ตอน ตอนที่ 1592 ไปที่ไหนก็ทำท่าโอหัง จาก ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 1592 ไปที่ไหนก็ทำท่าโอหัง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายวัยรุ่น ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน ที่เขียนโดย ไอซ์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ที่ชั้นสอง
ซูอิ๋งเอ่อร์เห็นซู่เป่าที่ดูท่าทางเศร้าโศกในสวนก็ถึงกับกังวลขึ้นมา “พี่ใหญ่ ซู่เป่าดูเหมือนจะเสียใจมากเลย พวกเราไปซื้อหมาสองตัวมาให้เธออีกดีไหม?”
ซูจิ่นม่อเอ่ย “สมองนายนี่ก็ช่างรั้นจริงๆ!”
ซูอิ๋งเอ่อร์ “สมองฉันรั้นตรงมิทราบ? ตรงไหน?”
เจียงจวินกับโส่วว่างก็เพิ่งจะฝังไปเอง แถมซู่เป่าก็ดูจะเสียใจมากเพราะเสียสุนัขที่รักไป เพื่อเป็นการปลอบใจ ฉันก็เลยคิดว่าอยากจะซื้อสุนัขอีกสองตัวให้เธอแล้วมันไม่ดีตรงไหน?
เด็กผู้หญิงก็ต้องชอบของน่ารักๆ อยู่แล้ว พอถึงเวลาเดี๋ยวเขาจะเลือกหมาน้อยขนสีชมพูน่ารักๆ ให้เธอเอง ถ้าไม่มีล่ะก็…เดี๋ยวเขาเอาแก้วมังกรมาย้อมขนให้หมาเอง
แต่กลับได้ยินซูอีเฉินบอกว่า “ไปเตรียมตัวซะ เดี๋ยวเราจะไปที่เกาะหนีกวง”
**
เกาะหนีกวงคือเกาะที่เมื่อตอนซู่เป่ายังอายุห้าขวบแล้วซูอีเฉินยอมลงทุนอย่างหนักในการซื้อเกาะนี้เพื่อสร้างปราสาทสวนสนุกให้กับเธอ
ในเกาะมีปราสาทชวนฝันของเจ้าหญิง หลังผ่านไปสิบปีจากการดูแลและดําเนินงาน ปราสาทก็ยิ่งชวนฝันมากกว่าเดิม
สวนสนุกอยู่อีกด้านหนึ่งของเกาะ ซึ่งรวบรวมโครงการทั้งหมดที่สวนสนุกควรจะมี หลายปีมานี้เกาะหนีกวงได้กลายเป็นอันดับหนึ่งในส่วนของสวนสนุก ทั้งผู้ปกครองและเด็กๆ หรือแม้แต่คนดังและนักท่องเที่ยวทั่วทุกสารทิศต่างต้องมาเช็คอินที่นี่
ซูอีเฉินจะพาซู่เป่าไปเที่ยวที่เกาะหนีกวง ที่เกาหนีกวงได้ทำการลดตั๋วที่จะขายล่วงหน้าหนึ่งสัปดาห์
ในเวลานี้ครอบครัวทั้งสามคนของจูลี่กําลังเหมาเรือสำราญสุดหรูและท่องอยู่ในทะเล
หลังโดนคนตระกูลซูไล่ไป ทั้งสามคนรู้สึกโมโหมากเพราะแผนพัง แต่หลังอันเดรลติดต่อพี่ชายของตัวเองได้ก็โล่งใจ ทั้งสามคนเลยออกไปท่องทะเลเพื่อผ่อนคลาย
จูลี่พูดดูถูกว่า “ทะเลประเทศจีนนี่สกปรกจริงๆ ทะเลสีฟ้าครามของเกาะในประเทศสหรัฐอเมริกายังสะอาดกว่าอีก สะอาดจนมองเห็นก้นทะเลด้วยซ้ำไป…แต่ที่นี่น่ะเหรอ?”
มีแต่น้ำทะเลสีเทาขุ่น ว่าแล้วว่าประเทศจีนไม่มีที่ไหนดีจริงๆ ด้วย
แต่พวกเขากลับไม่สังเกตเลยว่าตอนออกจากบ้านวันนี้จากที่แดดจ้ากลายเป็นมืดครึ้ม
สีของน้ำทะเลก็ย่อมเปลี่ยนไปตามท้องฟ้า วันที่มืดครึ้มไม่ว่าจะอยู่ในทะเลที่ไหนก็ดูเป็นสีเทาหมดนั่นแหละ
ในขณะนั้นเองจูลี่ก็เห็นเกาะที่อยู่ห่างออกไป ดวงตาเธอเปล่งประกาย
“นั่นเกาะอะไร?” เธอหันไปถาม
ไกด์ตอบไปว่า “นั่นคือเกาะหนีกวง…”
ไกด์แนะนำเกาะหนีกวงอย่างชำนาญ แถมจูลี่ก็ได้ยินเสียงดนตรีและเสียงหัวเราะที่แว่วๆ มาจากเกาะอยู่พอดี
เธอพูดอย่างตื่นเต้นว่า “แดดดี้ หนูจะไปเที่ยวบนเกาะนั้น!”
ไกด์ถึงกับอึ้งและรีบพูดต่อว่า “คุณหนูจูลี่ วันนี้เกาะหนีกวงไม่ได้ขายตั๋วให้คนภายนอกแล้ว ในสัปดาห์นี้ได้ออกขายตั๋วไปเพียงส่วนน้อยเท่านั้น แถมยังโดนแย่งซื้อไปหมดแล้วด้วย…พวกเราน่าจะต้องจองก่อนแล้วรอสัปดาห์หน้าค่อยมานะครับ…”
จูลี่พูดเย้ยว่า “เกาะอะไรกัน จะต้องให้พวกเราจองก่อนด้วย?”
