ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1358

มู่กุยฝานรวบรวมพลังไว้ที่ปลายเท้า!

ซืออี้หรันนั่งตัวตรง ต้องการมองเห็นฝั่งตรงข้ามให้ชัดเจน กลั้นหายใจและขยับตัวไปด้านหน้าสองก้าวอยู่บนกิ่งไม้…

อยู่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ ไม่ควรจะส่งเสียงดังออกมาแม้แต่นิดเดียว เพื่อไม่ให้ศัตรูมองเห็น

เขาไม่กล้าหายใจแรง เพราะซู่เป่ากำลังอยู่ในป่า ด้านหลังของเขาก็คือซู่เป่า จะต้องเฝ้าไว้ให้ดี

เป็นใครกันแน่ หรือจะเป็นชายชุดดำที่หลบหนีไป และย้อนกลับมาอีกครั้ง?!

มู่กุยฝานควบคุมการหายใจจนถึงขั้นไม่มีเสียง แววตาเฉียบคมดั่งกระบี่ พูดในใจว่า “เป็นใครกันแน่?”

หรือจะเป็นเงามืดชุดดำ?

แต่เงามืดนั้นถูกเขาทำลายจนดับสิ้นแล้ว…นึกถึงเสียงหัวเราะก่อนที่เงามืดจะถูกทำลาย และพูดว่ามันไม่มีวันดับสลาย…

ในใจมู่กุยฝานก็รู้สึกกังวล!

ใกล้แล้ว

ทั้งสองฝ่ายต่างขยับเข้าใกล้มาหนึ่งก้าว

ซืออี้หรันมองเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นใคร…

อ้าว อามู่?!

“…”

มู่กุยฝานสัมผัสถึงบางอย่าง มีคนกำลังมองมาทางพวกเขา ทันใดนั้นในหัวสมองก็มีคำพูดหนึ่งผุดขึ้นมา ก่อตัวกลายเป็นภาพให้เห็น…

จิตเทพ?!

อีกฝ่ายเป็นผู้ที่ฝึกฝนจนมีจิตเทพ ทั้งยมโลกนี้มีแค่จักรพรรดิตงเยว่เท่านั้นที่มีจิตเทพ

จักรพรรดิตงเยว่ในปัจจุบันนี้ยังกินนมอยู่ที่บ้านตระกูลซู!

มู่กุยฝานสัมผัสได้ว่าศึกครั้งนี้อันตรายยิ่งกว่าการต่อสู้กับชายชุดดำเสียอีก

อสูรน้อยกินผลไม้ศักดิ์สิทธิ์หมดในเวลานี้พอดี เงยหน้าขึ้นอย่างพอใจ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีกลิ่นแปลกๆ

“จ๊ากๆ??”

บรรพบุรุษดึงตัวมู่กุยฝานอย่างรวดเร็ว “รอเดี๋ยว!”

เป็นอสูรน้อย!

ข้างกายอสูรน้อยเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง…

เวลานี้มู่กุยฝานก็ได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นหูและเสียงแปลกหูดังขึ้นมา

“อามู่”

มู่กุยฝาน “…”

สักพักก็มีเงาหนึ่งปรากฎขึ้นตรงบริเวณในสายตาของเขา ที่แท้ก็คือซืออี้หรัน!

บรรพบุรุษ “เขาเป็นใคร?”

