ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1479

ทุกคนถึงกับงง

ตอนแรกก็คิดว่าจะเป็นซู่เป่าที่เป็นคนโดนตบจนกระเด็น แต่ที่ไหนได้ไม่คิดเลยว่าจะเป็นผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำที่กระเด็นจนบินออกไป

แถมยังเป็นการกระเด็นบินออกไปแบบท่ากลับหัวซะด้วย แถมยังเป็นการกระเด็นเพราะโดนกิ่งไม้ปัดด้วย…

ผู้อาวุโสและพวกจี๋เสียงหรูอี้ที่อยู่ในถ้ำตกตะลึงกันหมด มีแค่ซืออี้หรันที่ยังคงล้างหม้ออย่างสงบ

ล้างหม้อหลังกินข้าวเสร็จเป็นหน้าที่พึงทำขั้นพื้นฐานที่สุดของเพื่อน

ซืออี้หรันตั้งใจขัดหม้ออย่างขยันขันแข็ง

ในมือซู่เป่าแกว่งกิ่งไม้เล่นไปมาแบบไม่ใส่ใจ

พวกแม่มดที่อยู่นอกถ้ำต่างก็ช็อกจนเบิกตากว้างกันหมด

เดี๋ยวนะ ผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำของพวกเขาถูกยัยหนูน้อยคนนี้ตบจนกระเด็นเหรอเนี่ย？？

เดี๋ยวนะ! เด็กหนุ่มที่กำลังล้างหม้ออยู่ในถ้ำคนนั้น…กำลังล้างเตาลูกกลอนอยู่เหรอ？？

เดี๋ยวๆๆ...! น้ำที่เอามาล้างหม้อเป็นน้ำแร่จิตวิญญาณเหรอเนี่ย？！

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขาดูเหมือนโคมไฟที่น่าตื่นตาตื่นใจ ทำเอาลูกหลานแม่มดต่างก็ตกใจกันหมด

ส่วนฝูอี้เฉินที่กำลังลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเลนั้น พวกเขาไม่ทันได้สังเกตเห็นเลยด้วยซ้ำ…

ฝูอี้เฉินถึงกับตะลึง เดิมทีก็คิดอยู่ว่ากลิ่นอายของเด็กสาวคนนี้ดูเปลี่ยนไปก็จริง แต่ความแข็งแกร่งไม่น่าต่างจากก่อนหน้านี้มากนัก

เพราะยังไงมันก็ยังผ่านไปแค่ไม่กี่วันเองนะ！

แต่สุดท้ายกับอีแค่ใช้กิ่งไม้ปัดเขา ก็สามารถทำเอาเขากระเด็นจนปลิวออกไปได้แล้ว

ฝูอี้เฉินเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก

ไม่รู้ว่าเธอซ่อนความแข็งแกร่งไว้ในตอนแรก หรือเป็นเพราะเธอสามารถเลื่อนขั้นภายในไม่กี่วันนี้จริงๆ กันแน่

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ยังดูน่ากลัวมากอยู่ดี ฝูอี้เฉินรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ

เขาประมาทเกินไป！

งั้นเขาไปก็ได้？

แต่ถ้าจะให้ไปแบบนี้ ก็เท่ากับเขาแค่โดนกิ่งไม้ปัดนิดหน่อยก็กลัวจนวิ่งหางจุกตูดเหมือนหมาน่ะสิ…

มันจะกลายเป็นรอยด่างพร้อยในชีวิตของเขาไปตลอด！

ขนาดแค่วันนี้ยังขี้ขลาดเลย แล้วต่อไปจะเป็นจักรพรรดิชิงหัวคนใหม่ได้ยัง ขนาดจิตใจยังไม่มั่นคงแน่วแน่เลย…

ดังนั้นไม่ว่าเขาจะพิจารณาจากด้านไหน ฝูอี้เฉินก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยังคงพุ่งชนต่อไป ！

"ข้าดูเบาเจ้าไปหน่อย!" ฝูอี้เฉินทำเป็นเก๊กจัดหมวกที่คลุมใบหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชาและ 'ไร้ความปราณี' ดังที่ผ่านมา "เมื่อกี้ข้าประมาทไปหน่อย..."

ซู่เป่าทำหน้าเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มแล้วพูดว่า "อ่อแบบนี้นี่เอง...ข้าก็คิดว่าข้ายืนอยู่นิ่งๆ ยอมให้เจ้าหนึ่งวิ แล้วเจ้าจะดูมีศักดิ์ศรีซะอีก ก็ประมาทจริงๆ นั่นแหละ"

ฝูอี้เฉิน “…”

ฆ่าแบบสะเทือนใจ！

เขารู้สึกรำคาญขึ้นมาทันทีแล้วเอ่ยเบาๆ ว่า "เซ่นวิญญาณ!"

ฝูอี้เฉินกุมมือ ทันใดนั้นฟ้าดินก็เปลี่ยนสีทันที และมีเสียงดังขึ้นอย่างบ้าคลั่ง จู่ๆ เมฆก็มืดครึ้มปกคลุมลำธารระหว่างภูเขาทั้งหมด！

สีหน้าของลูกหลานแม่มดเปลี่ยนไป "นี่มันวิชาเซ่นวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าแม่มดนี่..."

"สมกับเป็นผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำจริงๆ！ ไม่นึกเลยว่าการเซ่นวิญญาณของเขาจะมาถึงขั้นนี้แล้ว！"

“วิญญาณที่ผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำเซ่นมาก็คือวิญญาณของเต่าดำนั่นเอง…ดูมีอำนาจยำเกร็งมาก ราวกับว่าเขาประสบความสําเร็จในการเชื่อมพลังเทพกับวิญญาณเต่าดำแล้วซะอีก..."

ลมมืดครึ้มนี้ทำให้ชุดของฝูอี้เฉินปลิวไสว รวมถึงผมก็ปลิวอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน!

ซู่เป่าไม่ค่อยเข้าใจ ผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างก็รีบอธิบายทันทีว่า "ในสมัยโบราณ หลังจากที่สัตว์เทวะเต่าดำตายไป สุดท้ายแม้แต่วิญญาณสัตว์ก็หายไปด้วย เพราะฉะนั้นตอนที่เต่าดำตาย เผ่าแม่มดของพวกเราก็เป็นเผ่าแรกที่ตามหาวิญญาณของมันเจอ เราเลยได้กลายเป็นผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำ”

“ผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำทุกรุ่นก็จะทำหน้าที่พิทักษ์สุสานที่ๆ วิญญาณร่วงหล่น และพยายามสื่อสารกับวิญญาณของสัตว์เทวะเต่าดำ และเรียกวิญญาณกลับมา…ซึ่งก็คือการเซ่นวิญญาณนั่นเอง”

“แต่วิญญาณของสัตว์เทวะเต่าดำนั้นยากที่จะเรียกออกมาได้ โดยทั่วไปแล้วสามารถเรียก 'พลัง' ที่เกี่ยวข้องกับเต่าดำได้ก็ดีมากแล้ว…”