ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1604

ซูเหอเหวินยังไม่ทันเอ่ยพูด

หานหานก็ลุกพรวดขึ้น เธอถูกำปั้น “เหอะ กล้ามาพี่ใหญ่ฉันซะด้วย”

จูลี่ถอยหลังด้วยความกลัวอย่างไม่รู้ตัว เธอกลัวหานหานมากจริงๆ

แต่เธอก็จำเป็นต้องมาหาซูเหอเหวิน

ครั้งนี้เธอและพ่อแม่คิดจะมาซื้อซูซื่อกรุ๊ปด้วยกัน แต่กลับไม่สำเร็จ

Uncleก็ไม่สำเร็จ เครื่องบินและเรือรบทุกลำก็ต่างหายไป

เธอและคุณพ่อยังไม่ทันเห็นอะไรเลยจริงๆ เห็นเพียงแค่ลมพายุ

แต่ไม่ว่าจะเป็นผู้อาวุโสตระกูลไฉหรือเบื้องบนของประเทศสหรัฐอเมริกาก็ต่างไม่เชื่อที่พวกเธอพูด

พวกเขารู้สึกว่า เธอและคุณพ่อถูกประเทศจีนซื้อใจ และปิดบังเรื่องบางอย่างเอาไว้

ผู้อาวุโสกลับประเทศไปอย่างโกรธเคือง และปล่อยคำขู่ว่าหากพวกเธอไม่ยอมพูดความจริงก็ไม่ต้องกลับไปกันแล้ว

จูลี่ลนลานมาก หากไม่มีตระกูลไฉหนุนหลังเธอและคุณพ่อก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น

ดังนั้นเธอจึงมาหาซูเหอเหวิน

“มีเรื่องอะไร” สีหน้าของซูเหอเหวินนิ่งเรียบพอๆ กับซูอีเฉินหรืออาจจะมากกว่า

จูลี่รู้สึกเพียงเขาไร้เยื่อใยมากๆ เธออุตส่าห์ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ กับผู้ชายคนอื่นหล่อแค่ไหนเธอก็แค่เล่นๆ ไม่เคยมีใครถูกเธอปฏิบัติแบบนี้มาก่อน

“ซูเหอเหวิน ท่าทีอะไรของนายกัน” จูลี่กัดปาก เธอคิดถึงจุดประสงค์ของตนเอง ก็ต้องข่มความไม่พอใจไว้ชั่วคราว

“ออกมาก่อน ฉันมีเรื่องที่สำคัญมากจะคุยกับนาย มันเกี่ยวข้องไปถึงอนาคตของตระกูลซู”

หลังซูเหอเหวินได้ยินเธอบอกว่าเกี่ยวข้องกับอนาคตของตระกูลซู เขาก็อยากรู้จริงๆ ว่าเธอจะพูดอะไร

หานหานเอ่ยตอบ “พี่ไม่ต้องไปฟังเธอ เธอยังไม่มีอนาคตเลย ยังคิดจะมาบอกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอนาคตตระกูลซูอีก”

ซู่เป่าก็เอ่ยขึ้น “พี่ใหญ่?”

ซูเหอเหวินลูบหัวของซู่เป่า “ไม่เป็นไร พี่อยู่แค่ด้านนอกเอง”

จูลี่ถลึงตาใส่ซู่เป่าอย่างไม่พอใจทีหนึ่ง

เธอไม่พอใจที่ซูเหอเหวินอ่อนโยนกับซู่เป่าขนาดนี้ สำหรับเธอแล้ว ซูเหอเหวินควรอ่อนโยนแค่กับเธอคนเดียว

หานหานร้อนรน แต่ซู่เป่ากลับบอก “หนูรู้ว่าพี่รีบมาก แต่พี่อย่าเพิ่งรีบนะ”

เธอหยิบอุปกรณ์กล้องวงจรปิดของลุงหกออกมา “ตอนนี้พวกเราก็สามารถเห็นได้ฟังได้นี่นา”

