ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 162

ซูอีเฉินขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้น ซูอิ๋งเอ่อร์เห็นผีด้วยเหรอ？

ส่วนเขากับมู่กุยฝานกลับมองไม่เห็นอะไรสักอย่าง

มู่กุยฝานมองดูสักพัก ก็เดินพุ่งไปที่ห้องนอนของซูเหอเวิ่นเพื่อจะเอากล้องถ่ายรูปมา

ไม่คิดว่าการประดิษฐ์ของเด็กคนนี้จะใช้ได้ผล

อีกด้านหนึ่ง

ซู่เป่ากำลังจับขาของผีผู้หญิงชุดแดง เพื่อดึงเธอออกมาจากตัวของซูเหอเวิ่น

ผีผู้หญิงร้ายชุดแดงส่งเสียงด่าอย่างโกรธแค้น เธอเป็นผีตายโหงและสัมผัสได้ถึงความพิเศษในตัวซูเหอเวิ่น ซึ่งมีแรงดึงดูดอ่อนๆ

ถ้าหากว่าสามารถสิงอยู่ในร่างของซูเหอเวิ่น เธอก็จะมีอิทธิฤทธิ์มากยิ่งขึ้น…

เมื่อถึงเวลานั้น เธอก็สามารถจะไปแก้แค้นกับคนที่ทำร้ายเธอเอาไว้！

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า จะมีเด็กตัวกะเปี๊ยกมาขัดขวางไว้！

“ปล่อยฉันนะ... ！” เธอร้องเสียงแหลม “ฉันจะกัดกินเธอ！”

ผีผู้หญิงร้ายชุดแดงพุ่งมาที่ตัวซู่เป่า ซูอิ๋งเอ่อร์ตกใจจนร้องเสียงดังว่า “ซู่เป่าระวัง！”

ซูจิ่นอวี้พุ่งเข้าไปอย่างไม่ได้วางแผนอะไร

ซู่เป่าปล่อยมือออกทันที แล้วผีผู้หญิงร้ายชุดแดงก็ร้องอย่างเจ็บปวดทรมาน เพราะโดนพลังแสงของเชือกแดงสะท้อนกลับไป

ซูอิ๋งเอ่อร์จ้องมองเชือกแดงที่พันอยู่ในข้อมือของซู่เป่าอย่างประหลาดใจ

ปกติเชือกแดงที่ดูเหมือนเป็นของธรรมดา แต่กลับมีอนุภาพร้ายกาจถึงเพียงนี้？

ที่ระเบียงทางเดินดูวุ่นวายอย่างมาก ยิ่งอยู่ยิ่งมีผีสางมากมายปรากฎตัวออกมา มีเด็กผู้หญิงที่หัวเราะคิกคักและวิ่งซนไปมาอย่างน่ารำคาญ และหญิงชราสวมชุดห่อศพที่พูดจาเซ้าซี้อยู่ข้างกายซูอิ๋งเอ่อร์ เพื่อขอร้องให้เขาหาร่างกายให้เธอ

และยังมีผีเด็กทารกที่คืบคลานไปมาอย่างมีความสุข รวมถึงแม่ที่คลอดบุตรยากก็บ่นพึมพำอย่างเสียอกเสียใจว่าเธอยังไม่อยากตาย อย่างน้อยควรจะให้เวลาเธออีกนิดเพื่อให้เด็กคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยก่อน...

รวมๆแล้วมีผีสางประมาณสามสิบกว่าชนิด！

ซูอิ๋งเอ่อร์และซูเหอเวิ่นต่างทำหน้าตาตกใจออกมาเหมือนกัน

อยู่ในช่วงเวลาที่วุ่นวายที่สุดนี้ ก็มีแสงหนึ่งที่ขาวเจิดจ้าสะดุดตาส่องผ่านมา เหล่าผีสางเหมือนเห็นอะไรที่น่าหวาดกลัวอย่างมาก ต่างพากันวิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง

เสื้อของจี้ฉางพริ้วไหวไปมาเหมือนถูกลมพัด และมือข้างหนึ่งของเขาก็จับอยู่ที่คอของผีผู้หญิงร้ายชุดแดง จนได้ยินแต่เสียงหัวเราะเยาะ