ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1361

สายฟ้าสีม่วง ทั้งอัดอั้น ทั้งลึกลับ

แสงที่ปะทุออกมากลับขาวเจิดจ้า สามารถเปล่งประกายให้ค่ำคืนมืดมิดสว่างไสว ทำให้มองไม่เห็นสภาพจริงของภายใน

แต่ซู่เป่าอยู่ในแสงสว่างอันแยงตานี้ ในขณะที่กำลังถูกผ่าจนเกือบจะสิ้นใจนั้น เธอก็สังเกตเห็นแสงสีทองที่ซ่อนเร้นอยู่ในแสงสีขาว

เหมือนกับวันนั้นที่เธอและซืออี้หรันเดินเข้าไปในค่ายกลส่งตัวโบราณ แสงขาว อักษรยันต์สีเหลืองของเธอคือแสงสีทอง

อักษรยันต์สีเหลืองของเธอแม้จะเป็นอนุพันธ์ของอักษรยันต์โบราณ แต่เมื่อเข้าสู่กฎแห่งวิถีใหม่ของเธอ ตอนนี้ได้กลายเป็นของเธอแล้วอย่างสมบูรณ์

ในสายฟ้ามีแสงสีทองที่ดูคล้ายกัน สิ่งที่แตกต่างกันก็คือในแสงสีทองนั้นว่างเปล่า

ความรู้สึกแบบนี้แปลกประหลาดมาก ทำให้ซู่เป่ารู้สึกว่าวิถีสวรรค์เหมือนได้แยกออกมาสองวิถี เหมือนชายชุดดำกับตี้จั้งหวังที่แยกออกมาจากคนคนเดียวกัน

แสงสีม่วงเหมือนต้องการจะฆ่าทำลายเธอ ต้องการทำให้ถึงตาย จักรพรรดิตงเยว่มาก็ต้องตายเหมือนกัน

แต่สายฟ้าสีทองที่ซ่อนตัวอยู่ด้านใน เหมือนจุดบกพร่องในเคราะห์อัศนีบาต (ช่องโหว่) เป็นความหวังสู่หนทางรอดให้กับผู้ที่ฝ่าด่านเคราะห์！

และการสังเกตเห็นสิ่งนี้ ทำให้ซู่เป่าทุ่มสุดตัว ยื่นพู่กันชี้ชะตาของตัวเองออกไป!

พู่กันชี้ชะตาเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอ และเป็นอาวุธแห่งชีวิตของเธอ เชื่อมติดกับชีวิตของเธอ

ซู่เป่าจับพู่กันไว้ในมือ แววตาประกายแสงเยือกเย็นดุดันออกมา พุ่งเข้าไปโจมตีแสงสีทองภายในสายฟ้า!

“ผานกู่เบิกฟ้า…!”

สายฟ้าล้อมรอบซู่เป่าเอาไว้ ท่ามกลางสายฟ้าอันดุเดือดมีเสียงคำรามของซู่เป่าดังออกมา แฝงด้วยน้ำเสียงของเด็ก แต่กลับเต็มไปด้วยความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว

มู่กุยฝานพูดอะไรไม่ออก มองดูสายฟ้าอย่างตะลึง

ทั้งครึ่งภูเขาหลีอยู่ใต้แสงการปกคลุมของสายฟ้า ตามด้วยเสียงร้องอันเยือกเย็นของซู่เป่า แสงสีทองก็ระเบิดขึ้นมาอย่างรุนแรง ทำให้สายฟ้าทั้งหมดที่ผ่าลงมาขาดสะบั้น

“แข็ง…แข็งแกร่งจริงๆ!” ซูจิ่นอวี้มองอย่างตาค้าง และถามขึ้นอย่างไม่ทันได้คิดว่า “นี่คือด่านเคราะห์อัศนีบาตรอบที่เท่าไหร่แล้ว…?”

ซืออี้หรันสายตาจดจ่อ พูดตอบขึ้นมาว่า “รอบที่เจ็ด ยี่สิบเอ็ดสาย!”

สายฟ้ายี่สิบเอ็ดสายหักกลาง แค่ชั่วครู่ก็หมดกำลังเรี่ยวแรง เศษไฟร่วงหล่นลงมากระจุยกระจาย สลายหายวับไปอย่างรวดเร็ว

รูปร่างของซู่เป่าเผยให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น เธอยืนตระหง่านอยู่ในหมู่เมฆ มือหนึ่งถือพู่กัน พู่กันชี้ชะตากลายร่างเป็นขนาดใหญ่ ตั้งตรงอยู่ข้างหลังเธอ

“ซู่เป่า!” ซูจิ่นอวี้รู้สึกตื่นเต้น

มู่กุยฝานยังคงมีท่าทางกังวลใจ พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “มาแล้ว!”

สายฟ้ารอบที่แปดตั้งตระหง่านเทียบฟ้า ทั้งยี่สิบสี่สายเหมือนจะผ่าลงมาพร้อมกัน ท้องฟ้าปรากฎเสาไฟขนาดมหึมาน

โครมคราม…ทั้งหมดฟาดลงบนตัวซู่เป่า

มู่กุยฝาน ซูจิ่นอวี้ บรรพบุรุษและซืออี้หรันต่างมีอาการเหมือนหัวใจหล่นไปที่ตาตุ่ม สายฟ้าสีม่วง แสงขาวที่ปะทุออกมา ได้ก่อตัวรวมกันจนเห็นเป็นรูปร่าง

เหมือนกับเสาหินสายฟ้า มองไม่เห็นหนทางที่จะหนีรอดไปได้

แต่ทว่าซู่เป่าก็ไม่ทำให้พวกเขารู้สึกผิดหวัง แสงทองระเบิดขึ้นมา ครั้งนี้ได้ระเบิดจนกลืนกินแสงสายฟ้า ยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น