ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1373

ชายหนุ่มถูกโยนเข้าไปในดวงเนตรปีศาจตรงๆ โดยไม่มีแม้แต่โอกาสขัดขืน

หนำซ้ำมีความรู้สึกที่ถูกจักรพรรดิตรึงร่างไว้ด้วย

น่ากลัวเกินไป

“ข้าพูด ข้ายอมพูดทุกอย่าง...” ชายหนุ่มตกใจจนตะโกนเสียงดัง

แต่ร่างเขายังคงดิ่งลงเรื่อยๆ

ชายหนุ่มจึงรู้ว่า เขามีเพียงโอกาสนี้ที่ได้พูดแล้ว อีกฝ่ายไม่มีทางมาลีลากับเขาแน่

พวกเขาโหดเหี้ยมจริงๆ

“ข้าเป็นคนผลักเขาลงไปเอง” ชายหนุ่มร้องอย่างสิ้นหวัง บัดนี้เขาได้สัมผัสโดนน้ำบ่อสีแดงในดวงเนตรปีศาจแล้ว

แต่ในที่สุดเขาจึงหยุดลง

เขาแขวนอยู่กลางอากาศ โดยที่รอบด้านไม่มีเชือกหรือของวิเศษตรึง เขาค้างอยู่กลางอากาศอย่างแท้จริง แต่กลับสามารถหยุดนิ่งได้

เขายิ่งรู้สึกเคารพและหวาดหวั่นต่อผู้เฒ่าผู้นั้นมากยิ่งขึ้น...ไม่คิดว่าความสามารถของท่านพญายมจะเก่งกาจจนยากจะหยั่งถึงเช่นนี้

ชายหนุ่มไม่กล้าปิดบัง สารภาพออกมาอย่างหมดเปลือก “ข้าเจอเขาแถวนี้ เขาน่าจะถูกผีตนอื่นไล่สังหาร จนมาหลบอยู่ที่นี่...แต่แท้จริงแล้วเขาจะติดอยู่ที่นี่มากกว่า”

เขามองต่ำลงไป เห็นว่าน้ำสีแดงนั้นค่อยๆ ซึมขึ้นมาตามเสื้อเขา คล้ายกับมือผีที่กำลังมาช่วงชิงชีวิต

รอบด้านมีพลังงานลึกลับ กำลังดึงเขาลงไป

“เริ่มแรกเขาเพียงหมอบอยู่ที่นั่น...อย่างไรก็ขึ้นมาไม่ได้ คล้ายกับกำลังตะเกียกตะกาย เพราะแสงทองบนร่างเขาทอประกาย...”

“ข้าเห็นว่าเขาเป็นเช่นนี้ จึงเกิดความรู้สึกหลงใหลกับแสงทองบนร่างเขาเกินไป...ไม่ได้มีความคิดที่จะทำร้ายเขาแต่นิดจริงๆ...”

ความรู้สึกหลงใหลเกินไปอีกแล้ว

จิตเทพของซู่เป่าดึงร่างชายหนุ่มไว้ เธอรู้สึกเกลียดชังเขาจนถึงขีดสุด ขณะเดียวกันเธอเองก็รับรู้ถึงแรงดึงที่หนักหน่วงมากๆ อยู่

แม้แรงแค่นี้ไม่ถือว่าหนักหน่วงสำหรับเธอ แต่สำหรับลุงเจ็ดกลับเป็นแรงที่ยากจะสลัดทิ้ง

หนำซ้ำแรงดึงนี้ยังคอยกลืนกินพลังเงียบๆ ซู่เป่าจดจ้องชายหนุ่มที่อยู่บนพื้น เพิ่งผ่านไปแปบเดียว พลังพญาผีระดับสมบูรณ์ของเขาถูกกลืนกินจนเหลือเพียงระดับผีร้าย

เดิมทีซู่เป่าอยากโยนเขาเข้าไปในดวงเนตรปีศาจเลย ผีที่เจ้าเล่ห์เสแสร้งขนาดนี้ หนำซ้ำยังทำร้ายลุงเจ็ดอีก เธอรู้สึกโกรธเคืองมาก

แต่แล้ววินาทีต่อมา ชายหนุ่มที่เหลือเพียงระดับผีร้ายค่อยๆ เผยโฉมจริงของเขาออกมา...

ซู่เป่าชะงักไปครู่หนึ่ง

อย่าว่าแต่เธอ กระทั่งจี้ฉาง มู่กุยฝาน ซู่จิ่งอวี้ และท่านบรรพบุรุษต่างชะงัก

ผีนี้ดึงดูดความอยากรู้ของพวกเขาเป็นอย่างมาก...

คนเสแสร้งที่ตายเพราะยึดติดในความเสแสร้ง หลังตายเขาได้รับความทรมานร้อยเท่าจากสิ่งยึดติด จนกลายเป็นผีเสแสร้ง

คล้ายกับผีดวงซวย ที่ซวยตั้งแต่ก่อนตายจนหลังตาย เขาติดอยู่ในกำแพงที่คับแคบโดนไก่จิกตายซ้ำๆ และกลายเป็นผีดวงซวยในที่สุด...

ชายหนุ่มตรงหน้า น่าทึ่งเป็นอย่างมาก...เพราะเขาคือผีกินขี้

ซูจิ่งอวี้สับสน “เพราะก่อนตายชอบกินขี้เหรอ”

บรรพบุรุษเองก็ฉงน เขาลูบหนวดด้วยความไม่เข้าใจ “สิ่งยึดติดคือกินขี้...เหรอ”