ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1462

บนตัวยักษ์โบราณเต็มไปด้วยไอพิฆาต ให้ความรู้สึกกดดันอย่างมาก

ซู่เป่าหายตัวไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลบหนีจากการจับกุมของเขา

พอเธอมองอย่างละเอียดอีกครั้งก็พบว่ายักษ์โบราณตัวนี้ไม่ใช่คนจริงๆ แต่เป็นวิญญาณยักษ์

ในเวลานั้นซู่เป่าที่ยืนอยู่บนยอดเขาก็มองไปรอบๆ พบว่ามีภูเขามากมายในระยะไกลๆ รวมถึงมีนกปีศาจขนาดใหญ่บินผ่านไป ปีศาจที่ไม่รู้ชื่อนี้ซุ่มซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ที่สูงกว่าต้นไม้ในโลกมนุษย์และพร้อมที่จะซุ่มโจมตี "ไทรเซอราทอปส์" ที่กินหญ้าอยู่ไม่ไกลตลอดเวลา

ขนที่อุ้งเท้าของปีศาจตัวนี้ปลิวไปมาและเหยียบอยู่บนเมฆราวกับพระราชวังในสวรรค์ ขนาดของมันก็ใหญ่กว่าเสือดาวในโลกมนุษย์อยู่มาก เกือบจะใหญ่เท่ากับช้างที่โตเต็มวัยด้วยซ้ำไป

นี่คือปีศาจ วิญญาณโบราณ โลกที่วิญญาณและสัตว์ปีศาจอยู่ร่วมกัน！

ราวกับโลกในตํานานโบราณที่ถูกปิดผนึกไว้ แต่ก็ดูเหมือนโลกในคัมภีร์ภูเขาและมหาสมุทรที่เธอเคยเห็น…

ซู่เป่ารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเหมือนมดตัวเล็กๆ ที่บุกเข้าไปในเมืองของยักษ์โดยไม่ได้ตั้งใจ ทุกอย่างเหมือนถูกขยายออกไปไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า

เธออึ้งไปพักใหญ่ ณ ขณะนั้นเธอรู้สึกแปลกมาก

หรือว่าตํานานในแดนมังกรเหล่านั้นจะเป็นเรื่องจริง？

เพียงแต่โลกในตํานานที่ว่านั้นถูกปิดผนึกอยู่ในจิ่วโยว

แล้วใครกันล่ะที่มีอำนาจที่ใหญ่ขนาดนั้นในการที่จะปิดผนึกโลกในตำนานนั้นให้อยู่ในจิ่วโยว？

เมื่อกี้ยักษ์ตัวนั้นจับเธอไม่ได้ ตอนนี้อยู่ห่างไกลแล้ว

ซู่เป่าจ้องไปที่ปีศาจที่หลบซ่อนอยู่ในที่ราบเพื่อเตรียมซุ่มโจมตี “ไทรเซอราทอปส์” อยู่

“เห็นนั่นไหม？ พวกเราไปจับมาตัวหนึ่งแล้วเอากินดีไหม” เธอเอ่ย

อสูรน้อยและเฟยเหมาถุ่ย “？？？”

เอาจริงเหรอ？

แต่อีกฝ่ายตัวใหญ่กว่าเราไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่าเลยนะ！

เพียงเสี้ยววิ ซู่เป่าก็หายตัวไป อสูรน้อยและเฟยเหมาถุ่ยมองหาอย่างตั้งใจ แล้วก็พบว่าเธอได้ไปปรากฏตัวอยู่ข้างปีศาจ แถมในมือยังถือเขี้ยวมังกรไว้และลงมือฟันลงไปทันที！

ปีศาจที่กําลังซุ่มโจมตีเพื่อล่าสัตว์อยู่นั้นถึงกับตกใจกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างกะทันหันนี้ มันไม่มีทางนั่งรอความตายเป็นอันขาด มันตะโกนตามสัญชาตญาณและหลบหลีกการโจมตีของซู่เป่าอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า

