ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1498

ในห้องครัว

นายหญิงซูกับป้าอู๋กำลังทำอาหารกันอยู่

ป้าอู๋พยายามกล่อมว่า "คุณหญิงค่ะ คุณออกไปเถอะ ให้ฉันก็ได้ค่ะ"

อาหารสำหรับคนทั้งครอบครัว งานหนักไม่ใช่น้อย

ป้าอู๋ กลัวเหนื่อยนายหญิงซูจะเหนื่อย

นายหญิงซูส่ายหัวบอกว่า "เธอก็รู้จักฉันดี อาหารของพวกเด็ก ๆ ฉันชอบทำเองมากกว่า"

ป้าอู๋พูดว่า "ก็ได้ค่ะ"

นายหญิงซูพูดว่า “นี่คือกั้งที่ซู่เป่าเอากลับมา...”

แม้ว่าจะแกะเสร็จแล้ว แต่ทำไมเนื้อกั้งชิ้นใหญ่กว่าปูอลาสก้าอีก

"นึ่งกับวุ้นเส้นแล้วกัน" นายหญิงซูพูดกับตัวเอง

ป้าอู๋ถามว่า แล้วเนื้อวัวนี... ยังตุ๋นอยู่ไหมคะ"

นายหญิงซู "ตุ๋น เนื้อวัวเอาหัวไชเท้าตุ๋นแล้วกัน!"

"หัวไชเท้าล้างแล้วหรือยัง?" นายหญิงซูถาม

ป้าอู๋ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ทำงานไปพลางตอบไปว่า “ล้างแล้วค่ะ!”

นายหญิงซูหยิบหัวไชเท้าขึ้นมาวางบนเขียง...

เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสี่ยวต๋ากระโดดลงมาจากหน้าต่างชั้น 3 แล้วกระเด็นเข้ามาในห้องครัว มันลื่นไถลถีบหัวไชเท้าที่อยู่บนเขียงกระเด็น

มันกําลังจะลุกขึ้น แต่จู่ๆ ก็ถูกมือข้างหนึ่งจับไว้

นายหญิงซูจับหัวไชเท้า ใช้มีดหั่น...

"เชี้ย!" เสี่ยวต๋าตัวหดด้วยความกลัว "ตรงนั้นหั่นไม่ได้นะ!"

นายหญิงซูไม่คาดคิดว่าหัวไชเท้าปกติที่เพิ่งหยิบมาเมื่อกี้จะสามารถพูดได้

เคร้งๆ นายหญิงซูตกใจมือสั่น มีดทำครัวตกลงบนพื้นเกือบจะโดนนิ้วเท้าของท่าน

เสี่ยวต๋ารีบลนลานลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปข้างนอก

ป้าอู๋ได้ยินเสียงก็หันไปมอง จึงเห็นอะไรก็ไม่รู้กำลังวิ่งเข้ามาหาตัวเอง ของในมือก็ร่วงลงพื้นดังเคร้งเหมือนกัน...

นอกห้องครัวมีบ่อล้างผักที่ขนาดใหญ่กว่าอยู่ ฉู่เจียงหวังเพิ่งล้างผักฮ่องเต้น้อยเสร็จกำลังจะยกกลับเข้าไปในครัว

เขาได้ยินเสียงเคร้งๆ ดังมาจากในห้องครัว จึงจะรีบเข้าไปดู ปรากฏว่าพอไปถึงก็มีเสี่ยวต๋าก็พุ่งออกมาก็เตะตะกร้าผักที่เขาถืออยู่กระเด็น...

ฉู่เจียงหวัง "อะไรน่ะ"

พอเห็นว่าอาหารแสนอร่อยโดนทำเสียหายหมด ฉู่เจียงหวังก็โกรธตาแดง เวลาออกล่าของเขาถูกปลุกให้ตื่นทันที

เขายกมือขึ้นหยิบอาวุธออกมาแล้วขว้างใส่เสี่ยวต๋า!

เสี่ยวต๋า "เดี๋ยว... เดี๋ยวก่อน!"

แม่เจ้าโว้ย! แค่แอบดูลุงเล็กๆ ของซู่เป่าเองไม่ใช่หรือไง?

