ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1566

ในใจซู่เป่าร้องตะโกนทีหนึ่ง และเกิดเป็นโทสะขึ้น

ทฤษฎีผู้ถูกกระทำเป็นฝ่ายผิดงั้นเหรอ

ใช่ เด็กผู้หญิงไม่ควรเดินด้านนอกคนเดียวตอนดึกๆ ดื่นๆ แต่ประโยคนี้ควรสอนโดยพ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนและครอบครัวของพวกเธอ

หรือต่อให้เป็นพวกนักเลงคีบอร์ดที่เคาะแป้นด่าผู้หญิงว่าทำไมต้องเดินด้านนอกกลางดึกในนาม ‘ความถูกต้อง’ ก็ยังได้

แต่มีเพียงคนร้ายเท่านั้นที่ไม่มีสิทธิ์มาพูดประโยคนี้มากที่สุด

ผีสกปรกยังคงไม่รู้ตัว เขาลูบคางพร้อมกล่าว “ผู้หญิงคนนั้น สวยจริงๆ เลยนะ...”

“ฉันจบมัธยมต้นมานานขนาดนี้แล้ว ยังไม่เจอผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย...”

ผู้ชายเหล่านั้นต่างตาแดงไปหมด

“เดิมทีแค่อยากจูงมือ...”

แต่พอที่ไหนกัน

เรื่องน่าสลดใจได้เกิดขึ้น...

รอให้ทุกคนสงบลง พวกเขาจึงเริ่มรู้สึกกลัว

ความวู่วามในใจทำให้พวกเขาคิดเพียงต่อให้ถูกจับก็ถูกคุมขังแค่สามปี สามปีก็สามปีเถอะ เขาไม่สนแล้ว

แต่เมื่อลมพัด สมองของเขาเริ่มสงบลง เขาจึงเริ่มกลัวอีกครั้ง

อย่าว่าแต่เข้าไปสามปี หากเด็กสาวคนนี้กลับไปฟ้อง ครอบครัวของเธอต้องกระทืบพวกเขาตายแน่

ตายก็แล้วไป แต่ที่พวกเขากลัวคือการชดใช้

เด็กผู้หญิงแบบนี้ คงต้องชดใช้คืนเป็นแสนเป็นล้านแน่

พวกเขาจะไปหาเงินมากขนาดนี้จากที่ไหนกัน

ซู่เป่าสูดลมหายใจเข้าลึก นี่เป็นครั้งแรกที่อารมณ์ของเธอลุกโชนหลังจากเธอเป็นเจ้าสวรรค์

“ดังนั้นพวกแกจึงฆ่าเธองั้นเหรอ” ซู่เป่าถามเสียงเย็น

ผีสกปรกได้สติจากความดื่มด่ำ เขาเอ่ยตอบ “อืม ใช่สิ”

มิน่าล่ะเกิดใหม่สิบชาติชีวิตย่ำแย่หมดเลย เพราะส่วนลึกวิญญาณของเขามันร้ายกาจอยู่แล้ว

บัดนี้เมื่อพูดถึงเรื่องราวที่หญิงสาวถูกทำร้าย นัยน์ตาของผีสกปรกไม่มีความรู้สึกผิด มีแต่ความดื่มด่ำ

ซู่เป่ายิ่งคิดถึงประโยคนั้น ‘ธรรมชาติของมนุษย์คือความชั่วร้าย’

บางคนเกิดมาวิญญาณก็ร้ายอยู่แล้ว แต่เพราะมีการสอน มีการควบคุมของศีลธรรม มีการข่มขู่ของกฎหมาย จึงควบคุมความชั่วร้ายของพวกเขาไว้ได้ อย่างน้อยๆ ก็ทำให้พวกเขาเป็นคนรักษากฎหมาย

จี้ฉางวางพู่กันลง เขาถามเสียงเย็น “แล้วยังไงต่อล่ะ พวกแกตายได้ยังไง”

ผีสกปรกเอ่ยต่อ “จริงๆ พวกเราไม่ได้ตายกันหมด...”

หลังหญิงสาวถูกฆ่า ทุกคนคิดเพียงหากหาศพไม่เจอ ก็ไม่มีวันสืบโดนพวกเขา

ดังนั้นพวกเขาจึงผสมหญิงสาวเข้าไปในกองปูน

วันที่สองเมื่อทำงาน พวกเขาเป็นคนรับผิดชอบรถปูนคันนั้น พวกเขาเทหญิงสาวเข้าไปในเสาหลักของสิ่งปลูกสร้างด้วยความลุกลี้ลุกลน

ผ่านไปแบบนี้อย่างสงบนิ่งหนึ่งเดือน ระหว่างนั้นก็มีตำรวจมาตรวจสอบ แต่ทุกคนยื่นคำขาดว่าไม่รู้กันหมด

แต่ทุกเรื่องที่กระทำลงไป ย่อมต้องมีร่องรอย

เธอจะมาขอให้ผีร้ายรู้จักศีลธรรมได้อย่างไร

หากพวกเขามีศีลธรรมจริง คงไม่กระทำกับหญิงสาวคนหนึ่งแบบนั้นในคืนนั้น หนำซ้ำสังหารเธออย่างอัมหิต

“หลังจากนั้นล่ะ” จี้ฉางถามอย่างใจเย็น

สีหน้าของผีสกปรกเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“หลังได้ผลพิพากษา พ่อแม่และญาติของหญิงสาวเอาแต่เรื่องเยอะ...บอกลูกสาวของเธอเรียบร้อยขนาดนั้น สวยงามขนาดนั้น...”

ฐานะทางบ้านของหญิงสาวไม่ดีนัก หลังเธอพยายามสอบเข้ามหาลัย เธอก็พยายามหาเงินเก็บค่าเรียนค่าขนมด้วยตนเอง

และคืนนั้นเพราะติดธุระในร้านชานมที่เธอทำงาน เธอจึงเลิกงานสาย...

ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องร้ายขนาดนี้ขึ้น

พ่อแม่ของหญิงสาวต้องไม่ยอมอยู่แล้ว ลูกสาวของพวกเขาดีขนาดนี้ ยังไงต้องให้ผู้ทำร้ายลูกสาวพวกเขาชดใช้ด้วยชีวิต

“พวกเขาบ้าไปแล้วหรือไง! พวกเขายกสุสานที่ใส่ชิ้นส่วนศพของลูกสาวพวกเขาไปที่หน้าประตูศาล…”

วันนั้นเป็นวันสุดท้ายในการตัดสิน

จากนั้นพวกเขาจะถูกส่งไปในเรือนจำ

เมื่อพวกเขาออกมาเห็นสุสานเหล่านั้น ไม่รู้ทำไมดวงตาจึงกระตุกอยู่ตลอด

“สุดท้ายระหว่างไปเรือนจำ ฉันก็ได้เห็นเธอ…” นี่น่าจะเป็นเรื่องฝังใจของผีสกปรก เพราะเมื่อพูดถึงผีเฮี้ยนหญิงสาวตนนั้น ในที่สุดสีหน้าของก็เปลี่ยนไป แสดงความผวาออกมา

กระทั่งซู่เป่ายังสงสัย ผีเฮี้ยนหญิงสาวตนนั้น ทำผีสกปรกตายอย่างไร จนทำให้เขากลายเป็นผีสกปรกจนได้