ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1543

"ทุกคนมองนั่นเร็ว ๆ ... นั่นมันรุ่นพี่ที่มาจากทางมหาวิทยาลัยจิงไห่!"

นอกทางเดิน เหล่านักเรียนแย่งกันเบียดอยู่ข้างราว เด็กนักเรียนหญิงมองชั้นล่างด้วยสายตาที่เปล่งประกาย

นักศึกษาหลายคนกําลังพูดคุยอยู่กับครูทั้งหลาย วัยรุ่นผอมสูงคนหนึ่งกําลังถือกระเป๋าคอมพิวเตอร์ สีหน้าดูไร้อารมณ์

เหล่าเด็กผู้หญิง “ฮื่อฮื่อฮื่อ! หล่อมาก!” (ตาเป็นประกาย)

เหล่าเด็กผู้ชายไม่ยอม “หึ! หล่อแล้วมีประโยชน์อะไร ไอ่หน้าพิการ...”

เหล่าเด็กผู้หญิง “ได้ยินมาว่าคนที่สูงที่สุดคือรุ่นพี่ที่เรียนวิศวกรรมนิวเคลียร์และเทคโนโลยีนิวเคลียร์ของภาควิชาวิศวกรรมศาสตร์”

เหล่าเด็กผู้ชาย “!!!”

ว้าว! รุ่นพี่เก่งมาก! หล่อจัง!

ถึงแม้ว่าหน้าจะพิการแต่ก็เจ๋งขึ้นมาแล้ว!

ซู่เป่าก้มหน้าก้มตาทําการบ้าน แต่ก็มีเพื่อนร่วมชั้นตะโกนให้เธอออกมาเร็ว ๆ วันนี้ที่โรงเรียนมีรุ่นพี่จากมหาวิทยาลัยจิงไห่มากล่าวสุนทรพจน์และให้กําลังใจนักเรียนมัธยมปลายที่เตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย

เด็ก ม.3 ก็ไปด้วยได้เหมือน ไปฟังการกระตุ้นกันเถอะ

ซู่เป่า "โอ้... โอเค เดี๋ยวรีบไป"

ปรากฏว่าเดินออกจากห้องเรียนก็พบเพื่อนนักเรียนนอนพิงอยู่ราวกันหมด ไม่ว่าจะชายหรือหญิง สายตาของพวกเขาเปล่งประกายดูเหมือน 'คนบ้า'

ซู่เป่า “?”

รุ่นพี่คนไหนที่มีเสน่ห์ขนาดนั้นกัน?

จิตเทพของเธอแพร่ออกไป...

“！！！”

รุ่นพี่คนนี้นี่เอง!

พี่อี้หรัน!

เขากลับมาแล้วเหรอ?

ซู่เป่าถึงพึ่งรู้ตัวว่า แท้จริงแล้วพี่อี้หรันเรียนอยู่มหาวิทยาลับข้าง ๆ นี้

แต่ที่จะโทษเธอไม่ได้ ความจริงแล้วที่บ้านตั้งแต่ลุงใหญ่จนถึงเหล่าพื่ ๆ น้องๆ ของเธอ.....ไม่มีคนไหนบอกเธอเรื่องที่พี่อี้หรันเรียนอยู่มหาวิทยาลัยข้าง ๆ เลย

ซู่เป่าพิงอยู่บนราวริม ๆ มองไปที่ซืออี้หรันยิ้ม ๆ

ซืออี้หรันรับรู้ได้ เงยหน้ามองไปที่ชั้นสามและยิ้มตอบกลับเล็กน้อย

เขายกมือชึ้นโบกมือให้เธอ

ซู่เป่าก็ยกมือโบก

นักเรียนชั้นสอง “!!!”

นี่นี่นี่ รุ่นพี่โบกมือให้ฉัน!

นักเรียนชั้นสาม “???”

เดี๋ยวนะ รุ่นพี่โบกมือให้ใคร?

"ต้องโบกมือให้ฉันแน่ๆเลย!" ดาวระดับชั้นกุมหน้าและทําหน้าเขินอาย

(เสี่ยวต๋า ฉันเหงานะ... ตอนแรกฉันบอกว่าจะเดินเล่นกับผีเจ้าชู้ ก็ไม่ให้ฉันไป! ตอนนี้ปิดปากฉัน ความหมายว่ายังไง!)

การกล่าวสุนทรพจน์ครั้งนี้เป็นของรุ่นพี่อีกคนหนึ่งของมหาวิทยาลัยจิงไห่ งานของซืออี้หรันก็มีแต่การสาธิตแนวคิดการออกแบบและผลลัพธ์ของคณะพวกเขาเป็นหลัก

จะว่าไปแล้วซืออี้หรันก็เป็นบุคคลตํานานของโรงเรียนเช่นกัน แต่นักเรียนไม่ค่อยเห็นเขา แต่เกือบทุกคนเคยได้ยินข่าวของเขา

ได้ยินว่าเขาเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยไปก็เสนอทฤษฎีใหม่ ปรับปรุงประสิทธิภาพด้านความปลอดภัย ปรับปรุงเทคโนโลยีเชื้อเพลิง และควบคุมฟิวชั่นนิวเคลียร์ได้ (นักเขียนไม่รู้อะไรเลยเขียนมั่ว พรรคตรวจสอบปล่อยผมไป)

และที่เก่งที่สุดคือเขาหาวิธีกำจัดมลพิษ he ซึ่งในอนาคตมีความเป็นไปได้สูงที่เทคโนโลยีนิวเคลียร์จะกลายเป็นพลังงานที่สะอาด มีประสิทธิภาพ และปราศจากมลพิษอย่างแท้จริง (จุดนี้ก็เขียนมั่ว)

ดังนั้นทุกคนจึงมักจะไม่เจอเขา ได้ยินว่าเขาถูกบริษัทเทคโนโลยีแห่งชาติที่เกี่ยวข้องดึงตัวไปแล้ว การวิจัยทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจึงเป็นงานหลักของเขา ส่วนมหาวิทยาลัยแค่มาเดินเล่นเป็นครั้งคราวเท่านั้น

คนแบบนี้ ไม่เป็นที่เคารพนับถือได้เหรอ?

ซืออี้หรันยังกล่าวถึงการใช้และอนาคตของเทคโนโลยีนี้ เมื่อทุกคนคิดว่าเขาจะมาแค่พูด เขากลับเปิดคอมพิวเตอร์และฉายภาพเอไอขึ้น

โมเดลเจ๋ง ๆ ถูกสร้างขึ้นในสายตาของเพื่อนร่วมชั้นด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เมืองในอนาคตที่เหมือนนิยายวิทยาศาสตร์

ตู้ม นักเรียนคิดว่าโลกถูกทําลายแล้วแต่ไม่มันคืออนาคตที่ถูกบดบังต่างหาก เมื่อเสียงตูมดังขึ้น ยานอวกาศที่เหมือนปลาวาฬยักษ์ก็บินฉวัดเฉวียนไปทั่วจักรวาล...

ทะเลดาวกระจายทั่ว หอประชุมทั้งหมดเต็มไปด้วยดวงดาวเล็ก ๆ มีซินโปขนาดใหญ่ผ่านไปและส่งเสียงไกลออกไป

"ว้าว——”

เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ด้านล่างต่างก็อดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นและทําหน้าตกใจ!

พระเจ้า นี่พวกเขากำลังดูอะไรอยู่?

ทำไมถึงรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในแม่น้ำแห่งเวลา มองแวบเดียวหมื่นปี มองจนประวัติศาสตร์ของมนุษย์จนหมดไป...