ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1506

เหยาหลิงเยว่กำลังจะเดินออกไปก็โดนฝูอี้เฉินมาขวางไว้

เหยาจี๋เสียงตกใจก็เลยรีบตามออกไปทันที “ผู้พิทักษ์…”

ในหัวของเขายังไม่ทันได้พิจารณาอะไรเลย แต่ขาของเขาก็ก้าวออกไปขวางอยู่ตรงหน้าเหยาหลิงเยว่อัตโนมัติแล้ว

“ผู้พิทักษ์ เธอก็เป็นลูกหลานเผ่าแม่มดเหมือนกันนะครับ！ อย่าฆ่าเธอเลย…” เหยาจี๋เสียงลนลาน

เหยาหลิงเยว่มองเด็กตัวเล็กๆ ที่เอาตัวมาขวางไว้เพื่อจะปกป้องเธอ

เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าจะไม่มาช่วยเธอแล้ว ทำไมตอนนี้ถึงมาช่วยเธอล่ะ

เหยาหลิงเยว่ถอนหายใจ แบบนี้ก็ยิ่งลำบากใจเข้าไปใหญ่

“มีเรื่องอะไรก็มาลงที่ข้า” เธอเงยหน้ามองไปที่ผู้พิทักษ์ด้วยสีหน้าเรียบเฉยและสงบ

ฝูอี้เฉินขมวดคิ้ว

เขารู้สึกไม่พอใจหลังจากที่เห็นท่าทีของเขาดูเงียบสงบ ทั้งๆ ที่ควรจะเคารพเขาแทน

เหยาหลิงเยว่และซู่เป่าเป็นคนที่เคารพความเสมอภาคและคิดว่าทุกคนนั้นเท่าเทียมกัน แต่สิ่งที่ฝูอี้เฉินต้องการอำนาจสูงส่ง เพราะฉะนั้นหลังจากเจอเหยาหลิงเยว่ก็คิดว่าเขาไม่ควรเก็บเธอไว้！

ในขณะนั้นเองผู้อาวุโสได้เดินออกมาข้างนอกแล้ว แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนฝูอี้เฉินมองบนใส่ด้วยความเย็นชา

“นี่คือผลที่ตามมาของการไม่ฆ่าเด็กคนนั้นตั้งแต่ทีแรกยังไงล่ะ！” เขาเอ่ย “กฎก็ต้องเป็นไปตามกฎ หากมีใครสักคนที่แหกกฎก็จะมีคนที่แหกกฎแบบนั้นตามมาอีกนับไม่ถ้วน”

“ผลที่ตามมานี้ พวกเจ้ารับไหวไหม？！”

“กฎเกณฑ์ไม่เข้าที่เข้าทางแบบนี้ ครั้งที่แล้วพวกเจ้าก็ปล่อยเด็กคนนั้นไปโดยพลการ ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร！ แต่ครั้งนี้ ตระกูลเหยาของพวกเจ้าจะต้องชดใช้”

ฝูอี้เฉินทำหน้าจริงจัง แต่ละประโยคที่กล่าวมานั้นไม่เอ่ยถึงเรื่องที่ตัวเอง 'ปกครอง' หรือห่างจากคำว่า 'ปกครอง’ เท่าไหร่！

ผู้อาวุโสใจตุ้มๆ ต่อมๆ คงปกป้องเหยาหลิงเยว่ไว้ไม่ได้แล้ว！

และในขณะนั้นเอง ผู้พิทักษ์ที่ปฏิบัติตามกฎของผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำมาโดยตลอดก็นึกสงสัยถึงกฎนี้เป็นครั้งแรก！

ลูกหลานของเผ่าแม่มดต่างก็เป็นผู้พิทักษ์สุสานเต่าดำกันทั้งนั้น แล้วทําไมต่อมาถึงได้มีผู้พิทักษ์สุสานที่แข็งแกร่งที่สุดปรากฏขึ้น แล้วให้ทุกคนเชื่อฟังเขาด้วยล่ะ？

เชื่อฟังเขาแล้วจะทำให้เผ่าแม่มดแข็งแกร่งขึ้นงั้นเหรอ？ ก็ไม่เห็นว่าจะเป็นเช่นนั้นนี่！

ผู้อาวุโสสูดหายใจเข้าลึกๆ “ข้าเป็นคนพาเธอกลับมาเอง ไม่เกี่ยวกับพวกเขา”

“ผู้อาวุโส！” พวกเด็กๆ ลนกันหมด

เหยาจี๋เสียงพูดเสียงดังขึ้นมาว่า “ไม่เกี่ยวกับผู้อาวุโส！ ข้าเป็นคนเห็นเธอก่อนแล้วขอให้ผู้อาวุโสพาเธอกลับมาเอง！”

