ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1356

ชายชราจ้องมองแก้วน้ำชาตรงข้าม ผ่านไปพักใหญ่ก็ยังเงียบเหมือนเดิม

ในใจของเขาเกิดความสับสนและความไม่เข้าใจ จนครั้งก่อนเมื่อเจ้าหนูน้อยได้พูดคุยกับเขาและทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมา เมื่อเห็นเธอจากไปในใจก็รู้สึกโล่งขึ้น ท่าทางเหมือนไม่มีปัญหาอะไรแล้ว…

แต่สุดท้าย ความสับสนได้ย้อนกลับมาผูกมัดเขาไว้อีกครั้ง เขายังคงไม่เข้าใจเหมือนเดิม

นอกจากความสับสนในใจ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เขาไม่สามารถปล่อยวางได้

ตอนถูกมารควบคุมจนเกิดความคิดชั่วร้ายในตอนนั้น เขาไม่สามารถป้องกันได้เลย เคยถูกคลอบงำ และยังได้ล่วงเกินสาวใช้ในวังของจักรพรรดิเฟิงตู

ภายหลังจากนั้นก็ตกอยู่ในความมืด ผ่านไม่เนิ่นนานก็ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ แต่เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว

สุดท้ายก็ต้องถูกผนึกอยู่ที่นี่…

ชายชราถอนหายใจหนึ่งที ไม่รู้ว่าบาปกรรมครั้งนี้ของตัวเอง ยังมีโอกาสที่จะสามารถแก้ไขได้หรือไม่

**

ชายชราเทน้ำชาในกลางอากาศ หวนนึกถึงเรื่องในอดีต

ซู่เป่าเกิดนึกถึงชายชราขึ้นมาทันที

เธอกับซืออี้หรันได้ออกจากถ้ำเซียนที่พระแม่ธรณีอาศัยอยู่ กำลังตามหาคุณพ่อและบรรพบุรุษของตัวเอง

“กำลังคิดอะไรเหรอ?” ซืออี้หรันเอ่ยถาม

ซู่เป่าคิดไปคิดมา ก่อนจะพูดว่า “พี่อี้หรัน หนูรู้ว่าตี้จั้งหวังอยู่ที่ไหน และหนูรู้สึกว่าเขาไม่ยอมเดินออกมาเอง”

ซืออี้หรันรู้สึกประหลาดใจ เธอรู้จักที่อยู่ของตี้จั้งหวังได้ยังไง?

งั้นก็หมายความว่า ห้าเทพผู้ยิ่งใหญ่ในยมโลก…นอกจากจักรพรรดิตงเยว่แล้ว คนอื่นๆก็รวบรวมได้ครบแล้ว

จักรพรรดิเฟิงตู จักรพรรดิชิงหัว พระแม่ธรณี ตี้จั้งหวัง…

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

ตามการบันทึกของแท่นหินหนังสือ เทพทั้งห้าจะส่งเธอออกไปพร้อมกัน ทำลายโซ่บ่วงของฟ้าดิน

แต่เขาในตอนนี้…คือผู้ที่อ่อนแอที่สุดหรือเปล่า?!

ทันใดนั้นก็นึถถึงพระแม่ธรณี

อืม พระแม่ธรณีอยู่ด้านล่าง เขาไม่ใช่ผู้ที่อ่อนแอที่สุด

ซู่เป่าไม่รู้ว่าซืออี้หรันกำลังคิดอะไรอยู่ ผ่านการต่อสู้กับเงามืดชุดดำ ทำให้เธอนึกถึงคำถามที่บรรพบุรุษเคยถามเธอขึ้นมาว่า

【เช่นนั้นบรรพบุรุษขอถามหนูว่า…หนูกับพ่อของหนู ทำไมจะต้องไปทะลวงวิถีสวรรค์ด้วยล่ะ?】

【เพื่อทะลวงวิถีสวรรค์จนต้องสิ้นชีวิต ไม่เสียดายที่ต้องเริ่มต้นใหม่…แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะริบรี่ ทำไมพวกเธอถึงไม่หยุด ด้วยความสามารถในตอนนี้ อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไปไม่ดีหรือ?】

ถูกต้อง ตอนนี้เธอกับพี่อี้หรันร่วมมือกันจนชนะชายชุดดำได้แล้ว ขอเวลาให้เธอได้เติมโตอีกนิด ถึงเวลานั้นก็จะสามารถทำด้วยตัวเอง แค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถตบให้ชายชุดดำกระเด็นไปได้

เธอกับพ่อและคนอื่นๆ เป็นถึงผู้แข็งแกร่งในยมโลกแล้ว ยังมีพระแม่ธรณีเป็นที่พึ่งพา ฉู่เจียงหวัง เปี้ยนเฉิงหวังและเพื่อนๆที่ดีอีกหลายคนในยมโลก

บรรพบุรุษของเธอยังเป็นเถ้าแก่ใหญ่ในดินแดนทุรกันดาร

มีอำนาจ มีเงิน

เธอสามารถเดินอย่างสง่าผ่าเผยในยมโลก สามารถอาศัยอยู่กับคนในครอบครัวอย่างมีความสุขตลอดไป

ทำไมจะต้องมาทะลวงวิถีสวรรค์เก่าด้วยล่ะ?

“พี่อี้หรัน พี่คิดว่า ทำไมพวกเราถึงต้องทะลวงวิถีสวรรค์เก่าด้วย?” ซู่เป่าเอ่ยถาม และเป็นการถามตัวเองด้วย

ในใจของเธอเหมือนสามารถตอบได้ทันที

ซืออี้หรันเหมือนมักจะทำอะไรด้วยตัวคนเดียว จนเดินมาถึงตำแหน่งนี้

เขาเผชิญเหตุการณ์จริงมามากกว่าซู่เป่า การนองเลือดการฆ่ากันอย่างโหดร้าย