อันเดรลพูดโดยไม่ได้สนใจว่า “คุณก็ไปติดต่อกับผู้จัดการจากเกาะนั้นสิ แล้วก็บอกพวกเขาไปว่าพวกเราจะไปที่เกาะ”
ตอนไปที่บ้านตระกูลซูแล้วโดนไล่ออกมา อย่างน้อยก็ยังพูดได้ว่าเป็นเพราะนั่นคือบ้านของตระกูลซูหรือก็คือคฤหาสน์ส่วนบุคคล
แต่สวนสนุกแห่งนี้ถึงแม้จะเป็นธุรกิจของตระกูลซู หรือจะเป็นที่ๆ ซูอีเฉินตั้งใจสร้างเป็นพิเศษให้กับซู่เป่าอะไรนั่น
แต่อย่างน้อยก็เปิดให้ภายนอกเข้าไปได้ไม่ใช่หรือไง?
ถ้าเปิดให้ภายนอกเข้าได้ แล้วทำไมต้องไล่แขกด้วยล่ะ?
พอนึกถึงตรงนี้ ทันใดนั้นแววตาของอันเดรลก็เป็นประกายขึ้นมาทันที เขานึกไอเดียอะไรดีๆ ออก
เกาะนี้ยังไงวันนี้เขาก็จะขึ้นไปให้ได้
ไกด์ใช้เส้นสายที่ตัวเองมีทั้งหมดแต่ก็ยังไม่สามารถซื้อตั๋วได้สักใบ
คุณนายเหม่ยขมวดคิ้ว “จะเอาตั๋วอะไรอีก? พวกเรามาถึงที่นี่แล้ว ยังจะต้องการตั๋วอีกเหรอ?”
จูลี่เห็นปราสาทเจ้าหญิงชวนฝันที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเกาะจากระยะไกล และเมื่อมองไปก็เห็นเมฆสีม่วงราวกับไอเซียนที่กำลังล้อมรอบปราสาทอยู่
กุหลาบสีชมพูบานสะพรั่งล้อมทั้งปราสาทเอาไว้ ไม่เพียงแค่ตรงพื้นดิน แต่ไม่รู้ว่าปลูกกุหลาบเหล่านี้กันยังไงเพราะมันยังบานเลื้อยไปทั่วกำแพงอีกด้วย ดอกกุหลาบบานสะพรั่งท่ามกลางสายลมทะเล
แถมมันยังเป็นกุหลาบไดอาน่าที่เธอชื่นชอบอีกด้วย ภาพที่อยู่ตรงหน้าทั้งหมดนี้ราวกับความฝัน เธอไม่เคยเห็นความสวยงามเช่นนี้ในประเทศอเมริกามาก่อน…
จูลี่มีความสุขขึ้นมาทันที
“หม่ามี้ มัวพูดอะไรกับเธออีก พวกเราก็เข้าไปกันเองเลยสิ!" จูลี่แทบรอไม่ไหวที่จะไปที่ปราสาท "แดดดี้ดูสิ มีดอกกุหลาบไดอาน่าอยู่เยอะแยะเลย!"
อันเดรลมองลูกสาวของตัวเองอย่างเอ็นดูและพูดว่า "ดีๆ งั้นเราไปกันเถอะ"
พูดจบก็หันไปมองพนักงาน "ถึงพวกเราจะไม่ได้ซื้อตั๋วมา แต่พวกคุณก็แค่ต้องการเงินไม่ใช่หรือไง? ต้องการเท่าไหร่ก็บอกมา!”
เขาโยนเงินปึกนั้นที่ไกด์ทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ฟาดลงบนโต๊ะและพูดติดตลกว่า "ฉันรู้ว่าประเทศของพวกคุณชอบใช้เงินยัดใต้โต๊ะ ตราบใดที่มีเงิน จะให้พวกคุณคุกเข่าและเลียรองเท้าหนังของพวกเรา พวกคุณก็คงยิ้มชอบใจกัน เงินแค่นี้พอไหมล่ะ? ทำไมยังไม่ให้พวกเราเข้าไปข้างในอีก!”
พนักงานผลักเงินนั้นไป แล้วทำหน้าฝืนยิ้ม “ขออภัยนะคะ แต่ว่าถ้าไม่มีตั๋วไม่สามารถเข้าไปได้จริงๆ ค่ะ กฎก็คือกฎค่ะ”
"ประการที่สอง" พนักงานมองคนต่างชาติที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเหยียดหยาม "ตั๋วเข้าเกาะหนีกวงราคา 5,999 ต่อคน พวกคุณสามคน เงินแค่นี้ก็ยังไม่พอจริงๆ นั่นแหละค่ะ"
คนรอบข้างหัวเราะเสียงดัง แต่ละคนต่างทำหน้าเยาะเย้ย “ฮ่าๆๆ!”
"ประเทศของเรามีเพื่อนมนุษย์จากแดนไกลมาเราก็ดีใจ! ใครมาเราก็ยินดีต้อนรับทั้งนั้น แต่ยกเว้นคนแบบพวกคุณที่ชอบดูถูกและคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น!”
"ไสหัวกลับประเทศของพวกคุณไป อย่ามาทำท่าโชว์เหนือแถวนี้!”
“นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย!”
อันเดรลหน้าแดงหูแดง เขาโมโหมาก…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
1819 ตอนสุดท้าย จบแล้วหรือคะ...
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...