ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 133

หลังจากที่ซู่เป่าถึงโรงเรียนก็รู้ว่าหยางหยางเด็กที่มีเรื่องกับเธอเมื่อวาน วันนี้เขาไม่ได้มาโรงเรียน

เด็กผู้หญิงได้ถือชามแล้วรีบวิ่งไป แล้วนั่งโต๊ะเดียวกันกับซู่เป่า มองซู่เป่าด้วยแววตาระยิบระยับ

ก็คือเด็กผู้หญิงที่ถูกหยางหยางถีบเก้าอี้ใส่เมื่อวานนั่นแหละ

“ซู่เป่า เธอสุดยอดมากเลยนะ”เด็กผู้หญิงคนนั้นกล่าว “ฉันชื่อว่าซินซิน เธอจำฉันได้มั้ย？”

ซู่เป่าทานข้าวไปด้วยพยักหน้าไปด้วย “จำได้สิ”

ความจำของเธอดีมากๆเลยนะ

ซินซินพูดอย่างดีอกดีใจ “แม่ฉันบอกว่า หยางหยางโดนเธอตีจนเข้าโรงพยาบาลเลยนะ！”

ซู่เป่าอึ้งไปชั่วครู่ “อะไรนพ？”

ซินซินเอียงศีรษะของเธอลง แล้วกระซิบเบาๆ เหมือนเป็นปาปารัสซี่ส่งข่าวจากที่ไหนสักแห่ง

“เมื่อสานคุณย่าของหยางหยางแจ้งข่าวในกลุ่มหน่ะ ด่าคุณครูด่าโรงเรียนด้วย แล้วก็ยังด่าคุณพ่อของเธอด้วยนะ！！”

“แต่หลังจากนั้นคุณพ่อเธอก็ด่ากลับไปแล้วเรียบร้อย”

ซู่เป่าแสดงท่าทีสงสัยว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ

ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องเลย คุณอากับคุณพ่อไม่มีใครบอกเรื่องนี้กับเธอเลย

ซู่เป่าตั้งใจที่จะถาม “แล้วเธอรู้ได้ยังไงล่ะ”

ซินซินบอกว่า “คุณแม่ฉันบอกมา แถมคุณย่าของหยางหยางยังส่งรูปที่นอนโณงพยาบาลมาให้ดูด้วย ฉันเห็นหมดแล้วแหละ”

ซู่เป่าอึ้งไปเลย

ซวยแล้ว

แค่นี้ก็เข้าโรงพยาบาลเลยหรือ

เธอลำบากใจมาก เธอแทบไม่ได้ออกแรงอะไรเลยด้วยซ้ำ หยางหยางก็นอนโรงพยาบาลแล้ว

ช่างอ่อนแอจริงๆ

แต่ซินซินเหมือนว่าเธอจะดูมีความสุขมากๆนะ เมื่อก่อนเธอถูกหยางหยางล้อเลียนบ่อยๆ แถมยังชอบหยิกเธอด้วย

เธอเองก็พูดแล้วนะว่าห้ามหยิกหน้า แต่พอเธอโกรธ หยางหยางก็ยิ่งทำแรงมากขึ้น

หลังจากนั้นเธอก็ได้บอกกับแม่ของเธอ จากนั้นแม่ของเธอก็ตักเตือนไปที่คุณย่าของหยางหยาง

ซินซินไม่มีวันที่จะลืมวันนั้นได้แน่ คุณย่าของหยางหยางกับแม่ของเธอที่ทะเลาะกันตรงหน้าห้องเรียน

คุณย่าของหยางหยางพูดเสียงดังว่า [เธอบอกว่าหยางหยางหลานฉันเป็นคนหยิก แล้วยังไงหล่ะเธอเห็นกับตาหรือเปล่า ฉันรู้สึกว่าเป็นซินซินลูกของเธอกำลังพูดโกหกมากกว่านะ นี่ก็ยังดีอยู่ไม่ใช่หรือ มาพูดอะไรมั่วซั่ว]

คุณแม่ของเธอได้พูดตักเตือนว่าการที่ผู้ชายมาหยิกหน้าเด็กผู้หญิงเป็นเรื่องที่ไม่ดี หวังเพียงแต่ว่าพวกเขาจะอบรมสั่งสอนลูกหลานตัวเองให้ดียิ่งขึ้น

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าคุณย่าเขาจะพูดจาแบบนี้ 【เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ จะมาคิดเรื่องร้ายกาจแบบนี้ได้ยังไง ！ เด็กบ้านฉันแค่ชอบหยอกล้อก็เท่านั้น ลูกหลานบ้านเธอนั่นแหละอ่อนปวกเปียกเอง 】

ตอนนั้นมีผู้คนมากมายมารุมล้อม ซินซินรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

เหมือนกับว่ามันเป็นความผิดของเธอซะอย่างนั้น

คุณแม่ของเธอไม่รู้จทำอย่างไรดี จึงได้เพียงแต่ให้เธออยู่ห่างๆหยางหยางไว้ ไม่ต้องไปเล่นกับเด็กคนนี้

ตอนนี้ซู่เป่าจัดการหยางหยางจนนอนโรงพยาบาลไปแล้ว ทำให้ซินซินเองก็รู้สึกว่าคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอมีความสุขกับเรื่องนี้มาก ดังนั้นเธอจึงรู้สึกว่าซู่เป่าสุดยอดมากๆ เป็นเหมือนฮีโร่คนหนึ่ง

หลังจากที่เด็กๆบริเวณนั้นได้ยินเรื่องนี้ต่างก็พากับคุยฮือขึ้นมา

เรื่องสนทนาระหว่างเด็กๆมันเป็นเรื่องที่แปลกๆ ซินซินได้ประกาศเสียงดังก้องว่าหยางหยางเป็นเด็กนิสัยไม่ดี ตอนนี้ซู่เป่าจัดการแล้วเรียบร้อย ซู่เป่าสุดยอดที่สุดเลย

ซินซิน “ซู่เป่าสุดยอดที่สุดเลย”

เพื่อนๆคนอื่น “สุดยอดที่สุดเลย”

ซินซิน “วู้ฮู ซุปเปอร์ฮีโร่！！”

เพื่อนๆคนอื่น

ตั้งแต่เมื่อ…………

เปิดเรียนวันที่สอง ซู่เป่ามีเพื่อนเพิ่มผู้หญิงสี่คนและผู้ชายอีกสี่คน

ซู่เป่า “？”

ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าใจถึงเหตุผล

แต่การที่มีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น แล้วได้เล่นด้วยกันทั้งวัน นั่นก็เพียงพอที่ทำให้ซู่เป่าสนุกอย่างมาก

……

**

อีกด้านหนึ่ง ที่โรงพยาบาล

คุณย่าของหยางหยางทำเรื่องใหญ่ที่โรงพยาบาล “หลานฉันก็บอกอยู่ว่าปวดมาก แต่พวกเธอกลับพูดว่าตรวจไม่เจออะไรเลย พวกหมอปลอมแน่ๆ จอมปลอม！”