ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1382

สิ่งที่ผู้หญิงพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวมีแต่คําพูดที่สิ้นหวังทั้งนั้น แต่พอเธอลืมตาเห็นซูอวิ๋นเจาที่ดูกระฉับกระเฉงและมีความหวัง เธอก็เงียบไป

เด็กหนุ่มคนนี้หน้าตาหล่อใช่ได้ตัวก็สูง ร่างกายสะอาดสะอ้าน สายตาใสซื่อจนออกแนวซื่อบื้อเล็กน้อย

ช่างมันเถอะ ต่อให้ต้องตายก็ให้เขาตายอย่างมีความหวังแล้วกัน... ดีกว่าต้องมาตายด้วยใจใจห่อเหี่ยวสิ้นหวังเหมือนเธอ

ผู้หญิงหวังว่าซูอวิ๋นเจาจะตายเร็วหน่อย จะได้ไม่ต้องเผชิญกับความสิ้นหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกวันเหมือนเธอ ดิ้นรนอย่างทรมานเหมือนตกนรก แล้วสุดท้ายก็ต้องทนเห็นตัวเองเน่าเปื่อยและสลายไป...

“ฉันจะเล่าเรื่องร่างหยินให้คุณฟังดีกว่า” ผู้หญิงเปลี่ยนเรื่องแล้วพูดว่า “ถ้า...”

เธอเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าในอนาคตคุณสามารถออกไปได้ คุณอาจจะลองเปลี่ยนแนวทางในการฝึกตนพยายามให้ได้ร่างหยินดีกว่า”

“เพราะผีบำเพ็ญทุกตัวพอฝึกฝนจนจบ โดยทั่วไปมักจะต้องเจอกับด่านเคราะห์อัสนีบาต แต่นี่เป็นเพียงการคาดเดาของฉันเท่านั้น”

“ฉันเคยเห็นในบันทึกหนังสือหินโบราณว่า จักรพรรดิทั้งห้าแห่งแห่งยมโลกเคยต้องทำลายพันธนาการของสวรรค์และโลก แล้วก็จะเผชิญกับด่านเคราะห์อัสนีบาต”

“แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นแค่ตํานาน แต่หลังจากที่ฉันลองอนุมานดูแล้ว มีเป็นไปได้สูงที่มันจะเป็นความจริง ต่อไปหากใครสามารถฝึกฝนจนถึงขั้นได้ ก็คงต้องเผชิญกับด่านเคราะห์อัสนีบาต

อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...”

ซูอวิ๋นเจาร้องเอ๊ะ

ผู้หญิงถูกขัดจังหวะเลยถามว่า “มีอะไรเหรอ”

ซูอวิ๋นเจาไม่อยากการขัดจังหวะความคิดของเธอ และเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าเรื่องที่ซู่เป่าผ่านด่านเคราะห์อัสนีบาต

นั้นสามารถบอกคนอื่นได้หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ไม่มีอะไร พูดต่อสิ”

ในระหว่างการพูดคุยกันแสงสีทองในร่างกายของเขาลอกออกมาเร็วขึ้นไปอีก

ซูอวิ๋นเจาเริ่มเหนื่อย เขาพยายามฝึกฝนอย่างหนัก แต่ความเร็วในการฝึกฝนช้ากว่าความเร็วในการใช้พลังงาน

ผู้หญิงมองเขาเงียบ ๆ ในใจเธอดิ้นรนและในที่สุดก็พูดว่า “ฉันสอนวิธีทำให้แสงสีทองในร่างกายของคุณมั่นคงกว่านี้หน่อยดีกว่า”

ซูอวิ๋นเจาดีใจมาก “ซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากครับ!”

เขาหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดเสริมว่า “คุณเป็นคนดีจริง ๆ”

ผู้หญิง “...”

ช่างซื่อบื้อเสียจริง ก้นบึ้งของหัวใจเธอมีความขมขื่นเล็กน้อย ถ้าสอนให้เขาฝึกฝนควบคุมแสงสีทอง มีแต่จะทำให้เขาอยู่ได้นานขึ้นเท่านั้น

ในท้องของ “ก็อดซิล่า” นี้ ยิ่งทนอยู่ได้นานก็ยิ่งทรมาน นับวันมีแต่จะสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ

แต่ในที่สุดผู้หญิงก็สอนให้ซูอวิ๋นเจา

เธอท่องหนึ่งประโยค ซูอวิ๋นเจาก็ท่องตาม

ซูอวิ๋นเจาท่องสโลแกนตามผู้หญิงจนจบ ท่องซ้ำ ๆ ในใจอยู่เงียบ ๆ แล้วก็ปฏิบัติตามวิธีนี้เพื่อฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำอีก

ไม่นานนักแสงสีทองของเขาที่ลอกออกอย่างรวดเร็วก็เริ่มมีความมั่นคงมากขึ้นจริง ๆ มันถูกกลั่นช้าลงเรื่อย ๆ

ผู้หญิงมองเขาเงียบ ๆ แล้วสุดท้ายก็ทนไม่ไหวพูดกับเขาว่า “อย่าเสียใจทีหลังนะ คุณต้องติดอยู่ที่นี่ออกไปไหนไม่ได้ ยิ่งคุณทนได้นานเท่าไหร่คุณก็ยิ่งสิ้นหวังมากขึ้นเท่านั้น”

ซูอวิ๋นเจายิ้มยิงฟัน เผยให้เห็นฟันขาวทั้งแผง “ไม่เป็นไร ผมจะไม่ยอมแพ้จนถึงวินาทีสุดท้าย”

ผู้หญิงเบะปากแล้วพูดต่อว่า “ก็ตามใจ”

เมื่อเห็นเธอก็เงียบอีก ซูอวิ๋นเจาก็พูดต่อว่า “เล่าต่อสิ เมื่อกี้คุณพูดถึงเรื่องด่านเคราะห์อัสนีบาตไม่ใช่เหรอ”