ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1445

คุณลุงจักรพรรดิตงเยว่...

กลายเป็นคุณน้องจักรพรรดิตงเยว่

จักรพรรดิกลายเป็นน้องชายเธอ

เรื่องนี้มันน่าตะลึงเกินไป ซู่เป่าจึงยังสับสนไม่ได้สติ

ลำแข้งกลับวิ่งพุ่งเข้ามา [เจ้าฆ่านายท่านของข้าหรือ เจ้าเป็นคนฆ่านายท่านของข้าหรือ]

ซู่เป่า “?”

เรื่องนี้จะเข้าใจผิดไม่ได้เลยนะ

เธอรีบพูดขึ้น “ไม่ใช่ ตอนนี้นายท่านของแกยังมีชีวิตอยู่”

ขนหน้าแข้ง [โกหก บนผมมีเลือดติดอยู่ ดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้ดึงเองน่ะ]

ซู่เป่าไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “เขาดึงลงมาเองจริงๆ นะ”

“ถ้าไม่เชื่อ...ไม่เชื่อก็ลองดูเองเลย”

จู่ๆ ซู่เป่าก็นึกได้ เมื่อปีใหม่คุณพ่อเคยแอบถ่ายคลิปเสี่ยวสวินสวินเอาไว้

ในใจของซู่เป่ารู้สึกดีใจ เธอควบคุมมิติ ปรากฏในตำหนักยมบาล หยิบโทรศัพท์ของคุณพ่อไป จากนั้นมาปรากฏตัวหน้าขนหน้าแข้งอีกครั้ง

(มู่กุยฝาน ‘เมื่อกี้ของอะไรผ่านฟิ้วไป’)

ขนหน้าแข็งรู้สึกภาพตรงหน้ามัวๆ และซู่เป่าหายไป วินาทีต่อมาซู่เป่าก็ปรากฏตัวอีกครั้ง พร้อมกับโทรศัพท์ในมือ

“นี่ไง ดูสิ”

ซู่เป่าเปิดอัลบั้ม เล่นคลิป

เสี่ยวสวินสวินกำลังถือขวดนม ผ้าอ้อมทำให้ก้นของเขาดูกลม และกำลังตะโกนด้วยเสียงละอ่อน “เก่ง เสี่ยวสวินสวินเก่งที่สุด”

จากนั้นเขาก็ดึงผมลงมา พร้อมยื่นมาตรงหน้าซู่เป่า

ลำแข้งไม่อยากจะเชื่อ [เจ้าหลอกข้า ท่านจักรพรรดิจะกลายเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งได้อย่างไร]

แม้ว่าในชื่อจะมีคำว่าสวินเหมือนกัน แต่นี่ไม่ใช่นายท่านของมันสักนิด

นายท่านของมันสูงใหญ่น่าเกรงขาม สุขุมเย็นชา จะเป็นเจ้าเด็กน้อยในกล่องนี่ได้อย่างไร

ขนหน้าแข้งยื่นขา เตรียมจะใช้เท้าของมันจิกเด็ก เพื่อให้เสี่ยวสวินสวินสารภาพว่าเขาเป็นใครกันแน่

แต่กลับพบว่าเขาสามารถมองเห็นคนที่อยู่ในกล่องนั้นแต่แตะต้องไม่ได้ มันยิ้มเยือกทีหนึ่ง [เจ้าสร้างภาพมายา]

[เจ้าเป็นผู้ฆ่านายท่านแน่ๆ มิฉะนั้นเจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าชื่อของนายท่านมีคำว่าสวินอยู่]

ไอรอบขนหน้าแข้งเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นไอที่ทำให้ซู่เป่าแอบตะลึงในใจ

ตอนนี้เธออยู่เขตแดนจักรพรรดิระดับสูง แต่ไอพลังของลำแข้งกลับสูสีกับเธอ ดูท่าจักรพรรดิตงเยว่ในอดีตก็อยู่เขตแดนจักรพรรดิระดับสูงที่แทบจะสมบูรณ์เช่นกัน

สิ่งใดทำให้เขาก้าวข้ามด่านสุดท้ายไม่ได้กัน

ความคิดนี้เพียงแค่แวบผ่าน ซู่เป่าหลบหลีกการโจมตีของลำแข้งไปด้วย พร้อมเอ่ยพูดไปด้วย “โง่หรือเปล่า นายท่านของแกเก่งกาจ สูงใหญ่และน่าเกรงขามอย่างที่ไม่เคยมีผู้ใดทำได้มาก่อน เขาเก่งกาจมากขนาดนั้นแกคิดว่าฉันจะฆ่าเขาได้หรือไง”

ซู่เป่าเห็นว่าลำแข้งปกป้องเจ้านายมันมากขนาดนี้ จึงรีบเอ่ยชม