ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1594

ซูอีเฉินหรี่ตามอง จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องแล้วหยิบกล้องส่องทางไกลออกมา

เจ้าเด็กดีของพวกเขาเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษ แต่เขาเป็นแค่คนธรรมดา ไม่สามารถมองเห็นได้ไกลขนาดนั้น

เขามองเห็นลางๆ ว่ามีคนอยู่สามคน แต่มองเห็นไม่ชัดว่าเป็นใคร

แต่พอซูอีเฉินใช้กล้องส่องทางไกลมองก็เห็นอย่างชัดเจนในทันที

“พวกเขาเองงั้นเหรอ” ซูอีเฉินยิ้มเยาะ “ขึ้นเกาะมาโดยไม่ได้รับอนุญาต？ ฉันชื่นชมในความกล้าหาญของพวกเขาจริงๆ”

คงคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองจริงๆ สินะ แม้แต่เกาะส่วนตัวก็ยังกล้าแอบบุกรุกตามใจชอบได้

“ลุงใหญ่อยากจะจัดการยังไงดีคะ？” ซู่เป่าเริ่มสนใจ

ซูอีเฉินยิ้มเบาๆ “เราเป็นประเทศที่มีมารยาท พอถึงเวลาเราก็แค่ทำให้พวกเขาขึ้นพาดหัวข่าว แล้วส่งข่าวกลับไปที่ประเทศของพวกเขา จากนั้นก็ค่อยไปจัดการซื้อให้พวกเขาได้ขึ้นเทรนด์ทวิตเตอร์ในประเทศของพวกเขา”

พวกชาวต่างชาติบางคนที่ทำตัวหยิ่งผยองและอคิติมักจะบอกว่าคนจีนมารยาทแย่ งั้นคราวนี้เขาจะทำให้ครอบครัวของอันเดรลขายหน้าในประเทศของพวกเขาเอง

ที่ไหนๆ ก็คงมีคนที่มารยาทแย่อยู่แล้ว อย่ามาทำตัวเป็นผู้ดีเหนือกว่าคนอื่นเลย

ซู่เป่ายกนิ้วให้เลย “งั้นพวกเราควรจะให้พื้นที่แสงพวกเขาได้โชว์หน่อยดีไหมคะ？”

ซูอีเฉินเลิกคิ้วมองไปที่เธอ เจ้าเด็กดีของพวกเขานี่ก็ช่าง…เอ่อ ช่างน่ารักนุ่มนิ่มเหมือนบัวลอยจริงๆ

เมื่อครึ่งปีก่อน ซูจิ่นม่อได้ทำการอัพเกรดอุปกรณ์ทั้งหมดบนชั้นบนสุดของปราสาท แม้แต่กล้องส่องทางไกลก็ยังเป็นเทคโนโลยีล่าสุด

ซูอีเฉินกดปุ่มบันทึก เขามองดูอันเดรลและครอบครัวที่กำลังเดินมาทางปราสาท

ในขณะนั้นเองซูจิ่นม่อก็เข้ามา “ดูอะไรอยู่เหรอ สนุกขนาดนั้นเลย？”

เขาดีดนิ้ว “เถียนเถียน หยิบกล้องส่องทางไกลให้หน่อย”

จากนั้นหุ่นยนต์ตัวเล็กๆ ในห้องก็ถือกล้องส่องทางไกลมาให้ มันหมุนล้อเล็กๆ ของมันมาอย่างรวดเร็ว

พอซูจิ่นม่อส่องดูก็เห็นภาพนั้น ครอบครัวที่ทำท่าโอหังเชิดหน้าชูตากำลังแอบเข้ามาที่เกาะหนีกวง？

นี่คือที่ๆ พิเศษเฉพาะสำหรับซู่เป่านะ ถุ้ย! สกปรก！

ซูจิ่นม่อกดกล้องส่องทางไกล มีเครื่องหมายสีเขียวสามจุดระบุใบหน้าของอันเดรลและครอบครัวทั้งหมดสามคน!

