ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1471

ซู่เป่าได้ยินเสียงโหวกเหวกอยู่ข้างหลัง ถึงแม้จะฟังไม่เข้าใจ แต่ก็รู้สึกได้ว่าน่าจะกำลังด่ากราดอย่างรุนแรงอยู่

รีบหนีกันเถอะ！

กินราชาสัตว์ปีศาจของคนอื่นไปตั้งสามตัวแล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่ดีจริงๆ นั่นแหละ…เหอะๆ

ซืออี้หรันเห็นเธอ “ขโมย” แล้วหนีไปแบบนี้ก็รู้สึกขำทุกทีเลย

เขายิ้มมุมปากถาม “ตัวต่อไปอยากกินอะไรดีล่ะ？”

ซู่เป่าตอบด้วยความเสียดาย “ถ้ามีแผนที่วัตถุดิบ…โอ้ ไม่สิ ถ้าดินแดนจิ่วโยวมีแผนที่ก็คงจะดี”

ซืออี้หรันอดหัวเราะไม่ได้ เขาหยิบแผ่นเหล็กสีดำแผ่นเล็กๆ ยื่นให้เธอ

“นี่คือแผนที่ดินแดนจิ่วโยวหรอ”

ซู่เป่าอึ้งไปพักหนึ่ง “ทำไมเล็กจัง？”

เธอรับมาแล้วเอามาดูใกล้ๆ ก็ไม่ได้เห็นแผนที่ภูมิประเทศใดๆ ด้านบนเลย！

ซืออี้หรันดึงมือเธอมาแล้วถือแผ่นเหล็กสีดำลึกลับนี้ด้วยกัน “ไม่ต้องใช้ตามอง ให้ใช้จิตเทพ…”

ซู่เป่าใช้จิตเทพมองดูแผ่นเหล็กลึกลับอันนี้ แต่ก็รู้สึกว่าตรงหน้ามืดสนิทและมองไม่เห็นอะไรเลย

จิตเทพของซืออี้หรันเชื่อมกับจิตเทพของเธอ “ไม่ใช่มองแบบนั้น ให้ใช้จิตเทพปลุกระดม…”

“เห็นแสงสว่างข้างในมันหรือยัง？”

ซู่เป่าพยักหน้า

ซืออี้หรันใช้จิตเทพนำทาง “ใช้จิตเทพปลุกระดมแสงนี้”

ซู่เป่าใช้จิตเทพปลุกระดมแสงสว่าง หลังจากนั้นภาพที่อยู่ตรงหน้าก็สว่างขึ้นมาทันที！

แผนที่ที่ซ่อนอยู่ในแผ่นเหล็กลึกลับทั้งหมดถูกฉายออกมา ก่อตัวเป็นรูปทรงกลมแสงขนาดใหญ่ปกคลุมเธอและซืออี้หรัน บนฉากแสงนั้นก็จะเป็นแผนที่ภูมิประเทศของดินแดนจิ่วโยว ซึ่งเป็นแบบสามมิติ！

ทุกภูมิประเทศก็จะมีถิ่นที่สัตว์ปีศาจแต่ละพวกอาศัยอยู่ มีการทําเครื่องหมายไว้ทั้งนั้นเลย แม้กระทั่งสัตว์ปีศาจหน้าตาอะไรยังไงก็มีหมด เหมือนตัวเป็นๆ เลยแหละ

“แผนที่…วัตถุดิบ！”

ซืออี้หรันยิ้ม จากนั้นก็ปล่อยมือซู่เป่าแล้วเอ่ย “เธอใช้จิตเทพสัมผัสสัตว์ปีศาจนั่นดูสิ”

ซู่เป่าใช้จิตเทพสัมผัสที่สัตว์ปีศาจตัวนั้นปุ๊บ ข้อมูลที่เกี่ยวกับสัตว์ปีศาจตัวนั้นก็จะปรากฏในหัวของเธอโดยอัตโนมัติทันที

ซู่เป่าตะลึงยิ่งกว่าเดิม นี่มันสมบัติของจริงเลย！

พอมีแผนที่นี้แล้วก็จะสามารถหลบหลีกฝูงสัตว์ปีศาจ หรือฝูงสัตว์อสูรได้อย่างง่ายดาย ทำให้โอกาสในการอยู่รอดเพิ่มขึ้น

“พี่อี้หรัน คืนให้พี่” ซู่เป่าถอนจิตเทพ แล้วคืนแผ่นเหล็กลึกลับให้ซืออี้หรันด้วยท่าทีจริงจัง

ซืออี้หรันเอ่ย “เอาให้เธอละกัน”

ซู่เป่าส่ายหัว “หนูไม่เอา หนูเดินตามพี่ก็พอ”

ซืออี้หรันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้พูดออกมา ได้แต่พยักหน้ารับ “ได้สิ”

ซู่เป่าเอ่ย “พวกเราไปตรงที่เห็นเมื่อกี้ดีกว่า ที่ๆ มีม้าแผงคอแดงหิมะ…”

เคยกินม้าแผงจันทร์แล้ว แต่ยังไม่เคยกินม้าแผงคอแดงหิมะ คิดว่ารสชาติก็น่าจะคล้ายๆ กัน！

เนื้อของม้าแผงจันทร์นั้นทั้งสดและนุ่มมากๆ แตกต่างจากเนื้อวัว เอาเข้าปากปุ๊ปละลายในปากทันที จู่ๆ ซู่เป่าก็นึกถึงหม้อไฟที่พ่อเคยทําให้กิน

เอาเนื้อม้าแผงจันทร์มาหั่นเป็นชิ้นบางๆ แล้วจุ่มลงในหม้อไฟกิน！

“คืนนี้กินหม้อไฟ！” ซู่เป่าคนชอบกินแสงออกปากทันที “ถ้ากินหม้อไฟละก็ วัตถุดิบก็จะต้องเยอะหน่อย！”

ไม่เพียงแต่มีเนื้อ แต่ต้องมีผักด้วย

ด้วยเป้าหมายนี้เอง สถานที่แรกที่ซู่เป่าและซืออี้หรันได้มาถึงนั้นก็คือถิ่นของม้าแผงคอแดงหิมะนั่นเอง

จากในแผนที่จะเห็นว่า ม้าแผงคอแดงหิมะตัวนี้มีลักษณะคล้ายกับม้าโพนี่เลย…