ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1374

ซูจิ่งอวี้มองดวงเนตรปีศาจ ที่มู่กุยฝานหายไปอย่างรวดเร็ว

เขาโดดลงไปในบึงน้ำสีเลือดทั้งคน ทำคนเห็นต้องหวาดหวั่นแทน

ซูจิ่งอวี้เอ่ยอย่างห่วงใย “ท่านบรรพบุรุษ เขาจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม...”

บรรพบุรุษดึงซู่เป่าที่คิดจะแอบตามขึ้นไปไว้ พร้อมเอ่ย “ไม่ต้องห่วง”

แววตาของเขาจริงจัง เม้มปากและมองไปทางดวงเนตรปีศาจ

เมื่อกี้ก่อนมู่กุยฝานจะลงไปพวกเขาได้สบตากันทีหนึ่ง นี่เป็นผลตัดสินของทั้งเขาและมู่กุยฝาน

เมื่อเขาเตะ แล้วมู่กุยฝานบ่นอย่าง ‘ไม่พอใจ’ ในใจของทุกคนกลับไม่ได้ตึงเครียดเช่นเคย

จี้ฉางละสายตากลับมา พร้อมเอ่ยพูดเสียงนิ่ง “มาดูผีตนนี้กันก่อน”

ซู่เป่ามองดวงเนตรปีศาจนิ่งๆ ไคว้มือไว้ด้านหลังและจีบนิ้วทำนายเงียบๆ

พักใหญ่ เธอถอนหายใจเงียบๆ แล้วจึงมองไปทางผีกินขี้

“ว่ามา ชื่ออะไร คนที่ไหน ตายยังไง”

ทุกคนรู้สึกสงสัยเรื่องนี้มากจริงๆ

เมื่อครู่ซูจิ่งอวี้เห็นมือของซู่เป่าแล้ว เห็นสีหน้าซู่เป่าคลายลง เธอเองก็สบายใจอย่างบอกไม่ถูก

บรรพบุรุษและจี้ฉางเองก็เช่นกัน แม้บรรพบุรุษจะอายุมากแล้ว...แต่เมื่อเห็นสีหน้าผ่อนคลายของซู่เป่า เขาเองก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

เขาหยิบโต๊ะหนึ่งใบและเก้าอี้หลายตัวออกมาจากในแหวน หนำซ้ำยังตั้งเหยือกน้ำชา แก้วชา ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์...ไว้บนโต๊ะอีก

จี้ฉางหยิบเค้กชิ้นเล็กออกมาหลายก้อน

เห็นสีหน้าตะลึงและสงสัยของซู่เป่า เขาเอ่ยพูด “ซื้อมาจากเมืองหลีน่ะ”

พวกเขาจิบชายามเย็นไป พร้อมมองผีกินขี้ไป

ผีกินขี้รู้สึกยากจะบรรยาย...นี่มันอะไรกัน

แววตาของเขาหลบซ่อนเล็กน้อย เขามองต่ำและเอ่ยพูดเสียงแผ่ว “ข้ามิคู่ควรให้ท่านพญายมมาสืบถามเช่นนี้ มีแต่จะทำอารมณ์ท่านเสียเปล่าๆ ท่านปล่อยข้าไปเถิด...”

เขาพูดและมองไปที่บรรพบุรุษ ซู่เป่าชะงักหนึ่ง และเข้าใจอย่างรวดเร็วว่า ผีกินขี้เข้าใจผิดว่าท่านบรรพบุรุษเป็นพญายม

ก็ดี

ซู่เป่าไม่ได้เอ่ยปาก แต่หันหน้ามองไปทางบรรพบุรุษ พร้อมกระพริบดวงตากลมโต

ในหัวของปู่หลานคู่นี้มีแต่ความเจ้าเล่ห์ บรรพบุรุษย่อมเข้าใจในทันที

เขาเอ่ยเสียงเย็น “ไม่ต้องมาพล่าม เรียนมารยาทมาดีนะ แต่เจ้าไม่คู่ควร”

ผีกินขี้คิดในใจ สมกับเป็นพญายม

เขารีบคุกเข่าก้มกราบบรรพบุรุษทันที “ท่านเข้าใจข้าผิดแล้ว แม้ว่าการกระทำบางอย่างของข้าจะมิได้ใสสะอาดนัก แต่อย่างที่สำนวนว่า คนเราย่อมต้องมีความเห็นแก่ตัว ที่ทำไปก็เป็นเพียงการเอาชีวิตรอด...”

บรรพบุรุษมองออกนานแล้วว่าผีกินขี้มาจากที่ไหน และรู้สึกเกลียดชังเหลือเกิน