ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1458

ซู่เป่าไม่อยากจะเชื่อนี่มันอะไรกันเนี่ย

จือจือเพิ่งกลับมาก็จะให้มันอยู่กินกับหนูที่เพิ่งสู้กันงั้นเหรอ？

“นี่เจ้าเป็นพ่อของจือจือจริงไหม？” ซู่เป่ามองไปที่หนูตัวใหญ่ด้วยความสงสัย “นี่เจ้าจะไม่ถามความยินยอมจากจือจือหน่อยเลยหรือ？”

ราชาอสูรหมดความอดทนกับซู่เป่าแล้วเลยตอบไปอย่างเย็นชาว่า【มีอะไรให้ไม่ยินยอมล่ะ？ ที่ข้าตัดสินใจก็เป็นเพราะหวังดีกับมัน！】

ในฐานะที่เป็นผู้นํา เป็นเรื่องปกติที่จะมีสิทธิ์ผสมพันธุ์ก่อน และสัตว์ตัวเมียทั้งหมดของเผ่าพันธุ์ถือเป็นของผู้นําทั้งสิ้น

หนูขนแดงให้คำสัญญาแบบนี้ก็ถือว่าไว้หน้ามันมากแล้วนะ มันยังจะไม่ยินยอมอีกเหรอ？

จือจือไม่อยากจะเชื่อ แต่มันก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว

ที่แท้ที่ราชาอสูรพ่อของมันยอมรับในตัวมันไม่ได้เป็นเพราะรักแต่เป็นเพราะยอมรับมัน

มันคิดว่าหากผ่านการทดสอบจากพ่อแล้วพ่อจะถือว่ามันเป็นลูกคนหนึ่ง…

ที่ไหนได้ไม่คิดเลยว่ากลับเอามันไปเป็นเครื่องมือในการผสมพันธุ์อันยอดเยี่ยมเพื่อที่จะส่งมอบให้กับราชาอสูรรุ่นต่อไป？

แบบนี้ราชาอสูรรุ่นต่อไปก็จะเป็นราชาอสูรที่ยอดเยี่ยมใช่ไหมล่ะ？

ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอว่ามันจะเป็นราชินีอสูรน้อย ถึงจะเป็นราชินีน้อยแต่ก็เป็นราชินีนี่？

จือจือร้องไห้ไปโดยไม่รู้ตัว ภาพลักษณ์ที่สูงส่งของพ่อในใจในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์แล้ว…

【ข้าไม่กลับไปแล้ว】 จือจือถอยหลังและแนบอยู่ข้างๆ ตัวซู่เป่าอย่างแน่วแน่ 【ข้าไม่อยากได้พ่อแบบท่านแล้ว！】

ราชาอสูรไม่คิดว่ามันจะกล้าพูดคำเหล่านี้ออกมา！

【อวดดี！】 ราชาอสูรโมโห【ข้าเป็นพ่อเจ้านะ！】

ถ้าไม่ใช่เพราะมันสามารถรวบรวมสี่สัตว์เทวะในตำนานได้ ในฐานะราชาอสูรจะอนุญาตให้มันที่อ่อนแอปวกเปียกแบบนี้กลับมาหรือ？

แต่มันยังไม่รู้จักพออีก！

จือจือซบไปที่ตัวซู่เป่าด้วยความเสียใจเพื่อแสดงว่ามันรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถหาที่หลบภัยให้กับเธอได้

ซู่เป่าเอ่ยเบาๆ ว่า “ไม่เป็นไรหรอก งั้นพวกเราไปกันเถอะ！”

พอรู้ว่าเผ่าพันธุ์ของจือจืออยู่ที่นี่ เดิมทีเธอก็อยากให้มันกลับบ้านดีๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นแบบนี้…

【หยุดเดี๋ยวนี้！】 ราชาอสูรไม่ยอมให้จือจือไป【ข้าอนุญาตให้เจ้าไปแล้วหรือไง？】

【ในฐานะที่เจ้าเป็นสมาชิกเผ่าหนูไฟแล้วไม่ยอมกลับเผ่าตัวเองแต่กลับจะไปคลุกคลีกับมนุษย์ เจ้าทําตัวเช่นนี้ได้อย่างไร？！】

จือจือบังอาจกล้ากล่าวต่อหน้าสาธารณชนว่าจะไม่นับราชาอสูรเป็นพ่ออีกต่อไปแน่นอนว่าต้องทำให้มันอับอายอย่างเห็นได้ชัด

มันโมโหสุดขีด

แต่วินาทีต่อมาก็มีลูกศรน้ำสว่างไสวยิงเข้าที่ใบหน้าของราชาอสูร！

ราชาอสูรที่กำลังโมโหอยู่เกือบโดนยิงเข้าตาแล้ว สีหน้าของมันเปลี่ยนพร้อมตะโกนทันทีว่า “แมลงปีศาจบุกมาแล้ว！ ป้องกัน！”

หนูไฟแต่ละตัวส่งเสียงขานรับอย่างต่อเนื่อง ไม่นานนักกําแพงสีแดงก็ก่อตัวขึ้นมา

หนูไฟยืนอยู่ด้านบนสุดของกำแพงนี้โดยยกเท้าหน้าขึ้นแถวตรงพร้อมตะโกน【ป้องกัน】

ซู่เป่าตกใจ จู่ๆ หันไปก็เห็นอสูรยักษ์ฝูงหนึ่งล้อมรอบตัวเอง

ร่างกายของพวกมันเหมือนลูกบอลโลหะขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าหนึ่งเมตร พอพวกมันกลิ้งมาถึงข้างหน้าและกางออกทีละร่างๆ ดูเหมือนแมลงยักษ์ที่กำลังคลืบคลานเข้ามา

เปลือกนอกของพวกมันดูแข็งมาก แถมพื้นผิวถูกปกคลุมไปด้วยแผ่นเปลือกขนาดใหญ่เก้าแผ่น แต่ละแผ่นแหลมคมอย่างกับใบมีดที่ให้ความรู้สึกยะเยือก

ไม่เพียงเท่านั้น พวกมันยังมีหนวดที่มีหนามแหลมๆ ด้วย พอเจอหนูไฟที่วิ่งช้าๆ ก็ม้วนพวกมันเข้าไปแล้วฉีกออกเป็นสองส่วนทันทีที่！

จือจือกับเฟยเหมาถุ่ยไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อนก็ถึงกับกอดกันตัวสั่นเลย