ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1585

ลุงตระกูลซูทั้งหลายมองไปอย่างพร้อมเพรียงกัน

ซูจื่อซีจ้องมองที่โทรศัพท์ของซู่เป่าและหรี่ตาเล็กน้อย

ซูเหอเหวินจิ้มหน้าจอโทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เปลี่ยนหมายเหตุของซืออี้หรันจาก [คนขโมยผัก] เป็น [ไอ้บ้าขโมยผัก]

นายหญิงซูและนายท่านซูรู้สึกถึงวิกฤตที่ผักกาดขาวบ้านตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่น...

นางหญิงซูแกล้งทำเป็นถามโดยไม่ตั้งใจว่า "ช่วงนี้ซู่เป่าเล่นเกมกับเขาตลอดเลยเหรอ?"

ซู่เป่าส่ายหัว "เปล่านะคะ หนูก็เพิ่งรู้วันนี้แหละ..."

เอ่อ ต้องเปลี่ยนวิธีพูด จะบอกว่าพี่อี้หรันมาหาเธอเองไม่ได้

"หนูถึงนัดเล่นเกมกับพี่อี้หรันวันนี้แหละ..."

พอพูดจบกลับรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรไม่ถูกต้องตรงไหนเลย!

ซู่เป่ามองคนในครอบครัวของเธอ ยิ่งมองยิ่งร้อนตัว นี่มันอะไรกัน เธอก็ไม่ได้มีความรักในวัยเรียนสักหน่อยนี่นา!

แค่เล่นเกมส์กับเพื่อนสนิท... อืม ก็แค่นั้นเอง

ซู่เป่ารีบหยิบชามข้าวขึ้นมา "กินข้าว ๆ"

นายหญิงซูพูดว่า “โอเค กินข้าว ๆ”

เพียงแต่ทุกคนต่างก็คิดไม่เหมือนกัน

ซูอีเฉินคิดว่า “เจ้าหมอนี่ อย่าคิดว่าม้วนภาพที่ส่งมาวาดพระจันทร์กรอบขึ้นไปแล้ว เขาจะรับเขามาขโมยผักได้

สิ่งที่ซูอิ๋งเอ่อร์คิดคือ รุ่นพี่กันไฟและป้องกันการโจรกรรม ประโยคนี้ถูกต้องจริง ๆ หัวหน้าที่อยู่ข้างหน้าเขาก็คือรุ่นพี่ของ ซู่เป่า ไม่ใช่หรือ

ซูจิ่นม่อคิดว่า: ฉันจะติดตั้งแอพคลีนเนอร์ปัญญาประดิษฐ์ให้กับซู่เป่าดีไหมนะ...? ก็ใช่ว่าจะไม่วางใจซู่เป่า แต่ต้องปิดกั้นเด็กผู้ชายที่มีแผนร้ายทุกคนไว้นอกไฟร์วอลล์ แบบนี้น่าจะดีกว่า

ซูจื่อหลินเงียบ: ต้องเป็นลุงที่มีขอบเขต! อืม อดทนไว้...

ซูจื่อซีบอกว่า "น้อง ต่อไปเวลาจะเล่นเกมก็ชวนพี่รองนะ"

ทุกคนพยักหน้า ช่วงนี้ซู่เป่าชอบเล่นเกมมากจริง ๆ ถ้าให้ซูจื่อซีเล่นด้วยพวกเขาจะได้สบายใจ!

**

ซืออี้หรันก็อ่านข้อความของซู่เป่าแล้วก็คิดหนัก

ซู่เป่าบอกว่าเธอจะกินข้าวแล้ว และเมื่อกี้ที่เปิดไมค์คุยกันพวกลุงใหญ่ก็ได้ยินด้วย

พวกลุงใหญ่เหรอ?

ครั้งนี้... มีแค่พวกลุงใหญ่จริง ๆ มั้ง คงไม่อยู่กันทั้งแปดคนสิบคนหรอกมั้ง...

ซืออี้หรันพิมพ์อย่างรวดเร็ว: [โอเค เธอไปกินข้าวก่อนเถอะ...]

แล้วประโยคนี้ก็ถูกลบไปอย่างรวดเร็ว กินข้าวก่อนเหรอ?

นั่นก็หมายความว่ากินข้าวเสร็จแล้วยังเล่นต่อ ถ้าพวกลุงของซู่เป่าเห็นพวกเขาต้องไม่ชอบใจแน่

ไม่แน่ว่าต่อไปอาจจะไม่ให้เขาเล่นกับซู่เป่าแล้วก็ได้

ดังนั้นเขาจึงลบประโยคนี้ทิ้งแล้วพิมพ์ใหม่ว่า [อืม ไปเถอะ!]

