ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1486

มังกรดำรู้สึกโชคดีที่ไม่มีคนเห็น

แต่เมฆตรงหน้ากลับสั่นคลอน ร่างสองร่างลอยตัวขึ้นมา

มังกรดำชะงัก

ซู่เป่าตะลึง “ลุงมังกรดำจริงด้วย นี่ลุง…ติดอยู่ในโซ่เหรอ”

มังกรดำ “……” น่าขายหน้า

มันกระแอมทีหนึ่ง “หืม นี่เหรอ ข้ากำลังฝึกฝนน่ะ…”

จู่ๆ ปีศาจน้อยก็กลิ้งไปมา ราวกับกำลังหัวเราะ “จ้ากๆ ๆ! จ้ากๆ ๆ”

ไม่น่าล่ะถึงไม่ได้ไปรับนายน้อย ไม่น่าล่ะตอนหาคนมาช่วยถึงหามันไม่เจอ

ที่แท้มันติดอยู่บนฟ้านี่เอง

เฟยเหมาถุ่ยเองก็รู้สึกตะลึงเป็นอย่างมาก [ว้าว มังกรดำที่ติดอยู่บนฟ้า ฉันเองก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก]

ซู่เป่า “อย่าไร้ความเห็นใจแบบนี้สิ…”

แต่เธอกลับหยิบโทรศัพท์ออกมาแอบถ่าย

มังกรดำ “……”

ซืออี้หรัน “แค่ติด ไม่ได้ถูกล่าม ออกมาไม่ได้งั้นเหรอ”

มังกรดำกริ้วโกรธขึ้นมาในทันที “แกเป็นใครกัน ริอาจมาหัวเราะเยาะขะ…”

เมื่อมันเห็นซืออี้หรันชัดเจน คำพูดของมันก็ชะงักลง

เดี๋ยวสิ ทำไมคนนี้หน้าคุ้นจัง หน้าคล้ายจักรพรรดิชิงหัวเลย

แต่วิถีบนตัวเขากลับไม่ใช่วิถีของจักรพรรดิชิงหัว

ซืออี้หรันมองมันเย็นๆ ด้วยสีหน้าเฉยเมย

นี่คือมังกรที่เขาเคยสยบได้ในอดีต แต่ทำไมดูโง่ๆ ล่ะ

เสี่ยวต๋าดึงเทปใสที่แปะอยู่บนปากลงมา และเอ่ยพูดอย่างรวดเร็ว “จักรพรรดิยืนอยู่ด้านหน้าแล้ว ดูสิว่าฉันเหมือนในอดีตมากเพียงไหน เจ้ามังกรน้อย! นี่แกลืมนายท่านของแกงั้นเหรอ! ดีเลย! ฉันยังไม่เคยกินเนื้อมังกรตุ๋นหัวไชเท้ามาก่อนแฮะ”

ซืออี้หรันเหล่มองมันทีหนึ่ง เสี่ยวต๋าจึงแปะเทปกลับไปอย่างรวดเร็ว

มังกรดำมั่นใจแล้ว เจ้าหัวไชเท้าที่ชอบพูดจาเหลวไหลข้างกายจักรพรรดิชิงหัว มันยังจำได้แม่น!

ใต้ฟ้าบนดินหาหัวไชเท้าที่น่าเตะแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ต้องใช่แน่ๆ

“ท่านจักรพรรดิ…” มังกรดำก้มหัวลง “ข้ายอมรับว่าเมื่อกี้ข้าเสียงดังไปหน่อย…”

ซืออี้หรัน “……”

ยอมจำนนง่ายขนาดนี้เชียว

ซู่เป่ามาถึงข้างกายมังกรดำ ยื่นมือจับหนวดมังกรทั้งสองเส้นของมัน

“คุณลุงมังกรดำ อดทนไว้นะ เดี๋ยวหนูช่วยดึงลุงออกมา”

เสี่ยวต๋า “ว้าย โงหัวไม่ขึ้น!”

