ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1437

ฉู่ชีชีเดินอยู่บนทางน้ำพุเหลือง ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเจ็บใจ

เดิมทีแผนของเธอคือหลังเธอกลายเป็นผีดุ จะอยู่พัฒนาในโลกมนุษย์ต่อ เธอต้องบรรลุเป้าหมาย และก้าวสู่เส้นทางแห่งความรุ่งโรจน์แน่

ไม่คิดว่าเพิ่งกลายเป็นผีพยาบาทได้เพียงวันเดียว ก็ถูกนักพรตจิ๋วตระกูลซูต่อยกระเด็น จนไออาฆาตของเธอหายหมดเลย

ทำไมเธอน่าสงสารขนาดนี้ แต่ตระกูลซูกลับยังคงสุขสันต์เช่นเดิมล่ะ

เธอจะต้องฟ้องพญายม บอกตระกูลซูเป็นคนทำเธอตาย

ฉู่ชีชีลอยไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็พบกับพระราชวังเงียบสง่าแห่งหนึ่ง ด้านบนเขียนไว้ว่า ‘ตำหนักพญายม’

ถึงแล้ว

ฉู่ชีชีเพิ่งเข้าไป ก็คุกเข่าลงดังตุบ พร้อมพูดด้วยเสียงร้องไห้ “ท่านพญายม ท่านต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันนะคะ”

ซู่เป่าเอาแก้วคุโรมิอ้วนๆ สีม่วงออกมา วางไว้บนโต๊ะ ในมือถือลำโพงอัจฉะริยะที่คุณลุงหกเพิ่งให้...

จากนั้นก็เห็นคนที่แสนคุ้นเคยเข้ามา เพิ่งเข้ามาก็คุกเข่าให้เธอดังตุบ ร้องโอดครวญได้อย่างน่าสงสารเป็นที่สุด

ซู่เป่า “......”

ฉู่ชีชีไม่ได้ยินเบื้องบนพูดว่า “ผู้ใดที่มากัน” จึงเงยหน้าโดยสัญชาตญาณ และพบกับร่างที่แสนน่าเกรงขามเพียงครึ่งหนึ่ง...เหนือคอขึ้นไปเธอไม่กล้ามอง

ซู่เป่าเปลี่ยนชุดแล้ว บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความจริงจัง ไอรอบตัวของเธอเยือกเย็นและกดดัน

เธอสะบัดชุดคลุมและนั่งลง

ไม่เพียงเท่านี้ จู่ๆ ในตำหนักพญายมก็ดังขึ้นเป็นเสียงดนตรี ‘ตึ่งๆ ตึ้งๆ’

มุมปากของซู่เป่าและจี้ฉางกระตุกพร้อมกัน และมองไปทางลำโพงอัจฉะริยะ

ตอนนี้มันกำลังร้องเพลงอยู่

ซู่เป่า “.......” ไม่คิดเลยว่า อัจฉะริยะที่คุณลุงหกพูดจะเป็นอัจฉะริยะแบบนี้

จี้ฉาง “......” เกินไปนะ

ฉู่ชีชีด้านล่างก็นิ่ง ‘ในตำหนักพญายม มีBGMด้วยเรอะ’

หนังตาของซู่เป่ากระตุก เธอกดลำโพงอัจฉริยะไว้ หาปุ่มเปิดปิดของมันไม่เจอชั่วขณะ เธอจึงพูดเสียงต่ำ “หุบปากเดี๋ยวนี้”

ลำโพงส่งเสียงเล็กๆ ออกมา “ได้เลยนายท่าน”

ฉู่ชีชีที่กำลังคุกเข่าก้มหัวอยู่ด้านล่าง “??”

ตำหนักพญายมก็มีAIอัจฉะริยะเหรอ

เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศน่าอาย ซู่เป่าจึงทุบโต๊ะ พร้อมเอ่ยถามเสียงเย็น “เธอคือใคร ชื่ออะไร เป็นคนที่ไหน ตายได้อย่างไร”

“ท่านพญายม ท่านต้องทวงความยุติธรรมให้ข้านะเจ้าคะ” ฉู่ชีชีรีบพูดต่อ “ข้าชื่อฉู่ชีชี เป็นคนเมืองหลวงประเทศหลง...”