หานหานงุนงง “อ๋อ จริงด้วย...ฉันลืมสิ่งนี้ไปเลย”

ซู่เป่าแอบคิด ลืมก็ไม่เป็นไร เพราะพี่ใหญ่และจูลี่อยู่แค่หน้าประตู จิตเทพของเธอก็สามารถเห็นและได้ยินได้เช่นกัน

หากจูลี่คิดจะทำบางอย่าง จิตเทพของเธอสามารถผลักจูลี่ออกไปในทันที

“เรื่องอะไร พูด” ซูเหอเหวินกอดอกเอาไว้ และมองจูลี่เย็นๆ

จูลี่ทั้งไม่พอใจและอึดอัด เธอขมวดคิ้วพร้อมเอ่ย “พูดกับฉันดีๆ ไม่ได้หรือไง”

ซูเหอเหวินยิ้มเย้ย “เหมือนเธอจะเข้าใจผิดนะ ในสายตาฉันเธอไม่ใช่ใครของฉันทั้งนั้น และฉันก็ไม่ใช่คนของเธอ เธอมีหน้าอะไรมาสั่งให้ฉันพูดดีๆ ด้วย”

ประโยคนี้ไม่น่าฟังเป็นอย่างมาก จูลี่รู้สึกอับอายมาก

แต่เธออดทนไว้ได้ เธอพูดเพิ่มเติม “นายลองไปสืบกับอาเขยนายได้ไหม เขาส่งuncleฉันไปที่ไหนน่ะ”ฃ

เขาดูถูกเธองั้นเหรอ

ก่อนหน้านี้เธอสามารถเข้าใจได้ได้ว่าในฐานะที่เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง จะมีศักดิ์ศรีและหยิ่งยโสก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ตอนนี้เธอส่งตัวเธอถึงมือเขาแล้วแท้ๆ และพูดอย่างตรงไปตรงมาเขาจะได้เธอ

เธอสวยขนาดนี้ ในโซเชียลมีเดียของประเทศสหรัฐอเมริกา เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งชาติจริงๆ นะ

สูงส่งกว่าลูกสาวแห่งชาติตระกูลเขานั่นไม่รู้ตั้งเท่าไร

“นายยังไม่ชัดเจนอีกหรือไง” จูลี่พูดต่อ “ได้รับฉัน หมายความว่านายสามารถแฝงตัวเข้าตระกูลไฉ”

“ตระกูลไฉมีประวัติหลายร้อยปี ทั้งอิทธิพลและทรัพสิน แข็งแกร่งกว่าตระกูลซูไม่รู้ตั้งกี่เท่า”

“ถ้าหากนายสามารถบอกความลับของอาเขยและไพ่ลับของประเทศจีนให้ฉันได้ล่ะก็ นายจะถูกตระกูลไฉและประเทศสหรัฐอเมริกายกยอเป็นคนสำคัญ”

ถึงเวลานั้น เขาสามารถให้ซูซื่อกรุ๊ปพัฒนาไปได้อย่างที่เขาหวังเลย

นี่เป็นถึงเกียรติยศและความรุ่งโรจน์อันสูงส่ง การได้เป็นผู้สร้างผลงานของประเทศสหรัฐอเมริกา จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์นะ

ยิ่งกว่านั้น เขายังได้ผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอไปครอบครองอีก

ในประเทศสหรัฐอเมริกา คนที่จีบเธอนั้นต่อแถวไปถึงประเทศฝรั่งเศสแล้ว แต่เธอแค่ไม่ชอบสักคน

ตอนนี้เขามีโอกาสนี้ ไม่ว่าจะเพราะเงินทอง อำนาจหรือผู้หญิงก็ตาม ขอแค่ซูเหอเหวินเปลี่ยนความคิด เขาจะสามารถครอบครองทุกอย่างในทันที

ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจกัน

การที่เขาอยู่ในประเทศจีน ต่อให้ทำดีให้ตายก็สู้การเป็นผู้สร้างผลงานในประเทศสหรัฐอเมริกาไม่ได้อยู่ดี