“เถียนเถียน เล็งเป้าแล้วจับภาพไปที่ใบหน้า”

เสียงของเถียนเถียนดังขึ้น “ได้ค่ะนายท่าน ได้ทำการจับภาพใบหน้าเรียบร้อยแล้ว”

ซูจิ่นม่อ “ใช้กล้องวงจรปิดทั่วเกาะจับตาดูพวกเขาไว้ให้ดี！”

เถียนเถียน “โอเคค่ะ เริ่มต้นระบบทั้งหมดๆๆ！ แล้วก็อันนี้！”

ซูอีเฉินและซู่เป่าหันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจ ราวกับท่าทางเหมือนกำลังมองคนโง่

ดูไม่ออกเลยว่า เหล่าลิ่วหรือลุงหกจะทำตัวเป็นเด็กอนุบาลแบบนี้！！

ซูจิ่นม่อรู้สึกอายจนแทบจะมุดรู เขาทำเป็นไอแล้วเอ่ยว่า “ช่วงนี้ผมกำลังอัพเกรดให้เถียนเถียนอยู่ ให้โปรแกรมสร้างบุคลิกอัตโนมัติแก่เธอ และนี่คือตัวละครที่เธอสร้างขึ้นเอง…”

ซูอีเฉินตบที่ไหล่ของเขา “อื้ม พี่ใหญ่เข้าใจ”

ซูจิ่นม่อ “…”

ซู่เป่าเดินไปปลอบใจ “ไม่เป็นไรนะลุงหก！ ทุกคนก็มีความชอบเป็นของตัวเองเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”

ซูจิ่นม่อ “…”

ซู่เป่าทำหน้ายิ้มแล้วก็วิ่งตามซูอีเฉินไป

ซูจิ่นม่อยังคงยืนอยู่ที่เดิม รู้สึกเหมือนมีลมพัดผ่าน เหมือนใบไม้ปลิวผ่านศีรษะของเขาไป และยังมีอีกาบินร้องก้าๆ ผ่านไปด้วย

“เถียนเถียน…” เขาตะโกน

แสงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า เถียนเถียนปรากฏขึ้นในรูปแบบชุดเครื่องแบบอาชีพและถุงน่อง…สีดำ

“นายท่าน เกิดอะไรขึ้นคะ เถียนเถียนทำอะไรผิดหรือเปล่า？” เขามองมาที่เขาด้วยหน้าตาเชื่อฟังและบริสุทธิ์

ซูจิ่นม่อ “…”

ในที่สุดก็มาถึงโรงแรม ที่นี่ไม่จำเป็นต้องมีตั๋ว แค่ต้องไปจองห้องพักเองแค่นั้น

“ขอห้องสวีทหนึ่งห้อง！” อันเดรลเอ่ย

มีนักท่องเที่ยวหลายคนที่เพิ่งมาจองห้องบนเกาะนี้เหมือนกัน ดังนั้นพนักงานต้อนรับเลยคิดว่าครอบครัวสามคนนี้ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

“ได้ค่ะ กรุณาแสดงบัตรประจำตัวของคุณลูกค้าด้วยค่ะ”

แต่ปรากฏว่าคุณนายเหม่ยเห็นว่า…

หนังสือเดินทางเปียกน้ำจนเสียหายไปหมด แถมมือถือที่เขาว่าเป็นรุ่นที่กันน้ำได้ดีที่สุดในโลกก็เปิดไม่ติด

ในที่สุดก็ต้องรูดบัตรจองห้องพักไป ห้องสวีทหนึ่งคืนราคาหนึ่งแสนแปดพันแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน คุณนายเหม่ยรู้สึกเสียดายเงินมาก

เพราะตอนที่นั่งเรือยางมา ข้าวของของอันเดรลก็ยังอยู่บนเรือสำราญ มีแค่เธอที่พกกระเป๋าถือเล็กๆ ติดตัวมาด้วย

แถมบัตรที่จ่ายไปก็เป็นของเธอ…

ทั้งสามคนขึ้นตึกในสภาพทุลักทุเล

ในอีกด้านหนึ่งของล็อบบี้ ก็มีหุ่นยนต์ตัวเล็กๆ วิ่งมาพร้อมกับป้าย "ยินดีต้อนรับ"

“ติ๊ง” มันกล่าวอย่างมีความสุขว่า “ได้เงินแล้วๆๆ！ ขอบคุณคนโอหัง…โอ้ ไม่ใช่สิ ขอบคุณ “คุณพี่” ที่จ่ายเงินหนึ่งแสนแปดหมื่นแปดพันแปดร้อยแปดสิบหยวน โอ้เย้ โปรยดอกไม้！”

ระบบที่อยู่ในหุ่นยนต์เล็กๆ อันนี้ก็คือตัวเถียนเถียนเอง

ซูจิ่นม่อที่อยู่อีกด้านหนึ่ง “？？？？”

นี่ๆๆ…？

นี่มันสไตล์ไหนเนี่ย？？ ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้เป็นแบบนี้นี่นา？

หรือว่าเธอจะพัฒนาบุคลิกเฉพาะตัวของตัวเองขึ้นมาได้จริงๆ？！

ซูจิ่นม่อถึงกับตกตะลึง