เดี๋ยวสิ! ประโยคนี้จะดูเย็นชาไปไหม เขาหยิ่งกับใครล่ะนี่?!

[โอเค เธอไปกินข้าวเถอะ!] ในที่สุดซืออี้หรันก็ส่งไปแบบนี้

ภายในแหวนเก็บของ เสี่ยวต๋าถือกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ กล่องหนึ่งอยู่

มันกำลังถ่ายทอดสดข่าวซุบซิบของจักรพรรดิชิงหัวในยมโลก

"เพื่อน ๆ เสี่ยวต๋าขำจะตายแล้วเนี่ย พวกคุณรู้ไหมเมื่อกี้จักรพรรดิชิงหัวและเจ้าวิถีสวรรค์เล่นเกมด้วยกันแล้วโดนผู้ปกครองจับได้! แล้วเขาก็..."

วินาทีต่อมามันถูกห้ามพูด

ได้แต่อื้อ ๆ อ้า ๆ ส่งเสียงพูดไม่ได้

อีกด้านหนึ่งของห้องไลฟ์ ผีหลายใจ "???"

แน่นอนว่าผีทั้งยมโลกที่ว่าหมายถึงผีหลายใจ ผีขี้ขลาด ผีดวงซวย

วิถีสวรรค์ใหม่ครอบคลุมยมโลกทั้งหมด แล้วยมโลกก็เริ่มมีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตแล้วด้วย

ซึ่งนั่นหมายถึงว่าโทรศัพท์ที่ญาติเผามาให้สามารถเอามาใช้งานได้สักที

แน่นอนว่าเครือข่ายอินเทอร์เน็ตนี้ไม่สามารถเชื่อมต่อกับโลกมนุษย์ได้ จํากัดอยู่แค่ในยมโลกเท่านั้น

จากนั้นไม่นานผีหลายใจก็โพสน์รูปซู่เป่ากับซืออี้หรัน 'ออกเดท' ที่ริมแม่น้ำที่เบลอ ๆ ซึ่งเสี่ยวต๋าส่งมาให้ลงในเฟซบุ๊คผี

ผีหลายใจ: [เดาสิว่าสองคนนี้เป็นใคร?]

ไม่นานก็มีกดไลค์หลายคน ฉู่เจียงหวังเป็นคนแรกที่ร้องโวยวาย [เหยียนหลัวหวัง! นางไปกินของอร่อยในโลกมนุษย์แล้วไม่ชวนข้าไปด้วย!]

เปี้ยนเฉิงหวัง: [แสดงว่าคู่จิ้น...เป็นคู่จริงหรือ?]

ฉู่เจียงหวังตอบเปี้ยนเฉิงหวัง: [อืม! งั้นเมื่อไหร่จะได้ไปงานแต่งล่ะ?]

ซ่งตี้หวัง: [เบลอขนาดนี้ใครจะไปมองออก]

อู่กวงหวัง: [ไม่คิดว่าจะได้เห็นความเคลื่อนไหวล่าสุดของพระเจ้าวิถีสวรรค์ในเฟซบุ๊คผี]

ฉินก่วงหวัง: [อิโมจิหัวเราะเยาะ.jpg นี่แปลว่านางไม่ทำงานทำงาน หนีไปมีความรักอยู่บนโลกโลกมนุษย์เหรอ?]

ผีขี้ขลาดตอบกษัตริย์ฉินกวงว่า: [ฉินก่วงหวังข้าขอแนะนำให้ท่านหุบปากจะดีกว่านะ ครั้งที่แล้วยังโดนต่อยไม่พอใช่ไหม?]

ผีดวงซวยตอบฉินก่วงหวังว่า: [นี่ก็หมายความว่า ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว แต่ความคิดคร่ำครึของท่านยังไม่เปลี่ยนสินะ? จุ๊ ๆ ถึงว่าทำไมได้เป็นอันดับสุดท้ายในยมโลก]

ฉินก่วงหวังโกรธจนล้มโต๊ะ

ตอนเจอกันครั้งแรกผีกลุ่มนี้ที่ยังเป็นผีร้ายอยู่เลย ตอนนี้กล้าดูถูกเสียดสีเขาโจ่งแจ้งขนาดนี้แล้ว!

เขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อยใช่ไหมล่ะ?

เป็นเจ้าวีถีสวรรค์ดี ๆ ไม่ชอบ จะไปมีความรักทำไม? นี่มันตลกออกไม่ใช่เหรอ?

ในฐานะที่เป็นรุ่นพี่ เขาตำหนินางแล้วจะเป็นไรไป คนอื่นเขาก็ไม่ว่าหรอก!