ซู่เป่าแอบประหลาดใจ

ความเร็วใช้ได้เลย คาดไม่ถึงว่าจะเก่งขนาดนี้

ฝีมือของปีศาจตัวนี้เทียบได้กับก็อตซิลล่าระดับเก้าที่เธอเคยต่อสู้ด้วยตอนอยู่ที่ก้นบึงเลย แถมยังเก่งกว่าราชาแมลงปีศาจที่เธอเคยล่ามากินนิดหน่อยด้วย！

ดูไม่ออกว่าอยู่ระดับไหน แต่ก็เทียบกับก็อตซิลล่าได้จริงๆ！

แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ใช่ตัวเองในตอนนั้นแล้วเช่นกัน！

ทันทีที่ซู่เป่าเล็งพลาดไป ปีศาจก็ตอบสนองทันทีโดยการคํารามเสียงดัง แสงสีแดงเลือดก็ปรากฏขึ้นในปากของมันและจ้องเขม็งตรงไปที่ซู่เป่า

โครม

มีแสงไฟระเบิดขึ้นมา แสงไฟนี้แตกต่างจากไฟในโลกมนุษย์ เพราะมันดูเหมือนจะสามารถเผาวิญญาณจนวอดได้

ซู่เป่ารู้สึกเหี่ยวเฉา เกือบวาบไม่ทันแล้วไงเล่า

“เก่งจัง！”

แต่นี่ก็ทําให้เธอมีโอกาสต่อสู้อย่างแท้จริงพอดี

ซู่เป่าปิดผนึกตันเถียน และพึ่งการหมุนโคจรของจินตันเพื่อให้พลังหยินเพียงอย่างเดียวในการต่อสู้กับปีศาจ

ความเร็วของปีศาจนั้นไวมาก แม้ว่ามันจะไม่รู้วิธีการควบคุมมิติเวลา แต่มันก็ได้พัฒนาฝีมือความสามารถในดินแดนจิ่วโยวจนแกร่งแล้ว และความเร็วของมันก็ไม่ได้ช้าไปกว่าซู่เป่ามากนัก

งงไปหมด

หัวของเพื่อนยังอยู่บนพื้นอยู่เลย แถมยังเบิกตากว้างอยู่ด้วย

ตอนนี้พวกมันก็ยังไม่รู้เลยว่าไปเจ้าตัวเล็กนั้นคนนั้นทําได้อย่างไร ไเห็นได้ชัดว่าเธอหมดแรงไปแล้ว พวกมันยืนยันได้ว่าเธอกําลังจะตายแล้วด้วยซ้ำไป！

แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ตาย แถมยังฟันหัวของผู้นําของพวกมันไปซะด้วย！

จากนั้นก็หายไปในพริบตา ไม่ทิ้งกลิ่นไว้แม้แต่น้อย

พวกมันอยากหาก็หาไม่เจอ！

ในขณะนั้นเอง ในถ้ำลึกลับท่ามกลางหุบเขา

ซู่เป่าได้จัดการกับวัตถุดิบซึ่งก็คือปีศาจเสร็จเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้วัตถุดิบดูจะคล้ายกับเนื้อวัว

“ว้าว…วันนี้พวกเราจะย่างเนื้อเสียบไม้กัน！”

ซู่เป่าออกไปข้างนอกตัดกิ่งไม้ยาวๆ มาแล้วเอามาเสียบ "เนื้อวัว" เข้าไป

หนึ่งไม้ สองไม้ เนื้อย่างไม้ใหญ่ๆ！

แล้วเอาไปย่างบนกองไฟ เนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำ เมื่อเนื้อถูกย่างจนเริ่มหดตัว ก็รีบโรย "ผงยี่หร่า" และ "ผงชูรส" รวมทั้ง "เกลือ" ลงไปทันที…

เสียงย่างเนื้อดังซู่ซ่า ผ่านไปไม่นานเนื้อวัวก็กลายเป็นสีเหลืองไหม้เกรียมและส่งกลิ่นหอม

ซู่เป่า “ซ่าๆๆ！”

อสูรน้อย【ซ่าๆๆ！】

เฟยเหมาถุ่ย【ซ่าๆๆ！】