ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1635

ซู่เป่าฟังแล้วถึงกับขมวดคิ้ว พอเธอนึกถึงพี่ชายของตัวเอง เธอก็คิดว่าไม่ว่าพี่ชายของเธอจะเป็นบ้า เป็นโรคประสาท หรือเป็นคนโง่ขนาดไหน เธอก็ไม่มีวันขายพวกเขาแน่นอน

การพนันนี่มันช่างน่ากลัวจริงๆ สามารถทำให้คนทำอะไรก็ได้

และยิ่งน่ากลัวกว่านั้นคือ ก่อนและหลังที่จะติดพนันนั้นเหมือนเป็นคนละคนกันโดยสิ้นเชิง คนหนึ่งเป็นพี่ชายที่ดี อีกคนหนึ่งเป็นนักพนันที่บ้าคลั่ง...

ถ้าเป็นน้องสาวของเขาที่เติบโตด้วยกันมากับเขาและมีความผูกพันอย่างลึกซึ้ง จะสามารถระวังตัวได้ตลอดเวลาหรือไง?

เมิ่งหมิงเยว่กลับดูเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย

พอได้ยินว่าผีพนันขายน้องสาวของตัวเอง...เธอคิดว่าเขาก็ไม่ได้ขายน้องสาวจริงๆ เสียหน่อย เขาแค่ต้องการหาเงินให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ไถ่ตัวน้องสาวกลับมานี่นา...

ซู่เป่ามองไปที่เมิ่งหมิงเยว่เพียงแค่แวบเดียว ก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปไร้ประโยชน์ไปเสียแล้ว

ปรากฏว่าในโลกนี้ สิ่งที่แม้แต่เจ้าแห่งวิถีสวรรค์ก็ไม่อาจช่วยได้ นั่นก็คือธรรมชาติของมนุษย์

ซู่เป่ากอดอกและฟังเรื่องที่ผีพนันเล่าต่อด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก

ผีพนันเล่าต่อว่า "ตอนนั้นฉันเห็นแก่เงินสามล้านจนหน้ามืดตามัวไปหมด คิดแค่ว่าขอเวลาเพียงแค่สองชั่วโมงให้ฉันได้ไปเอาเงินสามล้านนี้มา จากนั้นฉันจะกลับไปช่วยน้องสาวของฉัน เธอต้องเข้าใจและให้อภัยฉันแน่ๆ..."

"หลังจากนั้น ฉันตั้งใจว่าจะดูแลเธออย่างดี ให้เงินเธอครึ่งหนึ่ง ซื้อบ้านให้เธอ..."

แล้วน้องสาวก็จะมีชีวิตที่สุขสบายไปตลอดชีวิต!

ด้วยข้ออ้างแบบนี้ หาวเสวียเจี้ยนถึงกับบ้าคลั่งไปแล้ว เขาสัญญากับน้องสาวว่าจะกลับไปด้วยกัน แต่ปากก็พูดว่าจะขอเดินเล่นแถวนี้อีกสักหน่อย

น้องสาวไม่มีความระแวงใดๆ เดินตามพี่ชายขึ้นไปบนภูเขาหลังโรงงาน

“ฉันบอกน้องสาวว่า ฉันจะเดินตามทางเส้นเล็กๆ นี้ ส่วนเธอเดินตามทางเส้นใหญ่นั้น ดูซิว่าใครจะไปถึงยอดเขาก่อน”

น้องสาวที่ไร้เดียงสาคิดว่าพี่ชายแค่ล้อเล่นเหมือนตอนเด็ก ๆ เลยตอบตกลงไปโดยไม่ลังเล

"ฉันมองดูเธอวิ่งอย่างมีความสุขขึ้นไปบนภูเขา ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงกรีดร้องสั้นๆ และเสียงกึกก้องที่ดังขึ้นหลังจากนั้น"

"ในวินาทีนั้นฉันเสียใจมาก อยากจะวิ่งไปช่วยเธอในทันที...แต่แล้วตอนนั้นเองฉันได้รับข้อความทางมือถือ แจ้งว่าเงินสามหมื่นเข้าบัญชีแล้ว"

คนพวกนั้นรู้ดีว่าเขาน่าจะตกลงยอมทำอะไรแบบนี้ ถึงขั้นกล้าโอนเงินให้เขาล่วงหน้า

พอหาวเสวียเจี้ยนเห็นเงินสามหมื่นหยวนปุ๊บก็ลังเลขึ้นมา

บวกกับหัวหน้ากลุ่มที่โทรมาเร่งรัดเอาเงิน เขาก็เลยตื่นเต้นมากจนคิดว่าตัวเองได้เงินสามล้านอยู่ในมือแล้ว

น้องสาวของเขาถูกละทิ้งไปแบบนี้

"ในช่วงวินาทีที่เงินสามหมื่นถูกเล่นจนหมด ฉันรู้ทันทีว่าจบแล้ว..."

