ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1398

ซู่เป่าเข้าใจความหมายของอสูรน้อย

ที่นี่มีสัตว์อสูรระดับเก้าสมบูรณ์อยู่

เมื่อตอนคุณพ่อลงมาเขาเจอหรือเปล่า…

ไม่สิ เมื่อตอนคุณพ่อขึ้นมาเคยพูดไว้ เขารู้สึกเหมือนโดนของบางอย่างจ้อง ซึ่งอันตรายมากๆ

ประโยคนี้น่าจะหมายถึงสัตว์อสูร

จิตเทพของซู่เป่าแผ่ซ่านออกไป และพบว่ายังห่างใต้บึงอีกไกล

เธอจมดิ่งลงอย่างระมัดระวัง มุ่งหน้าไปพระราชวังใต้บึงที่คุณพ่อพูด

จิตเทพไปถึงก่อนร่างจริงเธอ ร่างของซู่เป่าเพิ่งถึงครึ่งทางจิตเทพก็พบกับพระราชวังนั้นที่คุณพ่อพูดแล้ว เพียงแต่เวลานี้เองเธอก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

จิตเทพของเธอตรวจดูพระราชวังนั้นอย่างระมัดระวัง เพื่ออยากมองให้ชัดว่าด้านในนั้นคืออะไรกันแน่

แต่เวลานี้เองไม่รู้ว่ามีเสียงตุบดังมาจากทางไหน เงาดำหนึ่งพุ่งตัวออกมาจากในพระราชวังอย่างลึกลับ

ในใจของซู่เป่าตะลึง สิ่งนั้นรวดเร็วมาก ซู่เป่าเห็นภาพของมันอย่างชัดเจน…

เธอเบิกตาโพล่งอย่างอดไม่ได้

ว้าว ก็อตซิลล่า!

เหมือนกับปีศาจตัวนั้นในการ์ตูนอัลตร้าแมนที่พี่เปิดไม่มีผิด

คล้ายกับกิ่งก่าแปลงพันธุ์ที่แผ่นหลังมีปลายหนาม กรงเล็บสองข้างของมันค่อนข้างเล็ก แต่ขาหลังและหางนั้นใหญ่มากๆ

เมื่อมันยืน อย่างกับไดโนเสาร์กลายพันธุ์…แม้ซู่เป่าจะไม่เคยเห็นไดโนเสาร์กลายพันธุ์

“มาแล้ว” ซู่เป่าพูดเสียงต่ำ

อสูรน้อยรู้สึกถึงนานแล้ว ขนบนหลังของมันฟูขึ้น แข้งขาทั้งสี่อ่อนแรง จนเกือบปล่อยเสื้อของซู่เป่า จากนั้นมันก็รีบคว้าไว้

มันกลัวมากจริงๆ

สัตว์อสูรที่อยู่ใต้นี้มีพลังข่มมันโดยธรรมชาติ ข่มจนมันเงยหน้าขึ้นมาไม่ได้

ซู่เป่ารีบหยิบอาวุธขึ้นมาทันที พู่กันชี้ชะตากลายเป็นไม้จิ้มฟันไปเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าอสูรตัวยักษ์เช่นนี้ อีกอย่างเธอเองก็ไม่รู้ว่าท่าผานกู่เบิกฟ้าจะได้ผลกับอสูรนี้ไหม

ในสถานการณ์คับขัน เธอดึงดาบเล่มใหญ่ออกมาจากในแหวนของคุณพ่อ ดาบยาวนี้ดูยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก ความยาวอย่างน้อยห้าเมตร เมื่อชักออกมาเกือบทำเธอดิ่งลงไปตามด้วย

ซู่เป่าถือดาบที่ใหญ่กว่าขนาดตัวของตนเองหลายเท่า ไม่รู้ว่าทำจากสิ่งใดกัน หนักมากเลย

“แปลกจัง ฉันไม่เคยเห็นดาบเล่มนี้ในพระราชวังของคุณพ่อเลย...”

ในใจซู่เป่ารู้สึกตกใจ เพราะบนด้ามดาบที่เธอจับอยู่ส่งความเหน็บหนาวมา

ไม่เพียงแค่นี้ ดาบยาวนี้ยังดูต่อต้านเธอมากๆ และจะขัดขืนออกจากมือเธอ

ซู่เป่าไม่มีเวลาไปหาอาวุธอย่างอื่นแล้ว อสูรใหญ่ได้ปรากฏตรงหน้าเธอแล้ว

สองมือของเธอจับด้ามดาบไว้ ฟันลงไปอย่างแรงโดยไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น

โครม

ต่อให้จะอยู่ใต้น้ำ อานุภาพของดาบใหญ่นี้ยังคงทำซู่เป่าตกใจ เห็นเพียงน้ำใต้บึงถูกผ่าออก คมดาบฟันไปที่หัวของอสูรใหญ่

อสูรใหญ่คำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด มันสะบัดหาง ฟาดมาที่ร่างของซู่เป่าอย่างหนัก

ขณะเดียวกัน เนื้อหนังของมันก็แข็งมากๆ กำลังของหางมันก็เยอะมากๆ กรงเล็บและหนามบนหัวนั้นก็เก่งกาจไม่แพ้กัน...

หัวใจของซู่เป่าบีบรัด พร้อมเอ่ยพูด “บอกว่าไม่มีจุดอ่อนเลยดีกว่า...”

เธอมองไปทางอสูรน้อย ยัดมันเข้าไปในเสื้ออย่างรวดเร็ว จู่ๆ เธอก็สังเกตเห็นปลายจมูกแดงๆ ของมัน

ในใจของซู่เป่ากระตุก

เธอกัดฟัน จิตเทพของเธอออกแรง พร้อมโยนร่างตนเองออกไป

วินาทีที่ถูกโยนออกจากปากของอสูรใหญ่ ดาบยาวที่เธอถือในมือ ฟันไปที่จมูกของอสูรใหญ่

แต่แล้วดาบยักษ์กลับขัดขืน คมดาบที่ฟาดฟันออกมานั้น ฟันจมูกของอสูรใหญ่ออกไปเพียงแค่เสี้ยวเดียว

“กร๊อซ...” อสูรใหญ่คลุ้มคลั่งขึ้นมาในทันที

ดาบยาวในมือของซู่เป่าก็ไม่เชื่อฟัง หากไม่ใช่เพราะเธอกำมันไว้แน่น ดาบนี้คงคิดที่จะย้อนมาสังหารเธอด้วย

เธอต้องกังวลทั้งในทั้งนอก ทั้งสองด้านต่างเป็นศัตรู ซู่เป่ารู้สึกหัวโตขึ้นมาทันที

เธอโมโหจนยกมือ ตบไปที่ดาบยักษ์ และเอ่ยด่า “ไอ้ของไร้ค่า นอกจากต่อต้านฉันแล้วแกยังทำอะไรเป็นอีก”

ดาบใหญ่คิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง วันหนึ่งในชีวิตมันจะถูกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตี มันตะลึงเป็นอย่างมาก

เด็กสาวที่ว่ายังคงด่าต่อ “ครั้งแรกแค่หนังยังฟันไม่ขาด ครั้งที่สองฟันจมูกของอีกฝ่ายไปได้แค่เสี้ยวเดียว เจ้าขยะไม่มีประโยชน์”

ดาบยักษ์ “!!!”

เธอ ริอาจด่ามันว่า ขยะงั้นเรอะ!!!