ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1365

พระแม่ธรณีนึกว่าตัวเองตาฝาด

เดี๋ยวก่อน เหมือนเคยเห็นตอนที่เธอเดินตามหลังจักรพรรดิตงเยว่！

นี่คือ…วารีสายฟ้าสีทอง?!

ตอนนั้นจักรพรรดิตงเยว่ถูกฟ้าผ่า หลังถูกผ่าเธอก็ไหม้เกรียมอยู่ด้านหลัง แต่ปรากฎว่าบนฟ้ามีหยดน้ำสีทองร่วงลงมาสองหยด

เพราะว่าไม่มีประสบการณ์ หยดน้ำนั้นได้ร่วงลงบนพื้นดิน สุดท้ายต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่งก็เติบโตขึ้นมาเป็นต้นไม้สูงใหญ่เทียบฟ้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เหี่ยวแห้งแตกหักอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็งอกกิ่งใหม่ออกมาอย่างไว กิ่งใหม่งอกทะลุเมฆกลายเป็นต้นใหญ่สูงเทียบฟ้าอีกครั้ง ไม่นานก็เหี่ยวเฉากลายเป็นตอไม้…

ไม่ถึงหนึ่งนาที การเกิดดับเปลี่ยนแปลงสองรอบ สุดท้ายก็กลายเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่เก็บซ่อนอยู่ในกฎแห่งวิถี

ภายหลังต้นไม้ต้นนี้ถูกจักรพรรดิตงเยว่เก็บไป เขาศึกษามายาวนาน จึงคาดเดาได้ว่าหยดน้ำสีทองนั้นก็คือของล้ำค่าที่ให้ผีบำเพ็ญหลังจากได้ฝ่าด่านเคราะห์อัสนีบาตสำเร็จ…วารีสายฟ้าในตำนาน

ตอนนั้นเธอก็เพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก แต่ก็จดจำไว้ในลมหายใจของเธออยู่ตลอด สิ่งของเต็มถังตรงหน้าเธอ ถ้าไม่ใช่วารีสายฟ้าสีทองแล้วจะเป็นอะไร?!

ถ้าได้วารีสายฟ้าเหล่านี้ ก็จะสามารถบำเพ็ญกลับไปสู่เขตแดนจักรพรรดิได้อย่างรวดเร็ว อีกอย่างยังเป็นเขตแดนจักรพรรดิที่มีกฎแห่งวิถีอันใหม่…

เพราะนี่คือวารีสายฟ้าที่ซู่เป่าได้มาตอนที่ฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จ ซึ่งก็หมายความว่า วารีสายฟ้าที่เก็บซ่อนไว้นี้เป็นของเธอ กฎแห่งวิถีอันใหม่!

ถึงตอนนั้น เธอก็จะนิพพานเกิดใหม่อย่างรวดเร็ว หลุดพ้นจากภูเขาหลีสักที…

อสูรน้อยได้ยินพระแม่ธรณีพูดว่าไม่ต้องการ จึงอุ้มถังน้ำขึ้นมาทันที เหมือนกำลังจะบอกว่า “ท่านไม่เอาข้าจะเอาเอง!”

พระแม่ธรณีใช้นิ้วดีดอสูรน้อยลอยกระเด็น “ไปไกลๆ!”

อสูรน้อย เฮอะ ผู้หญิงใจโลเล!

พระแม่ธรณีพูดพึมพำอย่างตื่นเต้นว่า “เรื่องนี้มันไม่เหมือนกัน…”

เมื่อก่อนตอนที่จักรพรรดิตงเยว่ได้รับด่านเคราะห์อัสนีบาต ไม่เหมือนกับของซู่เป่า เป็นแค่สายฟ้าเส้นเล็กๆไม่กี่สายเท่านั้น แต่ของซู่เป่าในครั้งนี้ดูเหมือนต้องการจะพลิกคว่ำฟ้าดิน

ฉะนั้นเธอถึงได้รับวารีสายฟ้ามามากมายขนาดนี้?

“มากมายเพียงนี้…เป็นของล้ำค่าอย่างยิ่ง จะไม่ให้รับไว้ได้ไง!”

พระแม่ธรณีเก็บถังที่เต็มไปด้วยวารีสายฟ้าเข้าไปในแหวนด้วยสีหน้าจริงจัง

อสูรน้อยที่อยู่ข้างๆ “…”

เฮอะ ผู้หญิงตอแหล!

มันอ้าขาสั้นๆสองข้างนั่งลงบนโต๊ะอย่างโมโห กรงเล็กสองข้างเกาะอยู่ที่แหวนนั้น

พระแม่ธรณียื่นมือออกมา “ข้าขอดูหน่อยว่ายังมีของอะไรอีก?”

เธอหยิบกระดาษโน๊ตออกมาหนึ่งแผ่น

บนกระดาษมีอักษรไม่กี่ตัวเขียนไว้ ลายพู่กันละเอียดลออ แต่ละขีดดูมีพลังและเข้มแข็ง คิดไม่ถึงว่าเป็นลายมือของซู่เป่า

【พระแม่ธรณี วันนั้นหลังจากที่หนูฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จก็ได้หลับไปเพราะความเหนื่อยล้า จึงไม่ได้อำลาคุณก่อนจากไป ต้องขอโทษด้วย! หนูจะไปหาลุงเจ็ดแล้ว ฉะนั้นจึงฝากอสูรน้อยส่งของล้ำค่ามาให้ท่านหนึ่งถัง！】

เมื่ออ่านถึงตรงนี้มุมปากของพระแม่ธรณีก็ยกขึ้น

สิ่งนี้ต้องเรียกว่าน้ำทองคำศักดิ์สิทธิ์?!

ด้านล่างยังได้เขียนต่ออีกว่า ：【หนูหาผีขุนศึกของหนูเจอแล้ว เขาชื่อผีดวงซวย ตอนแรกหนูคิดว่าจะให้เขาส่งไปให้คุณ…แต่ก็ช่างมันเถอะ】

พระแม่ธรณีเอามือเท้าคาง เป็นครั้งแรกที่อ่านจดหมายอย่างตื่นเต้น ยิ้มขึ้นมุมปากพร้อมกับพูดว่า “ทำไมถึงต้องช่างมันเถอะด้วยล่ะ? เพราะว่าดวงซวยเกินไปงั้นหรือ”

ยังได้เขียนต่ออีกว่า 【ผีดวงซวยนั้นดวงซวยมาก หนูกลัวว่าส่งไปถึงครึ่งทาง น้ำศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่าในถังจะหกจนหมด เขาเคยเล่นไพ่กับผีขุนศึกตัวอื่น แต่ก็ไม่เคยชนะสักครั้ง แม้แต่กางเกงในก็ต้องถอดชดใช้ไป】

พระแม่ธรณีเลิกคิ้ว “แม้แต่กางเกงในก็ต้องถอดชดใช้ไปหมายความอะไร?”