ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1395

ซู่เป่าหันไปปล้นบึงน้ำสีแดงเลือดอย่างสุดชีวิต เก็บแสงสีแดงเข้มที่อยู่ด้านในจนหมด

เก็บไปเก็บไป เก็บไปให้หมด

จิตเทพของซู่เป่ายิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่ง แค่ชั่วครู่ก็เกินหนึ่งร้อยเมตร จนถึงสองร้อยเมตร ห้าร้อยเมตร…

ระยะไกลเท่านี้ ทำให้สามารถมองเห็นได้ไกลขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นจิตเทพก็แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น ถ้าใช้ผ้าชีฟองมาเปรียบเทียบเป็นจิตเทพก่อนหน้านี้ ถ้าอย่างนั้นจิตเทพในเวลานี้ก็คือกระดานเหล็ก!

ซู่เป่ารู้สึกดีใจอย่างมาก ถ้าเป็นคนอื่นตกลงไปในบึงนี้ คงจะเสียใจจนร้องไห้อย่างหนัก แต่ซู่เป่ากลับรู้สึกดีใจ

เธอคิดอยู่ตลอดว่าจะบำเพ็ญจิตเทพให้แข็งแกร่งได้ยังไง และตัวเองก็ไม่กล้าใช้วารีสายฟ้า แต่ตอนนี้?

เป็นเหมือนสวรรค์ของเธอเลย!

บริเวณที่จิตเทพผ่าน ซู่เป่าสามารถมองเห็นบึงลึกได้อย่างชัดเจน และมองเห็นภาพชีวิตของมนุษย์ได้ยิ่งอยู่ยิ่งชัด

【เมื่อก่อนอาจารย์อยากให้เธอเข้าใจเรื่องราวต่างๆบนโลกนี้ ตอนนี้ดูเหมือนแทบจะไม่ต้องอธิบาย】ซู่เป่าครุ่นคิด

ใต้นัยน์ตาปีศาจตรงหน้านี้ มีเรื่องราวชีวิตมนุษย์จมอยู่ไม่รู้เท่าไหร่ ทุกภาพชีวิตก็คือชีวิตของคนคนหนึ่ง

จิตเทพของเธอทับผ่านไป รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่ในกลางอากาศของสามพันโลก ท่องไปแล้วสามพันโลก

รักโลภโกรธหลง เจ็ดอารมณ์หกความปรารถนา ความทุกข์ของชีวิต

ความสมหวัง ความสุข ความดีใจ…ชีวิตของมนุษย์ทุกคนต่างก็มีความทุกข์ที่แตกต่างกัน ภายในใจทุกคนก็มีความแห้งแล้ง

ทันใดนั้น ซู่เป่ารู้สึกเหมือนตัวเองคือเจ้าแห่งวิถีสวรรค์ ทุกชีวิตต่างอยู่ภายใต้สายตาของเธอ…

ไม่นาน สีหน้าของซู่เป่าก็เริ่มผิดปกติ

เธอเริ่มมีท่าทางเหม่อลอย จิตเทพได้เข้ามาควบคุม เติบโตอย่างรวดเร็วจนควบคุมไม่อยู่!

จิตเทพมีพิชานขึ้นมา ต้องการสำรวจดูภาพชีวิตที่ใต้บึงลึก เวลานี้ซู่เป่ามีความรู้สึกแปลกประหลาด เหมือนร่างกายของเธอไม่มีตัวตน เหลือเพียงแต่พิชานของตัวเองเท่านั้น

จิตเทพของเธอยิ่งอยู่ยิ่งกว้างขวาง เธอรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ทั่วทุกที่

เจ้าวิถีสวรรค์ก็เป็นแบบนี้เหรอ?

เจ้าวิถีสวรรค์มองเห็นทุกชีวิตของมนุษย์ มองเห็นทุกมุมในโลก แม้แต่ชีวิตอันน้อยนิดที่ดูไม่โดดเด่นก็อยู่ในสายตาของเธอเหมือนกัน

ซู่เป่ามองดูทีละรอบ ความแข็งแกร่งของจิตเทพทำให้เธอสามารถมองเห็นภาพแห่งชีวิตทั้งหมดที่จิตเทพลอยผ่าน

เวลานี้แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ตัว จิตเทพของเธอมีขนาดกว้างใหญ่ล้ำลึกดั่งดาราจักร และไม่มีที่สิ้นสุด…

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน

ซู่เป่าได้มองดูภาพแห่งชีวิตในบึงน้ำสีแดงเลือดทั้งหมด!

ชีวิตหลายคนได้มีการเริ่มต้นใหม่ ซู่เป่าดูไปสักพักก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจ

เธอปล่อยจิตเทพออกไปอย่างไร้พิชาน จิตเทพเหมือนดั่งมือที่มองไม่เห็น เข้าไปในชีวิตของผีปีศาจคนหนึ่ง คิดจะก้าวก่ายชีวิตของเขา เปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตของเขา…

ปรากฎว่าภาพชีวิตของปีศาจตนนั้นเริ่มบิดเบี้ยว ทนต่อการก่อกวนของจิตเทพไม่ได้ จนเกือบจะแตกแล้ว!

ในเวลาอันสำคัญ ซู่เป่าก็ตื่นขึ้นมาทันที!

เหงื่อเย็นของเธอไหลลงมา รวมกับน้ำสีเลือดในบึง รู้สึกหนาวจนตัวสั่นขึ้นมา

“ฉันกำลังทำอะไร…!” ซู่เป่าตกตะลึง

เมื่อสักครู่เธอคิดจะเข้าไปก้าวก่ายชีวิตของคนอื่น เพื่อให้เป็นไปตามความต้องการของเธอ!

เธอยังคิดจะรวมภาพแห่งชีวิตของคนอื่นไว้ด้วยกัน เมื่อเห็นเด็กคนหนึ่งที่น่าสงสาร จึงอยากจะให้เขาได้อยู่กับครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น