ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1545

โรงเรียนมัธยมจิงไห่ ร่างสูงทั้งเก้ายืนอยู่หน้าโรงเรียน บางก็ใส่ชุดสูทรองเท้าหนัง บางก็ใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ บางก็แต่งตัวอย่างไร้สไตล์

นอกจากนี้หน้าตาของทุกคนก็หล่อมาก!

โดดเด่นสะดุดตามาก

"โอ้พระเจ้า พระเอกไทป์ลุงในนิยายคืออะไร! นี่แหละพระเอกไทป์ลุง!"

“คุณลุงบนอินเทอร์เน็ตค่อนข้างมันเลี่ยน แต่คุณลุงที่นี่มันหล่อมาก”

“ฮือๆๆ ไม่ใช่ลุงหรอกมั้ง? เธอดูคนตรงนั้น…เด็กมากเลย!”

“แปลงจัง เหมือนมีคนหนึ่งเป็นเดือนมหาวิทยาจิงไห่ด้วย! แปปนะ ขอฉันค้นดูอัลบั้มรูปในกลุ่มซุบซิบก่อน!”

เด็กนักเรียนอดไม่ได้ที่จะซุบซิบ

ช่างน่าตื่นตาตื่นใจนัก ผู้ปกครองกลุ่มนี้เป็นผู้ปกครองของใครกัน มีความสุขมากเกินไปแล้ว?!

ปรากฏว่าเห็นหญิงสาวสองคนแบกกระเป๋านักเรียนออกมา หนึ่งในนั้นตะโกนอย่างมีความสุขว่า “ลุงใหญ่! พ่อ!"

“ลุงรอง ลุงสาม ลุงสี่…

“ลุงห้า ลุงหก ลุงเล็ก!”

“พี่ใหญ่ พี่!”

เด็กนักเรียนที่แอบดูแอบถ่ายรูปโดยรอบ“！！！”

เดี๋ยวนะ!

ทั้งหมดนี่เป็นผู้ปกครองของเธอ?!

น่าตกใจมาก ผู้ปกครองที่หล่อขนาดนี้ ถ้าพวกเธอมีสักคนล่ะก็ต่อให้โดนตีให้ทำการบ้านก็ยินดี!

ปรากฏกว้าเธอมีสิบคน!

ทั้งหมดล้วนเปนลุง พี่ชาย…

ครอบครัวแบบนี้ แม่สามีก็ไม่กล้าทะเลาะกับเธอหรอกมั้ง?

ไม่งั้นเพิ่งทะเลาะกันตอนเช้า ตอนบ่ายพวกพี่ ๆ ลุง ๆ คงมาตบหน้าแล้ว...

กลุ่มนักเรียนกำลังตกใจ จากนั้นก็เห็นขาโจ๋หญิงของโรงเรียนพวกเขา ขานทั้งหมดตามอีกรอบ

แต่เรียกเป็นลุง ๆ อา ๆ พี่ ๆ

ทันใดนั้น ซู่เป่าและหานหานก็กลายเป็นเป้าหมายที่สาว ๆ ในโรงเรียนอิจฉามากที่สุด

ซู่เป่าแค่รู้สึกประหลาดใจ ถามว่า "ทําไมพวกลุง ๆ ถึงมากันหมดเลย?"

นี่มีสถานการณ์อะไรกัน!

พวกลุงๆ แต่ละคนก็ยุ่งกันอยู่แล้ว ช่วงเวลานี้ก็ไม่ใช่วันหยุดอะไร

กลับโลกมนุษย์มาก็ช่างเหอะ แม้แต่พ่อกับพี่เหอเหวิ่นแล้วก็ลุงเจ็ดก็กลับมาด้วย?

มู่กุยฝานรับกระเป๋านักเรียนจากซู่เป่าแล้วพูดว่า "พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดครบรอบ 70 ปีของคุณยายหนู"

ซู่เป่า“！！！”

เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ!

ช่วงนี้ก็ไม่เคยได้ยินคนในครอบครัวพูดถึง…ซู่เป่าหงุดหงิดถึงขั้นสุด

เสียงของซูอีเฉินอ่อนโยน "ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ เรากลับกัน”

ซู่เป่ากำลังจะไป ทันใดนั้นก็พูดว่า “เอ่อ รอก่อนค่ะ ยังมีพี่อี้หรัน”

ลุงทั้งแปดพี่ชายทั้งสามและพ่อ “？！”

ดีจริงเด็กคนนี้!

ตามมาถึงโรงเรียนเลย?!

ป้องกันโจรอย่างดีทั้งเช้าทั้งค่ำ แต่ “โจรในบ้าน”นี่มันป้องกันยากจริง ๆ!

สุดท้ายทุกคนตัดสินใจไม่ไป เลือกที่จะรอซืออี้หรัน

ดังนั้นพอซืออี้หรันออกมา ก็เห็นภาพสายตาทั้งสิบคู่กำลังจ้องมองที่ตัวเอง

ใหญ่บ้างเล็กบ้าง

คนบ้างผีบ้าง

มู่กุยฝาน“…”

ทั้งหมดคิดในใจพร้อมกันว่า ไอ่โจรขโมย!

คําพูดของเขามีความหมายหลายทาง หนึ่ง มากล่าวสุนทรพจน์ซึ่งเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม

สอง เขาเป็นห่วงอนาคตของรุนน้องทั้งหลาย

สาม เขาเป็นห่วงอนาคตของประเทศชาติ เป็นเยาวชนที่ดี

สี่ ซู่เป่าไม่ค่อยเข้าเรียน ดังนั้นเขาเลยอยากที่จะให้เธอรับประสบการณ์มากขึ้น

นี่มันแทบจะโต้แย้งไม่ได้เลยชัด ๆ!

ยังไงก็ตาม ลุง ๆ พี่ ๆ ออกโรงแล้วทั้งทีไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรอก

ถามกันทีละคน ผลัดเปลี่ยนกันไป

จากการ pk ในรอบแรก ต้องบอกว่า…พวกเขายอมแพ้แล้ว

เด็กคนนี้จิตแข็งมาก!

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้หวังจะกันซู่เป่าไว้ในมือของพวกเขาตลอดชีวิตจริง ๆ แต่กลัวว่าเธอจะถูกทําร้ายเฉย ๆ

แต่ถ้าเจอคนที่พวกเขายอมรับจริง ๆ ล่ะก็ ก็ต้องบอกว่าซืออี้หรันก็เป็นคนที่พวกเขายอมรับจริง ๆนั่นแหละ

“แต่ฉันเตือนก่อนนะ!” ซูอิ๋งเอ่อร์พูดไม่ชนะ ดังนั้นจึงพูดขึ้นมาโดยไม่ตั้งตัวว่า “ต่อไปถ้าโรงแกซู่เป่า ฉันจะเป็นคนแรกที่ถือมือไปหา…”

ซืออี้หรันพยักหน้า “เรื่องนี้ลุงห้าวางใจได้เลย”

ซูอิ๋งเอ่อร์“？？？”

เดี๋ยวนะ เกมส์เมื่อกี้ทำไมเหมือนกลายเป็นฉากเลือกลูกเขยไปเสียแล้ว?

ยังให้ผ่านอีก?

ทำไมเขาถึงเรียกลุงห้าแล้วล่ะ!

ลุงคนอื่น ๆ“…”