ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1445

คุณลุงจักรพรรดิตงเยว่...

กลายเป็นคุณน้องจักรพรรดิตงเยว่

จักรพรรดิกลายเป็นน้องชายเธอ

เรื่องนี้มันน่าตะลึงเกินไป ซู่เป่าจึงยังสับสนไม่ได้สติ

ลำแข้งกลับวิ่งพุ่งเข้ามา [เจ้าฆ่านายท่านของข้าหรือ เจ้าเป็นคนฆ่านายท่านของข้าหรือ]

ซู่เป่า “?”

เรื่องนี้จะเข้าใจผิดไม่ได้เลยนะ

เธอรีบพูดขึ้น “ไม่ใช่ ตอนนี้นายท่านของแกยังมีชีวิตอยู่”

ขนหน้าแข้ง [โกหก บนผมมีเลือดติดอยู่ ดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้ดึงเองน่ะ]

ซู่เป่าไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “เขาดึงลงมาเองจริงๆ นะ”

“ถ้าไม่เชื่อ...ไม่เชื่อก็ลองดูเองเลย”

จู่ๆ ซู่เป่าก็นึกได้ เมื่อปีใหม่คุณพ่อเคยแอบถ่ายคลิปเสี่ยวสวินสวินเอาไว้

ในใจของซู่เป่ารู้สึกดีใจ เธอควบคุมมิติ ปรากฏในตำหนักยมบาล หยิบโทรศัพท์ของคุณพ่อไป จากนั้นมาปรากฏตัวหน้าขนหน้าแข้งอีกครั้ง

(มู่กุยฝาน ‘เมื่อกี้ของอะไรผ่านฟิ้วไป’)

ขนหน้าแข็งรู้สึกภาพตรงหน้ามัวๆ และซู่เป่าหายไป วินาทีต่อมาซู่เป่าก็ปรากฏตัวอีกครั้ง พร้อมกับโทรศัพท์ในมือ

“นี่ไง ดูสิ”

ซู่เป่าเปิดอัลบั้ม เล่นคลิป

เสี่ยวสวินสวินกำลังถือขวดนม ผ้าอ้อมทำให้ก้นของเขาดูกลม และกำลังตะโกนด้วยเสียงละอ่อน “เก่ง เสี่ยวสวินสวินเก่งที่สุด”

จากนั้นเขาก็ดึงผมลงมา พร้อมยื่นมาตรงหน้าซู่เป่า

ลำแข้งไม่อยากจะเชื่อ [เจ้าหลอกข้า ท่านจักรพรรดิจะกลายเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งได้อย่างไร]

แม้ว่าในชื่อจะมีคำว่าสวินเหมือนกัน แต่นี่ไม่ใช่นายท่านของมันสักนิด

นายท่านของมันสูงใหญ่น่าเกรงขาม สุขุมเย็นชา จะเป็นเจ้าเด็กน้อยในกล่องนี่ได้อย่างไร

ขนหน้าแข้งยื่นขา เตรียมจะใช้เท้าของมันจิกเด็ก เพื่อให้เสี่ยวสวินสวินสารภาพว่าเขาเป็นใครกันแน่

แต่กลับพบว่าเขาสามารถมองเห็นคนที่อยู่ในกล่องนั้นแต่แตะต้องไม่ได้ มันยิ้มเยือกทีหนึ่ง [เจ้าสร้างภาพมายา]

[เจ้าเป็นผู้ฆ่านายท่านแน่ๆ มิฉะนั้นเจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าชื่อของนายท่านมีคำว่าสวินอยู่]

ไอรอบขนหน้าแข้งเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นไอที่ทำให้ซู่เป่าแอบตะลึงในใจ

ตอนนี้เธออยู่เขตแดนจักรพรรดิระดับสูง แต่ไอพลังของลำแข้งกลับสูสีกับเธอ ดูท่าจักรพรรดิตงเยว่ในอดีตก็อยู่เขตแดนจักรพรรดิระดับสูงที่แทบจะสมบูรณ์เช่นกัน

สิ่งใดทำให้เขาก้าวข้ามด่านสุดท้ายไม่ได้กัน

ความคิดนี้เพียงแค่แวบผ่าน ซู่เป่าหลบหลีกการโจมตีของลำแข้งไปด้วย พร้อมเอ่ยพูดไปด้วย “โง่หรือเปล่า นายท่านของแกเก่งกาจ สูงใหญ่และน่าเกรงขามอย่างที่ไม่เคยมีผู้ใดทำได้มาก่อน เขาเก่งกาจมากขนาดนั้นแกคิดว่าฉันจะฆ่าเขาได้หรือไง”

ซู่เป่าเห็นว่าลำแข้งปกป้องเจ้านายมันมากขนาดนี้ จึงรีบเอ่ยชม

แม้นายท่านจะจำมันไม่ได้แล้ว แต่มันก็ยังอยากกลับไปอยู่เคียงข้างนายท่าน

ซู่เป่าเอ่ยขึ้น “ฉันพาแกไปหาเขาเอง”

วินาทีต่อมา ซู่เป่าพาวิญญาณอาวุธมาปรากฏตัวในตระกูลซู

เสี่ยวสวินสวินกำลังหาว นอนอยู่บนตักคุณยายเตรียมจะหลับ

จู่ๆ เขาก็หายง่วง นั่งตัวตรงอย่างกะทันหัน จนนายหญิงซูตกใจ

“เป็นอะไรเหรอ” นายหญิงซูรู้สึกประหลาดใจ

ไม่มีทางเป็นซู่เป่ากลับมาแน่ ปีใหม่เพิ่งผ่าน ซู่เป่าเพิ่งจากไปได้ไม่นาน

แต่แล้วในปากเสี่ยวสวินสวินตะโกน “พี่สาวพี่สาว” พร้อมลากนายหญิงซูวิ่งออกไปทางด้านนอก

โลกมนุษย์ได้ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ หิมะเริ่มละลาย ต้นกล้ากำลังพยายามยื่นหัวออกมาจากกองหิมะที่ละลาย ยอดกิ่งไม้ก็เริ่มมีใบอ่อนสีเขียว

นายหญิงซูทั้งตะลึงทั้งดีใจ แต่ก็ไม่กล้าคาดหวังนัก เธอเดินไปพร้อมเสี่ยวสวินสวินและเอ่ย “ช้าหน่อย”

วินาทีต่อมา เห็นเพียงลุงเนี่ยวิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ พร้อมเอ่ย “นายหญิง ลุงหนิวบอกผ่านวิทยุสื่อสารเมื่อครู่ว่าคุณหนูซู่เป่ากลับมาแล้วครับ”

นายหญิงซูเดินไปพร้อมเอ่ยตอบ “ใช่ เมื่อกี้อาเฉินโทรมาบอกแล้วว่าซู่เป่ากลับมา”

ลุงเนี่ยเองก็เดินออกไปพร้อมกับเธอ เขาเอ่ยถาม “แบบนี้นี่เอง แต่ทำไมคุณซูถึงให้คุณหนูซู่เป่ากลับมาคนเดียวล่ะครับ”

นายหญิงซูพูดตอบ “อาเฉินรีบไปหาหลิงเยว่น่ะ เหมือนจะมีเรื่องบางอย่าง ซู่เป่าเลยบอกว่าจะกลับมาเอง”

บัดนี้รายชื่อคนถูกใส่ร้ายในตระกูลซู เพิ่มขึ้นมาอีกคนหนึ่ง