ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1463

หลังจากที่ซู่เป่ากินเนื้อย่างเสียบไม้ไปก็เรียกได้ว่าพึงพอใจสุดๆ！

เธอรวดหยิบขวดสไปรท์ในแหวนออกมา

นี่คือสิ่งที่พี่จื่อซีแอบเอามายัดไว้เธอเงียบๆ ก่อนมา

กินน้ำอัดลมคู่กับเนื้อย่าง เรียกได้ว่าเข้ากันสุดๆ！

“อ้า” ซู่เป่าถอนหายใจ ท่าทางพอใจมาก！

ถึงแม้จะมาที่นี่ตัวคนเดียว แต่ก็ยังดีที่มีของกิน

คุณยายเคยบอกไว้ว่าโลกนี้อ่ะนะ ขอแค่มีของอร่อยๆ กิน ก็ไม่นับว่าเป็นชีวิตที่แย่แล้ว

กินข้าวเสร็จก็รีบไปบำเพ็ญต่อ

ซู่เป่านั่งขัดสมาธิและเริ่มนึกถึงภาพการต่อสู้กับปีศาจที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้

การหมุนโคจรของจินตันของเธอนั้นยังถือว่าช้าอยู่มาก และสุดท้ายก็ไม่สามารถเติมเต็มพลังหยินที่เธอต้องการได้ ดังนั้นเธอจึงต้องยุติการต่อสู้และเปิดผนึกตันเถียนที่เคยปิดไปและหนีออกจากที่เกิดเหตุ

มีทางไหนไหมที่จะทำให้จินตันหมุนได้เร็วกว่านี้？

ซู่เป่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง จิตใจทั้งหมดของเธอจดจ่อและหมกมุ่นอยู่กับตันเถียนของตัวเอง

ในขณะนั้นเอง เธอก็รู้สึกได้ว่าเธอได้มาถึงจักรวาลอันกว้างใหญ่แล้ว ภาพตรงหน้าของเธอคือทะเลดาวสีม่วงและยังมีดาวสีม่วงลอยอยู่เหนือทะเลดาวอีกด้วย

นั่นก็คือจินตันสีม่วงของเธอนั่นเอง

"ดวงดาว" ที่อยู่ตรงหน้านั้นหมุนเร็วมาก ส่วนพลังหยินที่อยู่โดยรอบก็ถูกเส้นใยของมันแยกออกเพื่อเปลี่ยนสภาพแล้วเก็บไว้ที่ตันเถียน จากนั้นพอพลังหยินในตันเถียนเต็มก็จะถูกย้ายไปห่อหุ้มอยู่บนจินตัน

เมื่อตันเถียนอยู่ในสภาพที่เต็มขั้นเสมอ พลังหยินก็จะถูกห่อหุ้มเป็นชั้นๆ อยู่บนจินตัน ซึ่งนี่ก็คือแหล่งที่มาของพลังหยินของเธอ

“ดูเหมือนว่าขั้นตอนจะเยอะไปหนึ่งขั้น…” ซู่เป่ามองไปที่ตันเถียนแล้วครุ่นคิดสักพัก “สามารถย้ายตันเถียนไปอยู่ในจินตันได้ไหมเนี่ย…”

ทำไมรู้สึกว่าหลังมีจินตันแล้ว ฟังก์ชั่นของจินตันและตันเถียนจะซ้อนทับกัน

ตันเถียนหมุนโคจรพลังหยิน พอพลังหยินเข้าไปในตันเถียนก็จะถูกเก็บไว้ในตันเถียนและพอมันเต็ม พลังก็จะไปห่อหุ้มจินตัน

ห่อหุ้มไปตรงๆ เลยไม่ได้เหรอ？

ซู่เป่าตัดสินใจที่จะรวมตันเถียนและจินตันเป็นหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้ว่าทำแบบนี้จะถูกไหม แต่ก็รู้สึกว่ามันควรจะเป็นแบบนี้มากกว่าสิ

ซู่เป่าที่ชอบลงมือปฏิบัตินั้นจู่ๆ ก็เงียบลงอีกครั้ง และเงียบไปเป็นเวลานาน…

อสูรน้อยกินอิ่มจนพอใจแล้วก็นอนเกาพุงอยู่ที่พื้น แต่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติ

พอลุกขึ้นมาดู ปรากฎว่าซู่เป่ากำลังหยั่งรู้อยู่

“…”

จะให้เราทำยังไงเนี่ย？？？

เฟยเหมาถุ่ยก็งงเช่นกัน มันนึกว่าการหยั่งรู้ของซู่เป่าที่ “ศาลแห่งสวรรค์นั้น” เป็นเรื่องที่หาได้ยาก และยังเกี่ยวข้องกับเมฆเซียนที่อยู่เต็มไปทั่ว

