ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1305

ซืออี้หรันเลี้ยวผ่านสองสามตรอกซอย แน่นอนว่าเขาย่อมรู้ว่ามีผีสองตนกำลังตามเขาอยู่

เพียงแต่เป้าหมายของเขาไม่ใช่การดึงดูดผีสองตนนี้ แต่เป็นการหาที่อยู่ของคนลึกลับนั่น

ซืออี้หรันบำเพ็ญมาอย่างยากลำบาก นับว่าโชควาสนาดีสุดยอด ครั้งแรกที่ถูกคนไล่ฆ่าก็นานขนาดนั้น!

ขอแค่เขาเตรียมทะลวง คนลึกลับนั่นต้องหาเขาเจอแน่ ๆ เขาไม่รู้เลยว่านี่มันเรื่องอะไรกัน

จากนั้นเขาก็ทำได้เพียงหนีอย่างต่อเนื่อง หนีไปด้วยบำเพ็ญไปด้วย ยากลำบากเป็นอย่างยิ่ง

คนลึกลับผู้นั้นไล่ฆ่าเขาอยู่นานมากจริง ๆ เขาไม่อยากถูกกระทำแบบนี้อีกต่อไปแล้ว

ครั้งนี้ในความประจวบเหมาะเขาได้อาวุธชิ้นใหญ่มาชิ้นหนึ่ง เขามั่นใจเป็นอย่างมากว่าอาวุธชิ้นใหญ่นี่จะฆ่าคนลึกลับนั่นได้ แน่นอนว่า ขั้นแรกเขาต้องระมัดระวัง วางแผนให้ถูกต้อง หากคำนวณพลาดไปแม้แต่นิดเดียวก็จะล้มเหลวเอาได้

ทว่าล้มเหลวก็ไม่ต้องเคร่งเครียดไป เขาเองก็สามารถหนีได้ ไม่มีทางหนีทีไล่เขาก็ไม่กล้าเสี่ยงเช่นกัน

ซู่เป่าเคยบอกเอาไว้ว่า ราวกับเขาอยู่ในขั้นจักรพรรดิแล้ว และเหมือนกับยังขาดอีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น

ซู่เป่าพูดเช่นนั้นก็ต้องถูกต้องอยู่แล้ว

ด้วยขอบข่ายพลังของเขาในตอนนี้ บวกกับอาวุธชิ้นใหญ่ที่เขาได้รับมา ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสฆ่าคนลึกลับนั่นทิ้ง

คนลึกลับคนนี้ บางทีตอนนี้สำหรับซู่เป่าแล้วอาจจะไม่ใช่การคุกคาม แต่ในอนาคตนี่จะต้องเป็นการคุกคามอย่างหนึ่งอย่างแน่นอน

เนื่องจากไม่ว่ายังไง ก็มีโอกาสที่จะย้อนฆ่า ฆ่าแล้วค่อยว่ากัน!

“พ่อหนุ่ม หยุดนะ!”

พญาผีสองตนที่ตามออกมาจากโรงเตี๊ยมนั่นยังไม่ทันได้มาขวาง ก็มีผีร้ายอีกสองตนมาขวางซืออี้หรันเอาไว้

“ส่งย่ามเก็บของที่อยู่ที่ตัวนายมาซะ!” สองผีร้ายจ้องซืออี้หรัน

ซืออี้หรันขมวดคิ้ว ก่อนจะเอยขึ้นชืด ๆ ว่า “ในย่ามเก็บของของฉันไม่มีของดีอะไรหรอก”

เขารู้ดีว่าจะสวมแหวนเก็บสิ่งของไว้ที่นิ้วไม่ได้ เพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่ต้องการ

ฉะนั้นจึงใช้เชือกแดงมาร้อยแหวนเอาไว้ จากนั้นก็ห้อยเอาไว้ที่คอ

ที่เอวคาดย่ามเก็บของเอาไว้ย่ามหนึ่ง ในย่ามเก็บของใส่ของที่ใช้งานเป็นประจำเอาไว้ ข้างในไม่มีของดีอะไรจริง ๆ ทว่ามีแต่หินสีชาดหลายสิบก้อนเท่านั้น

ผีร้ายทั้งสองตนหัวเราะอย่างเย็นชา “งั้นเหรอ? พวกเราเห็นแล้ว นายออกมาจากโรงเตี๊ยมเทียนพั่ว!”

โรงเตี๊ยมในยมโลกทำตามมาตรฐานของประเทศหลง สูงที่สุดคือแพลทินัมห้าดาว

หนึ่งดาว สองดาว...กระทั่งห้าดาว ในห้าดาวนั้นยังแบ่งออกเป็นห้าดาวธรรมดาและแพลทินัมห้าดาว

โรงเตี๊ยมเทียนพั่วอยู่ในระดับแพลทินัมห้าดาวที่สูงที่สุด กระทั่งอยู่เหนือกว่าแพลทินัมห้าดาว

ในโลกมนุษย์ โรงแรมเบิร์ตอัลอาหรับของประเทศอาไบเป็นโรงแรมเจ็ดดาวเพียงหนึ่งเดียวของโลก และฐานะกับความหรูหราของเทียนพั่วก็อยู่ในระดับเดียวกับโรงแรมเบิร์ตอัลอาหรับ

คนที่ออกมาจากที่นี่จะไม่มีเงินได้ยังไงกัน?

ซืออี้หรันเงยหน้าขึ้นด้วยความขี้เกียจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณก็รู้ด้วยเหรอว่าผมออกมาจากที่นั่น”

เมื่อสิ้นเสียง แสงเย็นวาบประกาย ดาบคมฟาดออกไป

ผีที่ขวางทางทั้งสองตนถูกฟันจนวิญญาณสลาย ไม่เหลือแม้แต่เศษขี้เถ้า

ซืออี้หรันเก็บดาบกลับมาด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์

ไอ้พวกงี่เง่า