พูดจบก็รีบแปะเทปใส “ปิดปาก” เงียบต่อ

ซืออี้หรัน “……”

ทำไมรอบตัวซู่เป่ามีแต่สัตว์เลี้ยงน่ารักๆ

ของมันล่ะ มีแต่อะไรกัน

“ฮึบ…” ซู่เป่าชักหนวดมังกรออกมาอย่างแรง

มังกรดำ “เจ็บๆ ๆ บ้าเอ้ย แกดึงที่อื่นไม่ได้หรือไง”

ซู่เป่าปล่อยมือ มองมันอย่างใสซื่อ เอ่ยขอโทษอย่างอ่อนน้อม “ขอโทษค่ะ”

สายตาของซืออี้หรันกวาดไปบนตัวมังกรดำราวกับใบมีด

มังกรดำรียเอ่ยขอโทษทันที “ขอโทษ ข้าเองที่พูดเสียงดังเกินไป”

ซู่เป่า “…”

ซืออี้หรันเก็บขวานศึกกลับมาอย่างนิ่งเฉย พร้อมกล่าว “นี่ก็ออกมาได้แล้วไง”

มังกรดำรีบเอ่ยขึ้น “ว่าแล้วต้องท่านจักรพรรดิ! ข้าไม่ได้ติดตามผิดคนจริงๆ…”

ซืออี้หรันยังคงไม่ตอบมัน แต่มองไปทางโซ่จิ่วโยวขนาดยักษ์ เมื่อครู่ขวานศึกยาวฟันลงบนโซ่แดนจิ่วโยว เกิดเป็นสะเก็ดไฟเล็กน้อย และทิ้งรอยบาดเอาไว้

“ค่อนข้างยาก” ซู่เป่ามองรอยบาดนั้น “แต่อาจจะสำเร็จ”

เธอและซืออี้หรันมองหน้ากันครั้งหนึ่ง และเข้าใจทันทีว่าจะทำอะไร

มังกรกำลังจะเอ่ยพูด แต่เห็นซู่เป่าและซืออี้หรันอัญเชิญอาวุธของตนเองออกมา พร้อมฟันไปที่โซ่ขนาดยักษ์อย่างแรง

ขอบฟ้าระเบิดแสงจ้าแสบตา วิถีใหม่ซึ่งไม่เหมือนวิถีแดนจิ่วโจวเก่าสาดปูเต็มดินแดนแห่งนี้

วิถีของซู่เป่า วิถีของซืออี้หรัน แสงสว่างทั้งสองที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

สุดท้ายผสมรวมกัน จนกลายเป็นรังสีคมคายที่อานุภาพรุนแรงกว่าเก่า กดทับไปที่โซ่แห่งแดนจิ่วโจวพร้อมกับหลงหยา/ขวานศึกยักษ์

เคร้ง!

สิ้นเสียงดังที่คล้ายกับของบางอย่างที่ตึงเกินไปขาดลง โซ่แดนจิ่วโยวถูกซู่เป่าและซืออี้หรันตัดออกเป็นสองท่อน

**

ยมโลก ภูเขาหลี

พระแม่ธรณีลืมตาขึ้น สำเร็จการบำเพ็ญไปอีกขั้น

อีกไม่นาน เธอจะกลับไปเก่งกาจดังเคย!

พระแม่ธรณีรู้สึกสบายใจมาก เธอเดินไปที่โต๊ะห้องโถง หยิบกาน้ำชารินชาแก้วหนึ่ง

นี่คือน้ำแร่จิตวิญญาณที่ยัยตัวน้อยให้เธอ เอามาชงชาแล้วมันยอดเยี่ยมสุดๆ ไปเลย!

พระแม่ธรณียกแก้วชา เป่าไอร้อนบนแก้วอย่างสง่า…

จู่ๆ กำลังแรงมหาศาลก็กระชากเธอไปอย่างหนักหน่วง

จนพระแม่ธรณีสะดุดล้มลงบนพื้น แก้วชากระเด็น รองเท้าของเธอก็กระเด็นเช่นกัน…