เดี๋ยวสิ ทำไมจู่ๆ ก็เล่นละครขึ้นมาล่ะ อย่างกับละครจีนโบราณเลย

ฉู่ชีชีชะงักไปพักหนึ่ง ผ่านไปหลายวิแล้วจึงพูดต่อ “ข้าตายเพราะตระกูลซูแห่งเมืองหลวง”

“นั่นเป็นตระกูลที่มีเงินและมีอิทธิพลที่สุดในเมืองหลง ข้าเพียงแค่เผยแพร่รูปถ่ายของคุณนายสี่ของตระกูลพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเขาก็เกรี้ยวกราดจนแบนข้า ข่มขู่ข้า และใส่ร้ายข้า...”

“ฉอดบังคับข้า ไม่ยอมจนกว่าข้าจะตาย...ข้าถูกชาวเน็ตถล่ม ถูกเผยแพร่ข้อมูลส่วนตัว สุดท้ายข้าจึงฆ่าตัวตายอย่างทนไม่ได้...”

“ฮือๆ ๆ ท่านพญายม ท่านต้องทวงความยุติธรรมให้ข้านะคะ”

ฉู่ชีชีร้องไห้จนใบหน้ายู่ยี่ไปหมด

ซู่เป่าหมดคำพูด เจ้าฉู่ชีชีนี่มาถึงตำหนักพญายมแล้วยังจะพูดมั่วอีก

“เงยหน้าดูก่อนไหมว่าฉันคือใคร” ซู่เป่าตักเตือนด้วยความใจดี

ซู่เป่า “......”

นี่เผลอพูดความในใจออกมาหรือเปล่า

ฉู่ชีชีเห็นว่าฉู่เจียงหวังรู้จักกับซู่เป่า จึงรีบตะโกนขึ้น “ใครก็สามารถมาเป็นพญายมได้งั้นเหรอ ฉันไม่ยอม”

ไอข่มของฉู่เจียงหวังเทสาดออกไป “ใครงั้นหรือ ริอาจพูดว่าข้าคือใครก็ได้งั้นหรือ”

ตอนนี้ฉู่ชีชีเป็นผี ผีธรรมดาย่อมถูกข่มด้วยพญายม แค่ท่านี้ก็สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าฉู่เจียงหวังเป็นพญายมจริงๆ ไม่ใช่ใครก็ได้ที่ว่า

ซูเหอเวิ่นดูเรื่องสนุกไปนาน เมื่อน้องสาวนั่งอยู่บนบัลลังก์พญายมเขาก็ไม่กล้าเอ่ยพูดอะไรทั้งนั้น

แต่ในที่สุดเขาก็พูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ “แดนใต้พิภพมีพญายมสิบตน อย่าบอกว่าเธอไม่รู้น่ะ”

ฉู่ชีชี “……”

เธอไม่รู้จริงๆ

ทำไมถึงมีพญายมมากขนาดนี้

แต่พญายมทั้งสิบตน คงไม่ได้สนิทกับซู่เป่าทุกคนหรอกใช่ไหม

“ฉันต้องการให้พญายมคนอื่นตัดสิน ในนี้มีการขี้โกง เพราะพวกท่านสนิทกัน”

ชุดของเปี้ยนเฉิงหวังสะบัดเล็กน้อย พร้อมก้าวเดินเข้ามา “ข้าคือเปี้ยนเฉิงหวังแห่งตำหนักที่หก เจ้าคือใคร”

ฉู่ชีชี “……”

นะ-คนนี้ก็ไม่นับ

ฮู่กวนหวังและซ่งตี้หวังเดินเข้ามา “จะให้พญายมตนอื่นตัดสินเหรอ ผีตนไหนกันถึงได้มีอิทธิพลขนาดนี้”

ฉินก่วงหวังเองก็มาแล้ว เพียงแต่รอบนี้เขาไม่ได้พูด เขาทำหน้าตึงพร้อมมองไปทางฉู่ชีชี และเอ่ยขึ้นเสียงเย็น “ผีอาฆาตผู้ผิดกฎ เป็นผีอะไรก็เข้าตำหนักนั้น เข้าตำหนักพญายมแล้วแกยังจะแก้ตัวอะไรอีก”