แต่ไม่คิดเลยว่าจะเห็นเธอหยั่งรู้เป็นครั้งที่สองเร็วขนาดนี้！

เจ้าเด็กนี่เป็นตัวประหลาดอะไรเนี่ย？

อสูรน้อยรู้สึกถึงความกดดัน แต่ก็ไม่กล้าที่จะอยู่นิ่งเฉยอีกต่อไป ก็เลยนั่งสมาธิฝึกฝนบำเพ็ญด้วย

เฟยเหมาถุ่ยก็ไม่มีทางเลือก โดนบังคับให้ลุกขึ้นมาทำตามอย่างขยันขันแข็ง

ซู่เป่าก็ไม่รู้ว่าตัวเองได้พยายามมานานแค่ไหน มันเป็นเรื่องยากมากที่จะทำให้จินตันและตันเถียนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

เธอได้ลองพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ยังไม่ประสบความสําเร็จ

เธอวิเคราะห์และคาดคะเนอย่างรอบคอบหลายครั้งและในที่สุดก็พบปัญหาว่า หากต้องการที่จะรวมทั้งสองเข้าด้วยกันนั้นจะต้องทำให้หนึ่งในนั้นแตกก่อน

ทำให้ตันเถียนแตก แล้วเอามันมาห่อหุ้มไว้บนจินตันแล้วค่อยเอามาหลอมรวมกัน หรือไม่ก็ทำให้จินตันแตก แล้วเอามันมารวมอยู่ในตันเถียน

ซึ่งหมายความว่าเธอจะต้องสิ่งอันใดอันหนึ่งไป…

อสูรน้อยรู้สึกเหมือนสมองเล็กๆ ของมันกำลังจะระเบิด เหมือนโลกของมันพังทลายลง！

ตันเถียนแตกแล้วงั้นเหรอ สำหรับนักบำเพ็ญแล้วถือเป็นการบาดเจ็บที่ร้ายแรงมากเลยนะ！

ผีบำเพ็ญบางตัวพอตันเถียนแตกแล้ว วิญญาณถึงกับแตกสลายไปด้วยเลยนะ อย่าว่าแต่จะบำเพ็ญต่อเลย ขนาดจะรักษาวิญญาณไว้ได้หรือเปล่ายังไม่แน่เลย

“จือจือ！？” อสูรน้อยร้อนรนสุดๆ

คุณหนูน้อยบาดเจ็บตอนสู้กับปีศาจหรือเปล่า？

หรือว่า…เนื้อย่างเสียบไม้ที่กินไปเมื่อกี้มีพิษ？！

แต่ว่ามันก็กินเหมือนกัน คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง？

อสูรน้อยและเฟยเหมาถุ่ยรู้สึกร้อนรนจนอยู่ไม่เป็นสุข

【จะให้เป็นแบบนี้ต่อไปก็ไม่ใช่เรื่องหรอก！】 เฟยเหมาถุ่ยพูดอย่างเฉียบขาดว่า “ข้าจะไปเรียกทหารช่วยเอง！”

อสูรน้อยหยุดรั้งมันไว้ 【อยู่ในดินแดนจิ่วโยวจะไปหาใครมาช่วยได้ เราไม่รู้จักใครที่นี่เลยนะ！】

เฟยเหมาถุ่ยเอ่ย【ข้าจะไปเรียกให้มังกรดำมาช่วย！】

อสูรน้อยรีบพยักหน้าเห็นด้วย ไปหามังกรดำ มังกรดำเป็นที่พึ่งเดียวของพวกมันที่นี่

【เจ้าก็ดูคุณหนูน้อยอยู่ที่นี่ดีๆ ล่ะ ข้าจะไปตามมันมาเอง！】

【เผื่อเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูน้อย…จะได้ช่วยป้องกันได้】

เฟยเหมาถุ่ยเห็นด้วย แม้ว่าตอนนี้มันจะไม่มีร่างเป็นตัวเป็นตน แต่ก็ยังวิญญาณอยู่ อย่างน้อยก็ยังสามารถช่วยป้องกันอะไรได้บ้าง

อสูรน้อยออกจากถ้ำแล้ววิ่งไปยังดินแดนจิ่วโยวอย่างรวดเร็ว…

แต่มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามังกรดำอยู่ที่ไหนกันแน่ ก็เลยได้แต่วิ่งไปตามทางในความทรงจำที่พอจำได้เพื่อไปยังหน้าผาที่มังกรดําเคยอยู่