ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1360

ซู่เป่าร่วงลงมากระแทกกับพื้นดิน ฝุ่นควันตลบไปทั่ว

เธอยังไม่หายดีก็มาบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าครึ่งชั่วโมงสั้นๆที่กำลังหยั่งรู้ ซืออี้หรันได้วางค่ายกลรวมพลังหยิน จึงได้เพิ่มพลังหยินให้เธออย่างไม่รู้ตัว ทำให้ตันเถียนของเธอรวบรวมพลังหยินไว้ได้บางส่วน

ไม่งั้นเวลานี้เธอคงไม่มีแรงที่จะแบกรับไหว

ด่านเคราะห์อัศนีบาตครั้งแรกมีทั้งหมดเก้าสาย

ด่านเคราะห์อัศนีบาตครั้งที่สองในวันนี้ แบ่งเป็นเก้ารอบ!

รอบที่หนึ่งสามสาย รอบที่สองหกสาย รอบที่สามเก้าสาย

ตามข้อกำหนดของสูตรสามเก้านี้…ซู่เป่ากัดฟันมองดูท้องฟ้าที่มืดครึ้ม รู้ดีว่าถ้าครั้งนี้รับไม่ไหว แม้แต่เรื่องทะลวงโซ่บ่วงของชาติก่อนที่บอกไว้ก็ไม่มีโอกาสอีกต่อไป

โครมคราม…

ด่านเคราะห์อัศนีบาตรอบที่สี่กำลังจะผ่าลงมาแล้ว!

ซู่เป่าพยายามลุกขึ้นมาแม้ร่างกายจะบอบช้ำ ยืนตัวสั่นโคลงเคลง มองดูสายฟ้าตรงหน้าที่กำลังจะผ่าลงมา ได้แต่อดทนแบกรับไว้!

เธอกำมือไว้อย่างแน่น ทุบไปที่กลางอากาศ!

ย๊าก!

รอบที่สี่สายฟ้าสิบสองสาย ซู่เป่าพุ่งขึ้นฟ้า เหยียบสายฟ้าต่อต้านขึ้นไป เผชิญหน้าอย่างลำบากตรากตรำ…

หัวใจของมู่กุยฝานจมลงสู่เหวลึก

“ผ่าด่านเคราะห์ครั้งแรกคือสายฟ้าเก้าสาย วันนี้ยังคงเป็นตัวเลข “เก้า” จึงกลายเป็นสูตรสามเก้า! ”

บรรพบุรุษรู้สึกอึ้ง และถามขึ้นว่า “หมายความว่าอะไร?”

มู่กุยฝาน “หนึ่งเก้า สามเก้า ห้าเก้า…ครั้งสุดท้ายคือด่านเคราะห์อัศนีบาตห้าเก้า สำเร็จห้าเก้าขั้นสูงสุด”

“นี่คือกฎครั้งนั้นที่พวกเราศึกษาออกมา คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะได้เห็นด่านเคราะห์อัศนีบาตสามเก้าอยู่ต่อหน้า”

ซูจิ่นอวี้ไม่ค่อยเข้าใจ แต่จิตใจเหมือนถูกแขวนไว้ที่ลำคอ อยากจะถามอะไรออกมาแต่ก็ถูกบีบคอเอาไว้ จึงพูดไม่ออก

มือของซืออี้หรันกำแน่นอย่างไม่รู้ตัว ค่อยๆอธิบายว่า “เมื่อก่อนเป็นสายฟ้าเก้าสาย หนึ่งเก้าหมายความว่า หนึ่ง สอง สาม สี่…เก้า และสามารถเรียกได้ว่าฟ้าผ่าเก้าครั้ง แต่จำนวนรอบคือหนึ่ง”

“สามเก้า ก็คือจำนวนด่านเคราะห์อัศนีบาตรอบที่สาม”

“1*3=3 รอบที่หนึ่งคือสายฟ้าสามสาย 2*3=6 รอบที่สองคือสายฟ้าหกสาย 3*3=9 รอบที่สามคือสายฟ้าเก้าสาย…”

จากการคำนวณแบบนี้ รอบที่สี่ก็คือสายฟ้าสิบสองสาย รอบที่ห้าก็คือสายฟ้าสิบห้าสาย รอบที่หกคือสายฟ้าสิบแปดสาย จนถึงรอบที่เก้าคือสายฟ้ายี่สิบเจ็ดสาย

“พูดตรงๆก็คือ ซู่เป่าจะต้องรับสายฟ้าด่านเคราะห์อัศนีบาตทั้งหมดหนึ่งร้อยสามสิบห้าสาย”

ถูกฟ้าผ่าหนึ่งร้อยสามสิบห้าครั้ง ยังจะต้องทนต่อไป…

ซูจิ่นอวี้เข้าใจแล้ว ครั้งนี้เหมือนจมลงใต้น้ำแข็ง

ด่านเคราะห์อัศนีบาตครั้งที่สองมีสายฟ้าหนึ่งร้อยสามสิบห้าสาย แล้วจะแบกรับยังไง? นี่ไม่ใช่การฝ่าด่านเคราะห์ แต่คือวิถีสวรรค์ต้องการฆ่าทำลายชัดๆ!

ถ้าครั้งนี้โชคดีรอดพ้นไปได้ แล้วถ้าด่านเคราะห์อัศนีบาตครั้งที่ห้าเก้าล่ะ? ด่านเคราะห์อัศนีบาตห้าเก้ามีทั้งหมดสองร้อยยี่สิบห้าสาย

ทั้งจังหวัดคงต้องโดนผ่าจนเละเทะ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าทั้งหมดผ่าลงมาที่คนคนเดียว

“ซู่เป่า…” นิ้วมือเรียวยาวของซูจิ่นอวี้เกิดสั่นขึ้นมา ท่าทางเหมือนจะทรงตัวไม่ไหว

มู่กุยฝานประคองเธอเอาไว้