ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1363

บรรพบุรุษจับอสูรน้อยโยนไปข้างๆ

“อย่ามาวุ่นวาย!”

สีหน้าซู่เป่าดูไม่ปกติ ทุกคนต่างพากันกังวล ยิ่งเวลาที่เพิ่งผ่านไปได้แค่สองวินาที ก็เห็นบนร่างกายของซู่เป่ามีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นมา!

หมอกเลือดฟุ้งขึ้นมา บนร่างกายของซู่เป่าถูกแสงสีทองปกคลุม คล้ายกับว่ามีสายฟ้าผ่าออกมาจากตัวเธอ

“ซู่เป่า!” บรรพบุรุษมีสีหน้าย่ำแย่ เร่งรีบเข้าไปดู

มู่กุยฝานขวางเขาเอาไว้ “เดี๋ยวก่อน…”

ซู่เป่าหน้าแดงขึ้นมา เธอพูดอะไรไม่ออก

แย่แล้ว ดื่มเข้าไปเยอะเกินไป!!

ไม่รู้ว่าของเหลวสีทองนี้คืออะไร ถึงได้แฝงพลังอันแข็งแกร่งนี้เอาไว้ เข้าไปในท้องครึ่งขัน ตอนนี้รู้สึกเหมือนท้องแน่นจนจะแตก!

พลังคลื่นลูกใหญ่กำลังซัดถล่มภายในร่างกายของเธอ ถ้าไม่รีบห้ามปราบท้องก็คงต้องระเบิดออกมาแน่ๆ

ซู่เป่าจึงนำพาพลังคลื่นลูกนี้ โคจรเคลื่อนไหวเป็นสองรอบวง นำพลังทั้งหมดรวมอยู่ในจุดตันเถียน

การฝ่าด่านเคราะห์ครั้งนี้ จินตันสีม่วงที่เคลื่อนไหวไปมาได้ช่วยเธอไว้อย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเมื่อพลังนี้พุ่งเข้ามา จินตันสีม่วงก็มีลักษณะเหมือนล้อไฟที่หมุนวนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!

เพียงไม่กี่วินาที พลังคลื่นนั้นที่กำลังจะปะทุก็ถูกจินตันสีม่วงดูดกลืนจนหมด ในตันเถียนของเธอได้เติมเต็มพลังหยินไว้อย่างรวดเร็ว ฟื้นฟูกลับไปเหมือนตอนที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บ มิหนำซ้ำยังดีกว่าเดิมอีก

เส้นเอ็นกล้ามเนื้อในวินาทีที่มีพลังเคลื่อนไหวอยู่นั้น ก็เกิดเสียงดังตุ้บตั้บขึ้นมา กระดูกที่แตกร้าวเกิดขึ้นใหม่ เนื้อหนังงอกมาใหม่ รวดเร็วอัศจรรย์อย่างที่สุด

แม้กระบวนการนี้จะเจ็บปวดอย่างมาก แต่สำหรับซู่เป่าที่เพิ่งผ่านพ้นด่านเคราะห์อัสนีบาตมาหมาดๆ เรื่องนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ทรมานสักเท่าไหร่

เวลาอันสั้นไม่ถึงหนึ่งนาที

ซู่เป่าลืมตาขึ้นมา ทั้งตัวยังคงเต็มไปด้วยเลือด บนหน้ายิ่งมีคราบเลือดเลอะเทอะจนมองไม่ชัด แต่เธอกลับเข้าใจดีว่า เธอฟื้นฟูขึ้นมาแล้ว ฟื้นฟูหมดทั่วร่างกาย!

แม้แต่บาดแผลที่ได้ต่อสู้กับชายชุดดำก่อนหน้านี้ ก็ได้ฟื้นฟูหายทั้งหมด!

อีกอย่างระดับเขตแดนก็มั่นคง แม้แต่ขั้นตอนก็ไม่ปรากฎ ไปถึงเขตแดนจักรพรรดิระดับกลางที่สมบูรณ์!

ซู่เป่ารู้สึกตะลึง

ช่างเหนือความคาดหมายจริงๆ?!

“ซู่เป่า?” ซูจิ่นอวี้ยังคงมองด้วยความตกใจ

ซู่เป่าพูดขึ้นอย่างเร่งรีบว่า “คุณพ่อคุณแม่ บรรพบุรุษ พี่อี้หรัน หนูไม่เป็นไร!”

เธอพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ของเหลวสีทองนี้เป็นของดี…”

เธอได้เล่าเรื่องบ่อน้ำที่เจอในด้านหลังเมฆดำ รวมถึงของเหลวสีทองที่หยดลงบนร่างกายของเธอจนบาดแผลหายเป็นปกติทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

มู่กุยฝานขมวดคิ้ว “ทำไมถึงรู้สึกว่าของสิ่งนี้คือของ “รางวัล” ?”

สมมุติว่าเป้าหมายของวิถีสวรรค์ก็คือให้ผีบำเพ็ญฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จ ถ้างั้นการดำรงอยู่ของด่านเคราะห์อัสนีบาตก็คือช่วยเหลือพวกเขา ไม่ใช่การทำลายพวกเขา

จากการวิเคราะห์แบบนี้ หลังจากที่ผีบำเพ็ญฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จแล้ว วิถีสวรรค์น่าจะมีอะไรให้เป็นของชมเชยหรือรางวัลปลอบใจ ไม่อย่างนั้นถ้าผีบำเพ็ญที่บาดเจ็บสาหัสและรักษาไม่ทัน ไม่มียารักษาเฉพาะทาง หรือบังเอิญต้องพบเจอกับศัตรูที่จ้องจะทำร้ายพวกเขาในเวลาที่อ่อนแอแบบนี้อยู่แล้ว

ก็เท่ากับว่าฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จไปได้ก็ไร้ประโยชน์

“แต่ครั้งก่อนที่ซู่เป่าฝ่าด่านเคราะห์อัสนีบาต ไม่มีสิ่งของเหล่านี้นี่?” ความสงสัยอันหนาแน่นก่อตัวขึ้นมาอยู่ภายในจิตใจของซูจิ่นอวี้