หาวเสวียเจี้ยนหน้าซีดเผือด ใช้เวลานานเป็นครึ่งวันกว่าจะนึกขึ้นได้ว่าน้องสาวของเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง？

พอวิ่งกลับไปอีกรอบ น้องสาวของเขาก็หายไปแล้ว

หาวเสวียเจี้ยนพยายามโทรหาคนที่ตามทวงหนี้เขา บอกว่าถ้าไม่ปล่อยน้องสาวของเขา เขาจะไปแจ้งตำรวจ แต่คนพวกนั้นกลับไม่กลัวเขาเลย

แต่พวกนั้นกลับยั่วยวนเขาและบอกว่าเขาจะได้เงินห้าพันหยวนถ้าเขาไม่พูดอะไรออกมา

เมิ่งหมิงเยว่พูดขึ้นด้วยความงุนงง "แล้วคุณก็ยอมรับข้อเสนอนั้นเหรอ…?"

หาวเสวียเจี้ยนพยักหน้า

ไม่เพียงแค่ยอมรับ

แต่ต่อมาพอหาเงินได้และเกิดอาการคันขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็จะใช้เหตุการณ์นี้ไปข่มขู่คนที่มาทวงเงินพวกนั้นเพื่อเอาเงินจากพวกเขาอีก

ซู่เป่าถามอย่างเย็นชา "ไม่รู้สึกผิดสักนิดเลยเหรอ?"

หาวเสวียเจี้ยนจับผมตัวเอง "ทำไมจะไม่รู้สึกล่ะ? ฉันรู้สึกผิดมาก รู้สึกผิดมากถึงมากที่สุด!"

"ถ้าจะหาเงินก็ไปทำงานเล็กๆ น้อยๆ ให้คนอื่นสิ การพนันมันเรียกว่าหาเงินเหรอ?"

หาวเสวียเจี้ยนไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปกติ เขาเป็นบัณฑิตมหาวิทยาลัย คนในหมู่บ้านใดพอพูดถึงเขาก็จะบอกว่าเขาเป็นถึงคนที่มีการศึกษาสูงๆ และประสบความสำเร็จ

แล้วจะให้เขาจะไปทำงานเป็นคนงานได้ยังไง?

"ยังไงก็ตาม ฉันกลับไปเล่นการพนันอีก และเดินเท้าหลายสิบกิโลเมตรเพื่อไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตในเมือง ยังไม่ทันข้ามวันก็เสียเงินหมดจนหมดตัว..."

ที่กวางตุ้งก็ใช่ว่าเขาจะไม่ได้ทำงานอะไรเลย เขาทนทำที่โรงงานนี้ไม่ไหวก็ย้ายไปอีกโรงงานหนึ่ง พอไม่สามารถเป็นผู้จัดการได้ ก็ไปทำงานเทคนิค พอไม่สามารถทำงานเทคนิคได้ ก็ไปทำงานเป็นพนักงานธรรมดา

จริงๆ แล้วในทุกๆ เดือนเขายังได้รับเงินเดือนอยู่ เพียงแต่ว่าเงินเดือนของเขาจะถูกเอาไปใช้กับการพนันจนสุดท้ายอยู่ในมือของเจ้ามือทั้งหมด

เมื่อติดพนันแล้ว ทั้งชีวิตก็จะกลายเป็นของคนอื่น

คนอื่นก็จะใช้พนันควบคุมหาวเสวียเจี้ยน และได้รับแรงงานฟรีตลอดชีวิต ซึ่งไม่ทำให้เขาหมดหวังหรือถึงตาย แต่จะถูกทำให้กลายเป็นทาสของคนอื่นไปตลอดชีวิต

แต่หาวเสวียเจี้ยนไม่มีชีวิตนั้นอีกต่อไปแล้ว

"วันขึ้นตรุษจีนวันที่สอง เขาเล่นพนันไปทั้งหมดสองวันกับหนึ่งคืนเต็มๆ จนตาแดงก่ำ"

"ฉันคิดแค่ว่าจะหาเงินยังไง ฉันจะหาเงิน ฉันต้องหาเงินที่เสียไปคืนมาให้ได้ ฉันต้องทำให้คนในครอบครัวและเพื่อนๆ ยอมรับฉันอีกครั้ง ฉันไม่อยากให้พวกเขาดูถูกฉัน!"

แต่ในช่วงเวลานั้น เขาจะสามารถหาเงินจากไหนได้อีกล่ะ!

แม้แต่จะหลอกเอาเงินยังทำไม่ได้

วันนั้นตอนที่เขากลับบ้าน เขาก็ไปเห็นน้องสาวคนโตกลับมาบ้านพร้อมกับลูกชายของเธอ

"ไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันไม่สามารถหยุดมองหลานชายอายุสองขวบของฉันได้เลย..."

"หลานชายตัวขาวเนียน ถูกเลี้ยงดูอย่างดีโดยพี่สาวของฉัน ดวงตาของเขาดูมีชีวิตชีวามาก... ความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวของฉันก็คือ เด็กแบบนี้ต้องขายได้ราคาดีแน่ๆ"