ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1565

ผีสกปรกนั้นรู้สึกว่าที่ก่อสร้างนั้นดีทุกอย่าง

เพราะคนทำงานก่อสร้างน่ะ อู้กันเยอะแยะ เมื่อหัวหน้าไม่สังเกตก็อู้ได้เท่าที่อู้

อีกอย่างน่ะ ผู้ชายอยาด้วยกันเป็นกลุ่ม เมื่อไม่ทำงานทุกคนต่างรวมตัวกันนั่งดื่ม ก็ถือว่าถูกคอกัน

หลังดื่ม สิ่งที่ทำมากที่สุดก็แค่หาร้านทำสปาเท้า เสียเงินสักนิดสักหน่อย

“เมื่อก่อนตอนฉันจบมัธยมต้นยังถูกๆ อยู่เลย” ผีสกปรกพูดต่อ “หลังจากนั้นก็ไม่ถูกแล้ว ผู้หญิงอายุสามสี่สิบ ยังกล้าเอ่ยปากเอาร้อยสองร้อยอีก”

ผีสกปรกถุยน้ำลายทีหนึ่ง “พวกเธอยังมีหน้าเอาร้อยสองร้อยอีก”

จี้ฉางปิดหูของซู่เป่าไว้อย่างรวดเร็ว

ในใจซู่เป่ารู้สึกอบอุ่น แม้ตอนนี้เธอจะไม่ใช่เด็กสามขวบแล้ว แต่ไม่เป็นไร

เธอที่เห็นนานาในโลกใบนี้มา ความหม่นหมองแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก

แต่เธอไม่ห้ามหรอก เพราะต่อให้...ท่านอาจารย์จะอุดหูเธอไว้ เธอก็สามารถได้ยินเสียงผีอยู่ดี

ปิดแบบสูญเปล่า

ได้ยินเพียงผีสกปรกพูดต่อ “อุตส่าห์หาเงินมาเหนื่อยๆ ทำแบบนี้ต่อไปคงไม่ได้”

กระเป๋าตังค์เขารับไม่ไหว คนอื่นๆ ก็ต้องส่งเงินไปให้ที่บ้าน ไหนจะต้องซื้อข้าว ซื้อเหล้า ซื้อบุหรี่อีก

ดังนั้นสิ่งที่ทุกคนทำกันมากที่สุดเวลาเบื่อคือ ดูสาวสวยในอินเตอร์เน็ต

เอาเป็นว่าขอแค่เห็นเพศหญิง ก็ต้องเข้าไปตอแยสองประโยค

โดยเฉพาะ ‘นางฟ้าตัวน้อย’...จีบไม่ติดก็ชอบหาเรื่องเถียงกับพวกเธอ เพื่อที่จะได้มีความรู้สึก ‘หยอกล้อคุยเล่น’ กับเด็กผู้หญิงบ้าง ผีสกปรกค่อนข้างดื่มด่ำกับความรู้สึกแบบนี้ ยิ่งนางฟ้าตัวน้อยยิ่งด่าเขายิ่งพูดจาโรคจิตมากยิ่งขึ้น เพื่อระบายไฟในใจ

ส่งข้อความส่วนตัวหาคนอื่นนั้นยิ่งบ่อยเข้าไปใหญ่เลย แม้จะรู้ว่าคนส่วนมากนั้นจะไม่สนใจเขา แต่ถ้าหากเจอคนที่สำส่อนเข้าจริงๆ ล่ะ

“ใช่ไหม” ผีสกปรกกล่าว “โดยเฉพาะนางฟ้าตัวน้อยที่ปากบอกพวกเราน่าขยะแขยง”

“พวกมันจะดีไปถึงไหนกัน โพสต์คลิปใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นบิดไปบิดมาอยู่นั่น ไม่ได้ตั้งใจให้พวกเราดูอยู่แล้วหรือไง พวกมันคิดจะยั่วยวนพวกเราไม่ใช่หรือไง”

ซู่เป่า “......”

จี้ฉาง “......”

“วันนั้นพวกเรานัดดื่มด้วยกันอีกครั้ง” ผีสกปรกเอ่ยต่อ “มีไอ้คนหนึ่ง มันพาเมียมันมาที่งานก่อสร้าง”

“แม้ว่าเมียมันจะแก่ไปหน่อย แต่เธอก็เป็นผู้หญิงไง มีทุกอย่างที่ควรมีต่างมีครบหมด”

งานก่อสร้างมีผู้ชายเยอะขนาดนั้น ครึ่งหนึ่งเป็นพวกไม่มีเมีย ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นพวกเมียไม่อยู่ใกล้ตัว

ใครบ้างที่ไม่ใช่หมาป่าหิวโซที่ฉายแสงนัยน์ตาน่ะ

พอไอคนนั้นไม่ทันสังเกต ก็มีคนลงมือแต๊ะอั๋งอย่างทนไม่ได้

หญิงสาวคนนั้นเห็นว่าทุกคนต่างเป็นเพื่อนร่วมงาน สามีก็ดื่มกับทุกคนบ่อยๆ จึงไม่กล้าสงเสียง

หากเมาจ๋าคงไปนอนกัน แต่เพิ่งดื่มได้กรึ่มๆ ในใจยิ่งรู้สึกอัดอั้นเลย

โดยเฉพาะเมื่อกี้พวกเขาเพิ่ง...

“ข้างๆ ที่ก่อสร้างของพวกเราคือมหาลัน” ผีสกปรกเอ่ยต่อ “ทุกคนกำลังเตรียมตัวแยกย้ายกันกลับ”

เวลานี้เอง กลับมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินผ่าน...

กลางดึก เด็กผู้หญิงคนเดียว เดินผ่านหน้าคนงานก่อสร้างที่กำลังเมา ในใจกำลังอัดอั้น และไม่มมีคุณธรรมกันนัก...

เธอเห็นพวกเขา สีหน้าเธอลนลาน อยากวิ่งหนีโดยสัญชาตญาณ

ผีสกปรกและเหล่าเพื่อนร่วมงานก่อสร้างของเขา ดวงตาลุกวาวในทันที

ผู้หญิง!

วัยรุ่น!

ที่สำคัญที่สุดคือ เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาสวยมาก...

สีหน้าของซู่เป่าย่ำแย่ เธอพูดเคืองๆ “ดังนั้นพวกแกจึงลากตัวเธอไปงั้นเหรอ”

แต่ผีสกปรกกลับราวกับกำลังระลึกบางอย่าง สีหน้าของเขาดื่มด่ำ “อืม ใช่...”

“คิกๆ กลางดึกแบบนี้ ผู้หญิงอย่างเธอไม่รู้งั้นเหรอว่ามันอันตรายน่ะ ยังจะเดินเล่นอยู่ด้านนอกอีก หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอก็โทษพวกเราไม่ได้หรอก...”