ซูจิ่นอวี้ “อ้าว…ซืออี้หรัน เพื่อนซู่เป่าที่เรียนโรงเรียนเดียวกัน และเป็นเพื่อนร่วมห้องของซูเหอเวิ่น…”

บรรพบุรุษโล่งอกไปที “เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”

มู่กุยฝาน “…”

ไม่ถูกต้อง รู้สึกเหมือนอันตรายยิ่งขึ้น

ตอนแรกกลัวว่าซู่เป่าจะเป็นอันตราย ตอนนี้รู้สึกเหมือนซู่เป่ากำลังถูกใครบางคนอุ้มหนีไป สองเท้าวิ่งได้ว่องไวมาก ขโมยไปทั้งคนเลย

กฎ…

ก้อนเมฆนี้มีรสหวานจริงหรือ? ไม่ใช่เพราะว่าอยู่ในโลกที่เธอสร้างขึ้น จึงมีรสหวานเท่านั้น ถ้าคนสร้างยมโลกเป็นอีกคนหนึ่ง ผีบำเพ็ญทุกตัวในนั้นก็คือ “ก้อนเมฆ” หรือ?

ผีบำเพ็ญทำตามสิ่งที่ผู้สร้างกำหนดขึ้น พยายาม “หวาน” (แข็งแกร่ง)

รอให้พวกเขาถึงจุดที่ “หวาน” แล้ว ก็เป็นการเติมเต็มความต้องการของผู้ทรงสร้าง หรือตอบสนองการใช้คนของผู้ทรงสร้าง…อย่างเช่นเอาผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดมาเป็น “อาวุธชีวภาพ” ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นซู่เป่าก็รู้สึกว่าโลกช่างน่ากลัวเหลือเกิน ดูเหมือนความจริงจะซ่อนอยู่เบื้องหลังวิถีสวรรค์

ผู้คนมักกล่าวว่า ถ้าทำเรื่องชั่วร้ายทุกอย่างจนหมดก็ไม่สนใจวิถีสวรรค์อีกต่อไป…

ฉะนั้นวิถีสวรรค์ไม่ได้แย่เสมอไป แต่เป็นไปได้หรือไม่ว่า สิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็นเรื่องดีเรื่องร้าย เรื่องผิดเรื่องถูก ต่างเกิดจากต้นแบบที่วิถีสวรรค์ตั้งขึ้นมา?

เหมือนที่เธออยู่ในโลกสวรรค์ก้อนเมฆ ที่ได้กำหนดไว้ว่า 【ก้อนเมฆ=ขนมสายไหม】

ฉะนั้นก้อนเมฆต้องมีความหวานเป็นตัวตั้ง หวานที่สุดก็คือก้อนเมฆที่ดี ไม่หวานหรือขมก็คือก้อนเมฆเสีย

เปรียบเสมือนติ๊กต๊อก ที่ถูกสร้างจนกลายเป็นวงจรโลกเสมือน มีคนมากมายเลื่อนดูวีดีโอข้างใน

แม้จะอิสระเสรี แต่ก็มีกฎผูกมัด…อย่างเช่นความเท่าเทียมกัน ไม่ควรด่าทอโจมตีผู้อื่น…และคนสร้างวีดีโอก็ไม่ควรสร้างวีดีโอลามก ไม่ควรลงวีดีโอที่คุกคามเด็ก

สิ่งเหล่านี้ก็คือกฎ

แต่ผู้ที่ตั้งกฎขึ้นมาก็คือเจ้าของติ๊กต๊อก

เห็นติ๊กต๊อกเป็นโลกที่สร้างขึ้นด้วยตัวเอง ทางเจ้าของก็คือ “วิถีสวรรค์” ของโลกใบนี้…กำหนดกฎเอง ดำเนินกฎเอง ผู้ใช้ต้องปฏิบัติตามกฎนี้ ไม่ว่าการเลื่อนดูวีดีโอ หรือการพยายามหาผู้ติดตาม กลายเป็นบล็อกเกอร์ที่มีแฟนคลับหลายล้านคน หรือบล็อกเกอร์ที่มีแฟนคลับหลายสิบล้านคนที่แข็งแกร่ง…

“นี่ นี่ก็โลก” ซู่เป่าเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ยิ้มและยกมือขึ้น ปัดก้อนเมฆที่อยู่ตรงหน้าออก…

และในเวลานี้ เสียงฟ้าร้องที่คุ้นหูก็ผ่าลงมา!