ทั้งปังตอ ทั้งกระบองเขี้ยวหมาป่า โหดจัง！

เสี่ยวต๋าสาบานไม่หยุด “ต่อไปฉันจะไม่แอบดูอีกแล้ว!”

"จะไม่ลงมือกับคนรู้จักอีกแน่นอน!"

"เชี้ย หยุดนะ!"

เสียงโครมคราวในครัวดังขนาดนี้ ซู่เป่าก็แวบมาถึงทันที

มาถึงก็เห็นสภาพความเละเทะวุ่นวาย

ฉู่เจียงหวังโบกกระบอกไล่ตีเสี่ยวต๋า

ม่านพลังสีขาวสว่างขึ้นในห้องครัว ฉู่เจียงหวังกลัวว่าเสี่ยวต๋าจำอาหารเสียหายหมด จึงเสกม่านพลังขึ้นมาปกป้องอาหารไว้ทันที

ม่านพลังนี้น่าจะเป็นพลังพิเศษที่เป็นไม้เด็ดของเขาแล้ว เพราะเสี่ยวต๋าหนีไปไม่ทัน

"ใครใช้ให้เจ้าทำลายมื้อส่งท้ายปีของข้าเล่า!"

"เจ้าชอบขโมยอาหารของคนรู้จักโดยเฉพาะด้วยหรือ?"

เธอก็ไม่ควรปล่อยให้ตัวเองโดนครอบงำ ถ้าเธอไม่คิดลามกก็คงจะไม่ทำให้นายหญิงซูต้องตกใจ

ซู่เป่าพูดว่า "ไม่เป็นไรแล้วล่ะ"

นี่หลายปีมาแล้ว เธอเชื่อว่าป้าอู๋จะไม่เอาไปพูดที่ไหน

คุณยายอาจจะแค่ตกใจ แม่อู๋ต่างหากที่น่าจะช็อก...

ซืออี้หรันในเวลานี้ก็คิดไม่ถึงแน่นอนเขาเพิ่งจากไปได้ไม่นาน เสี่ยวต๋าจะก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้แถมถูกคนเห็นตั้งมากมาย

แต่นี่ก็แค่ "เรื่องเล็ก"

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว ทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องซู่เป่าฟังเธอเล่าเรื่องการเดินทางไปจิ่วโยวเหมือนเช่นเคย

ซูเหอเวิ่นพูดว่า “จิ่วโยวมหัศจรรย์ขนาดนี้เชียว แถมยังมีคนเผ่าแม่ฉันด้วย..."

ซูจื่อซีสงสัยว่า "ซืออี้หรันคือจักรพรรดิชิงหัวจริงๆ เหรอ"

ซู่เป่าพยักหน้า

ซูเหอเหวินขมวดคิ้ว ครางในลำคอ "ไม่คิดว่าเขาจะยังมีชื่อเสียงอีกน่าเกรงขามขนาดนี้"

จู่ๆ เสี่ยวต๋าก็พูดขึ้นมาว่า "ฉันจะบอกให้นะว่าที่จริงจักรพรรดิชิงหัวไม่ได้เย็นชาอย่างที่พวกเธอคิด..."

"พวกเธอไม่รู้หรอก ที่จริงแล้วภายในเขาสดใสมากเลยล่ะ! เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังนะ..."

บลาๆ ๆ ๆ...

หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยวต๋าก็แฉความลับของเจ้านายตัวเองออกมาหมด

อย่างชาติที่เขาเคยเลือกกางเกงในสีชมพู

พอเห็นคนที่ตัวเองชอบ ก็มโนว่าอีกฝ่ายกระโจนเข้ามาไปในอ้อมแขนของตัวเอง

แล้วเขายังเป็นคนขี้หึงอีกด้วย ชอบมโนเกี่ยวการแย่งชิงในวังหลัง

แน่นอนว่าเพราะซู่เป่าก็อยู่ตรงนั้นด้วย เสี่ยวต๋าก็ยังรู้ว่าพูดได้แค่ไหน มันจึงไม่ได้พูดตรงๆ ว่าคนที่จักรพรรดิชิงหัวชอบในชาติที่แล้วก็คือซู่เป่า

ทุกคน "..."