ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1412

กู้ชีชีสีหน้าย่ำแย่

ฉู่ชีชียิ่งมีความสุข ยังคงพูดอะไรออกมามากมายไม่หยุด

“พี่ชีชี พี่คงไม่ได้คิดว่าฉันกำลังเยาะเย้ยพี่อยู่หรอกนะ ขอโทษที ฉันไม่ได้ต้องการจะสื่อออกไปแบบนั้น”

“ฉันร้อนใจแทนพี่จริงๆ”

“เอาอย่างนี้ไหม ฉันรู้จักเทรนเนอร์ที่เคยดูแลดาราหลังคลอดมาเยอะมาก เธอเป็นคนทำให้ดาราพวกนั้นรูปร่างกลับมาดีขึ้นได้ ให้ฉันแนะนำให้ไหม? จะต้องทำให้พี่ลดไขมันลงได้แน่ๆ”

“อีกอย่างนะพี่ชีชี รูปร่างพี่ตอนนี้...อย่ากินข้าวอีกเลยดีกว่า ฉันมีเคล็ดลับการลดอาหารดีๆ ถ้าฉันเป็นพี่ตอนนี้นะ ฉันน่าจะรีบทำเลยล่ะ ความตั้งใจที่จะลดเนี่ยมันต้องมีนะพี่”

“พี่ชีชี ไขมันของพี่เนี่ยเกือบจะเด้งมาโดนหน้าฉันอยู่แล้ว เฮ้อ พี่น่าจะต้องลดความอ้วนแล้วนะ...”

กู้ชีชีตะคอกออกมาอย่างหมดความอดทน “หุบปาก!”

เธอวางแก้วน้ำลงบนเคาเตอร์เสียงดังปัง ก่อนเอ่ยออกมาอย่างโมโห “ฉันจะลดไม่ลดน้ำหนักเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย? ถึงฉันไม่ลดน้ำหนัก ไม่กลับไปวงการบันเทิงฉันก็ยังมีเงินใช้ แต่เธอไม่ได้นี่ ถ้าเธอไม่เกาะกระแสคนอื่นหน่อยก็คงจะไม่มีงานหรอกใช่ไหมล่ะ?”

ฉู่ชีชีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ก่อนที่จะด่าออกมา “เธอหมายความว่ายังไง!”

อีกฝ่ายกำลังเสียดสีว่าเธอเกาะกระแสดัง

ก่อนหน้านี้ เธอเกาะกระแสกู้ชีชีถึงได้มีคนพูดถึงจนมีงาน ช่วงเวลาที่แสนน่าอัปยศอย่างนั้น ฉู่ชีชีเกลียดการที่มีคนยกมาพูดถึงมากที่สุด

ตอนนี้เองซูลั่วอุ้มลูกเดินกลับมา ก่อนที่จะเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

ห้องแม่ลูกอ่อนวีไอพีด้านหลังนั้น กำแพงเก็บเสียงค่อนข้างดี ตอนที่ซูลั่วออกมานั้นก็ได้ยินเพียงเสียงไม่พอใจของฉู่ชีชีเท่านั้น

ฉู่ชีชีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ซูลั่วทำไมมาอยู่ที่นี่!

“พี่ซูลั่ว พะ...พี่อยู่ด้วยเหรอ...” ฉู่ชีชีตะลึงงัน

ทว่าไม่นาน ใบหน้าก็เปลี่ยนไปมีสีหน้าที่น่าสงสารขึ้นมาทันที “มะ ไม่มีอะไร...ฉันทำให้พี่ชีชีไม่พอใจ การที่พี่ชีชีด่าฉันมันก็สมควรแล้วค่ะ”

ผู้จัดการร้านถึงกับตะลึงไปเลย

ไอ้พวกนางร้ายหน้าซื่ออะไรแบบนี้ ปกติเห็นในหนังกับนิยายจนเบื่อ

ตอนนี้มาเจอในชีวิตจริง มันสุดยอดมากจริงๆ เลย

ตอนแรกเธอคิดว่าซูลั่วจะตาบอดเหมือนพวกพระเอกในนิยาย อาจจะพูดว่า “ภรรยาผมนิสัยไม่ค่อยดี ขอโทษด้วยนะครับ” อะไรแบบนี้

คิดไม่ถึงเลยว่าซูลั่วกลับช่วยกู้ชีชีด่าอีกฝ่าย โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสถานการณ์เป็นยังไง

เขาเอ่ยเสียงเย็น “ในเมื่อก็รู้อยู่แล้วว่าสมควรโดนด่า แล้วจะมาแกล้งทำหน้าเศร้าเพื่อ? ถูกด่าก็เงียบๆ ไว้!”

ฉู่ชีชีแข็งทื่อไปทั้งตัว เธอเอ่ยออกมาอย่างร้อนรน “พะ พี่ซู ฉัน...”

ซูลั่วไม่พอใจเท่าไหร่นัก “อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ซู เราไม่ได้สนิทกัน!”

“ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอชื่อว่าฉู่ชีชีใช่ไหม?”

ฉู่ชีชีเหงื่อซึม ถ้ายังพูดออกไปอีกน่าจะโดนจับได้หมดแล้ว ที่นี่ยังมีคนนอกอยู่อีกคนนะ!

เธอรีบเอ่ยออกมาทันที “คุณซู ฉันไม่รบกวนคุณกับพี่ชีชีแล้ว ฉันมีธุระต้องไป...”

ฉู่ชีชีหนีหัวซุกหัวซุนไป

กู้ชีชีรู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเงยหน้า ตรงหน้ากลับเป็นกระจกที่สะท้อนภาพของเธอและซูลั่วพอดี...

ซูลั่วยังคงหล่อเหลาสง่างามเหมือนแต่ก่อน พระเจ้าเหมือนจะรักเขา เพราะว่านอกจากร่องรอยความเติบโตที่ทิ้งไว้ให้เขาแล้ว เขาดูไม่เปลี่ยนไปเลย

ส่วนเธอ...

กู้ชีชีฝืนยิ้มออกมา “พวกเรากลับกันเถอะ อย่าให้ซู่เป่ารอนานดีกว่า”

ซูลั่วจ่ายเงินแล้วตบไหล่เธอเบาๆ “คุณไปรอผมบนรถก่อน”

กู้ชีชีที่ตอนนี้จิตใจว้าวุ่นอยู่นั้น พยักหน้ารับแล้วดินออกไป

ซู่ลั่วหันไปมองผู้จัดการร้าน ก่อนที่จะยิ้มออกมาบางๆ “เอาคลิปที่คุณถ่ายมาให้ผมได้ไหม?”

ผู้จัดการร้านตื่นตระหนก “คุณซู ฉันไม่ได้เจตนาจะล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของคุณ ฉัน...”

ซูลั่วยิ้ม “ผมรู้ ผมก็แค่อยากดูว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น...เท่านั้นเอง “ไม่ได้คิดอะไรเลย” ”