลับมา! ก็ได้ เอาไปเลยๆ! เสื้อพวกนี้แขวนอยู่ที่ร้านมาหลายปีแล้ว มีแต่พวกคุณที่คิดจะซื้อ…”

ผ่านไปสักพัก

ทวดหลานทั้งสามถือเสื้อผ้าออกมาจากร้านขายเสื้ออย่างดีอกดีใจ

เมื่อทั้งสามออกไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าเถ้าแก่ก็หยุดชะงักลง จ้องดูทิศทางที่ทั้งสามเดินไป

ผีร้ายตัวหนึ่งลอยออกมาอย่างเงียบๆ เอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “เถ้าแก่?”

เถ้าแก่ยิ้มอย่างเยือกเย็นและพูดว่า “ตามพวกเขาไป”

ผีร้ายสงสัย “หินสีชาดของพวกเขาใช้หมดแล้วไม่ใช่หรือ?”

ถ้ายังมีหินสีชาดก้อนที่สาม ก็คงจะเอาออกมาแล้ว คงไม่มัวแต่ต่อราคาเจ็ดพันล้านค่าบุญกุศล

แต่เถ้าแก่ไม่คิดเช่นนี้ เขายิ้มเยาะเย้ยและพูดว่า “ถ้าบนตัวแกมีแค่หินสีชาดสองก้อน แกจะเอามาซื้อเสื้อผ้าไหม?”

ผีร้ายคิดใคร่ครวญก่อนจะส่ายหน้า

แววตาเถ้าแก่เป็นประกาย “แบบนี้ก็ถูกแล้ว ชายชราผู้นั้นเป็นผีบำเพ็ญ ผีบำเพ็ญต่างรู้ดีว่าหินสีชาดนั้นสำคัญมากแค่ไหน…”

เขาไม่เชื่อว่าจะมีผีกระจอกที่ไหนยอมเอาหินสีชาดมาซื้อเสื้อผ้า

ในสถานการณ์ที่ผีบำเพ็ญมีหินสีชาดเพียงสองก้อน คงไม่มีทางเอามาซื้อเสื้อผ้าได้หรอก

“เช่นนั้นก็หมายความว่า บนตัวพวกเขายังมีหินสีชาดอีกหลายก้อน” ใบหน้าเถ้าแก่เผยความร้ายกาจออกมา “ตามพวกเขาไป อย่าให้พวกเขารู้ตัว”

เวลานี้เถ้าแก่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า คนที่ตัวเองเพ่งเล็งไว้คือใคร…นั่นคือพญายมตัวน้อยของยมโลก!

ตอนนี้สิ่งที่เขากังวลก็คือ อย่าให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ แกะอ้วนพีพวกนี้เป็นของเขาเท่านั้น…