ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1377

การปฏิเสธของเพื่อนบ้านทำให้ผีกินขี้ช็อกมาก

เขาชอบช่วยคนอื่นเป็นที่สุดไม่ใช่เหรอ

แค่แปดพันหยวนเอง สำหรับเขาแล้วเงินแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก

เขาเลือกที่จะละเลยเรื่องมลพิษในแม่น้ำ ไม่ยอมช่วยตน เขาเป็นคนยังไงกันเนี่ย

พอมาถึงตรงนี้ผีกินขี้ก็ยิ่งโกรธกว่าเดิม

เขาคิดว่าเพื่อนบ้านเป็นคนหน้าซื่อใจคด เสแสร้งแกล้งทำตัวเป็นคนดี

คนอื่น ๆ ในหมู่บ้านก็แอบมองเพื่อนบ้านเขา พวกเขาคงคิดว่าสิ่งที่เขาพูดสมเหตุสมผลเป็นแน่ เพื่อนบ้านเขามีบ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ แถมบ้านเขาก็อยู่ใกล้กับแม่น้ำและกองขยะก็อยู่ใกล้หลังบ้านเขาด้วย

ถ้าเขามาช่วยจัดการ ย่อมมีเหตุผลที่สมควรมากกว่าที่จะให้คนอื่นในหมู่บ้านมาช่วยกันจัดการ

“ก็ไม่รู้ว่าช่วงหลายปีมานี้เพื่อนบ้านเขาทำธุรกิจอะไร ยิ่งอยู่ยิ่งมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ สร้างบ้านหลังใหญ่โต ซื้อรถหลายคัน กินดีอยู่ดีกว่าคนส่วนใหญ่ในหมู่บ้าน...”

“สำหรับเขาแล้ว แค่ช่วยออกเงินแค่นี้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย” ผีกินขี้พูด

ซู่เป่าโมโห “คนอื่นเขาติดหนี้คุณหรือไง?”

ผีกินขี้พยักหน้า “เขาไม่ได้ติดหนี้ผม แต่แม่น้ำเป็นแม่น้ำส่วนรวมของหมู่บ้าน ในเมื่อเขามีกำลังทรัพย์มากเขาก็ควรต้องรับผิดชอบมากกว่านี้ไม่ใช่หรือไง เขามีเงินก็ควรเสียสละทำประโยชน์ให้กับหมู่บ้าน ต้องรับผิดชอบสิ”

“ถ้าบ้านฉันมีสภาพคล่องทางการเงินแบบเขา ฉันจะออกให้แน่นอน”

ซู่เป่าบ่นกระปอดกระแปด

“นั่นมันเป็นขยะที่คุณสร้างขึ้นมาเอง คุณก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้วสิ ทำไมถึงพูดเหมือนคุณเป็นผู้เสียสละอย่างนั้นเล่า!”

ผีกินขี้ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไร บ้านหลังนี้เขาไม่ได้สร้างเองสักหน่อย สร้างให้แม่เขาต่างหาก นี่เขาก็ทำเพื่อครอบครัวทั้งนั้น... เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย

ซู่เป่าอดทนเก็บความรังเกียจไว้ในใจ พฤติกรรมเหล่านี้ฟังแล้วน่ารังเกียจเหมือนกินขี้จริง ๆ เลย

“ว่าต่อไปสิ” เธอกล่าว

ผีกินขี้มองเธอด้วยสายตาแปลกใจ เธอไม่ใช่พญายมสักหน่อย แต่ทำไมท่าทางเธอถึงได้ดูเหมือนพญายมยิ่งกว่าพญายมเสียอีก

เขาเล่าต่อ “ทุกคนไม่ยอมช่วยฉันจัดการ ฉันเองก็จัดการไม่ได้ แล้วทีนี่จะทำยังไงได้”

หลังจากฝนตกอากาศก็ร้อนจัด ขยะก็ยิ่งเหม็นมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วขยะก็กองอยู่ที่หลังบ้านเขา เขาเลยยิ่งทนไม่ไหว

ไม่มีใครช่วยเขาแก้ปัญหาเลยใช่ไหม ก็ได้ งั้นก็ตายไปด้วยกันนี่แหละ

จากนั้นผีกินขี้เลยประกาศข่มขู่ว่า

[กระผมต้องขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างมาก ต้องขอโทษจริง ๆ แต่กระผมไม่สามารถจัดการขยะได้จริง ๆ ตอนนี้ขยะนับวันก็ยิ่งเหม็นขึ้นเรื่อย ๆ กระผมเองไม่มีปัญญาจะทำอะไรได้ จึงได้แต่ต้องตักขยะทิ้งลงแม่น้ำให้ไหลไปตามน้ำ กระผมเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่ผมจนปัญญาแล้วจริง ๆ...]

ชาวบ้านต่างก็มองว่าเขาหน้าด้าน ผู้ใหญ่บ้านก็เรียกคนมาหารือกันอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครเห็นด้วยกับการที่เขาจะทิ้งขยะลงในแม่น้ำ แต่ถึงปากจะบอกว่าไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่มียื่นมือเข้าช่วย

มีแต่พวกอันธพาลเท่านั้นที่มาหาเขาเป็นการส่วนตัวบอกว่าจะสนับสนุนการตัดสินใจของเขา

เขาเลยกำหนดเดดไลน์ให้กับชาวบ้าน แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเชื่อเขาเลย คิดว่าเขาแค่ขู่เท่านั้น พวกเขาคิดว่ายังไงเพื่อนบ้านของเขาคงจะทนดูไม่ได้แล้วออกมาช่วยรับผิดชอบอย่างแน่นอน

ดังนั้นก็เลยปล่อยเลยตามเลยไปเรื่อยแบบนี้ จนกระทั่งถึงวันสุดท้ายที่เขากำหนดไว้ก็ไม่มีใครออกมาช่วยเขาจัดการอยู่ดี