เหยาหรูอี้ดึงเหยาจี๋เสียงไว้แล้วพูดแทน “น้องชายของข้ายังเด็กเลยไม่รู้เรื่อง เลยพูดจาเหลวไหลไปเรื่อย！ ถ้าผู้พิทักษ์จะโทษใครก็โทษข้าเถิด…”

ผู้พิทักษ์ยิ้มเยาะ “พวกเจ้าหนีไม่พ้นทั้งนั้นแหละ”

เหยาหลิงเยว่สีหน้าเรียบเฉย ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ตรงเข้าไปต่อยเข้าที่หน้าของฝูอี้เฉินทันที！

อาวุธของเธอก็ถูกใช้ไปหมดแล้วในหลุมดํา ส่วนพลังเวทในร่างกายของเธอก็ถูกกลืนหายไปหลังจากมาถึงที่นี่

ตอนนี้เลยเหลือเพียงแค่ร่างอึกถึกทนที่ไร้พ่ายของเธอเท่านั้น

แกร่งสุดๆ！

ฝูอี้เฉินไม่นึกเลยด้วยซ้ำว่าคนเงียบๆ ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้จะพุ่งเข้ามาต่อยเขา！

ถ้ามีพลังเวทเคลื่อนไหวเล็กน้อย เขาก็ยังพอจะสามารถตรวจจับการป้องกันล่วงหน้าได้

แต่เหยาหลิงเยว่ในเวลานี้ไม่ได้มีพลังเวท แถมความไวก็ไวปานแสงซะด้วย

ฝูอี้เฉินโดนต่อยแบบไม่ทันตั้งตัวจนเบ้าตาซ้ายของเขาดําช้ำไปหมดแล้ว！

ใครใช้ให้เขาชักช้าซะขนาดนั้นล่ะ ในระหว่างการต่อสู้อยู่ใครจะไปนั่งเฉยๆ รอให้เจ้าปล่อยท่าไม้ตายล่ะ？

“นี่！” เหยาหลิงเยว่ตะโกนบอกเขาว่า “ไม่ต้องร้องไห้แล้ว”

ฝูอี้เฉินเงยหน้าขึ้นแล้วทำหน้าโมโหตาแดงไปหมด “ใครร้องไห้มิทราบ！”

เขานึกถึงตอนที่ตัวเองโดนซู่เป่าใช้กิ่งไม้ปัดเขาจะกระเด็น แล้วก็นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนจักรพรรดิชิงหัวถีบจนกระเด็น

เขารู้สึกโกรธแค้นมากขึ้นเรื่อยๆ เขาฟึดฟัดเสียงดังว่าจะเซ่นอาวุธออกมาแล้วพุ่งไปฆ่าเหยาหลิงเยว่ให้ตาย…

**

ติ๊กต๊อก…ติ๊กต๊อก

ในตอนที่เหยาหลิงเยว่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งนั้นก็พบว่าผ้าสีขาวบนตัวเธอถูกฉีกจนขาด

มีเลือดอาบเต็มตัว เธอรู้สึกว่าคอของเธอรู้สึกสั่นเล็กน้อยและไม่สามารถตั้งตรงได้

เธอก้มหน้าดูก็เห็นแต่มีเลือดหยดลงมาเต็มใต้เท้าจนกลายเป็น ‘แอ่งน้ำ’ แต่ไม่ทันเห็นว่าคอของเธอโดนฟันจนเป็นแผลฉกรรจ์

ในดวงตาของเธอนั้นไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น เธอชะโงกหน้ามองที่ตรงหน้า

มีชายอายุประมาณห้าสิบปีคนหนึ่งกําลังประกาศคําตัดสินเสียงดังว่า “…ฝ่าฝืนกฎจิ่วโยว…ทำให้จิ่วโยวเกิดหายนะ…ในนามสัตว์เทพเต่าดำของเผ่าแม่มด ลงโทษเหยาซื่อเฉิง เหยาจี๋เสียง เหยาหรูอี้…”

พอมีชื่อมาเป็นพวงแบบนี้ เหยาหลิงเยว่ถึงได้มองไปที่ด้านหลัง แล้วเห็นผู้อาวุโสและเด็กๆ ที่เข้ามาช่วยเธอคุกเข่าอยู่ข้างหลัง！

ทันใดนั้นเธอก็โมโหขึ้นมาทันที สีหน้าของเธอดูดุร้ายน่ากลัว เธอร้องตะโกนเพื่อต้องการหลุดพ้นจากพันธนาการ！

ชายที่กำลังอ่านคำคำตัดสินถึงกับตกใจ แต่ผ่านไปไม่นั้น เขาก็สงบลงแล้วอ่านต่อว่า

“…รวมถึงหญิงบาปหนักคนนี้ที่ไม่ควรมาที่ดินแดนจิ่วโยว ข้าขอตัดสินประหารชีวิตด้วยการหินโม่！”