ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1362

ซู่เป่าจ้องไปที่สายฟ้าสีแทองที่กำลังจะถูกเมฆดำปกคลุมไว้ แสงวิบวับในบริเวณนั้น

ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่เธอมีความรู้สึกว่า นั่นคือของดี!

เธอวิ่งไล่ตามไปทันที ต้องการจะเอาใส่ขวดหยกไว้นิดหน่อย

แต่เมฆดำเหมือนกำลังป้องกันเธอไว้ ปกคลุมเก็บไว้อย่างรวดเร็ว

ยังได้ฟาดสายฟ้าใส่เธออีกหนึ่งสาย

ซู่เป่าที่มีแผลลึกจนเห็นกระดูกขาว ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด โดนผ่าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว…

หน็อยแน่! เธอโดนผ่าอย่างโหดร้ายแบบนี้ เธอไม่ได้คิดที่จะทำร้ายมัน แต่มันกลับทำร้ายเธอก่อน?

ซู่เป่าโมโหขึ้นมา!

ทำร้ายเธอมานานขนาดนี้ ผ่าจนเธอบอบช้ำทั้งตัว ถึงขั้นต้องการทำให้เธอถึงตาย ขอเอาของนิดๆหน่อยไม่ได้เลยเหรอ!

ซู่เป่าหยิบพู่กันชี้ชะตาออกมา ผานกู่เบิกฟ้า ฟาดลงไปอย่างจัง!

แสงสีทองระเบิดจนกลายเป็นมังกรสิบเอ็ดตัว สายฟ้าเส้นเล็กถูกมังกรจอมเดือดม้วนเข้าไป แค่พริบตาก็จมหายไป

ซู่เป่าบุกเข้าไปในรังของสายฟ้า จิตเทพทะลุผ่านเมฆดำ ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง แสงวิบวับของบ่อสายฟ้านี้จะสามารถคลายความสงสัยของเธอได้

ในวินาทีที่จิตเทพได้สัมผัสโดนของเหลวในบ่อนั้น เธอรู้สึกเหมือนหัวสมองแจ่มใสขึ้นมาทันที ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายเกลี้ยง!

เป็นของดีอย่างที่คิดไว้จริงๆ!

ถ้าเป็นของดีก็ต้องเก็บไว้นิดหน่อยคงไม่เสียหาย!

จิตเทพของเธอเร็วกว่าการกระทำของเธอหนึ่งก้าว เพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ จิตเทพก็หยิบถังใบใหญ่ออกมาหนึ่งอัน ไม่พูดไม่จาโยนเข้าไปในบ่อนั้น！

ครืน…

เธอตักออกมาหนึ่งถัง!

ความเร็วของจิตเทพ คือระดับความนึกคิดชั่วครู่ แค่พริบตาซู่เป่าก็เอาถังสีแดงใส่เข้าไปในน้ำเต้าวิญญาณแล้ว!

กระบวนการนี้ มีของเหลวจากบ่อได้หยดลงบนร่างกายของเธอ ซู่เป่ารู้สึกว่าร่างกายของเธอมีเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่าง เมื่อสักครู่นี้แขนที่ถลอกลึกจนเห็นถึงกระดูก แต่แล้วจู่ๆก็ฟื้นฟูหายดีกลับมาเป็นเหมือนเดิม!

“!!” ซู่เป่ารู้สึกอึ้ง!

ว้าว เธอเดาถูกแล้ว!! ของดีที่ทองคำก็แลกมาไม่ได้!

จิตเทพของซู่เป่ากลายเป็นมือเล็กๆเจ็ดแปดข้าง ถือถังเล็กเจ็ดแปดอัน มุ่งหน้าไปบ่อสายฟ้าเพื่อจะตักขึ้นมาเจ็ดแปดถัง

แต่ในเวลานี้ เสียงโครมครามที่ทุ้มต่ำดังขึ้น ลักษณะเหมือนคำรามอย่างโมโห เจาะจงกดดันซู่เป่าอย่างแรง ไม่ให้เธอเอาสิ่งของนี้ไป!

ซู่เป่านึกถึงแสงสีทองที่ซ่อนเร้นอยู่ในด่านเคราะห์อัสนีบาต เธอมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ของเหลวในบ่อเป็นสิ่งที่เธอสมควรต้องเอา

ระยะเวลาแค่ลมหายใจเดียว เมฆดำกับบ่อสายฟ้ากำลังจะสลายหายไป

ซู่เป่าหยิบน้ำเต้าวิญญาณออกมาอย่างรวดเร็ว “น้ำเต้าวิญญาณ เก็บให้หมด!”

น้ำเต้าวิญญาณรับคำสั่ง ทันใดนั้นก็ดูดไปที่บ่อสายฟ้าอย่างแรง

พรืด…!

สิ่งที่น้ำเต้าวิญญาณถนัดที่สุดก็คือเก็บของ แค่พริบตาก็ดูดแสงวิบวับในบ่อไปครึ่งบ่อ

ซู่เป่าสัมผัสได้ว่าบนอากาศมีสิ่งของบางอย่างที่รู้สึกโมโหอย่างมาก แต่ไม่นานความโมโหนั้นก็หายไปพร้อมกับเมฆดำและสายฟ้า หายไปอย่างไม่ทิ้งร่องรอย