ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1636

"น้องสาวคนโตเห็นฉันแล้วยังทักทายและพูดคร่ำครวญและโน้มน้าวไม่ให้ฉันไปเล่นพนันอีก"

แต่ในเวลานั้น ฉันจะไปทนฟังที่เธอพูดได้ยังไงล่ะ

ในเมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นมาในหัว มันก็หยุดไม่ได้แล้ว

ฉันมองไปที่ลูกของน้องสาวคนโตและพยักหน้าตอบรับอย่างขอไปที

ทันใดนั้น น้องสาวคนโตพูดขึ้นมาว่า "ใช่สิ พี่ได้เจอน้องสาวคนรองบ้างไหม? ฉันไม่ได้ติดต่อกับเธอมานานเป็นปีแล้ว..."

หาวเสวียเจี้ยนเริ่มร้อนรนเลยรีบหันไปมองทางอื่นแล้วพูดว่า "ไม่รู้เหมือนกัน แล้วน้องสาวคนรองยังติดต่อกับเธออยู่เหรอ? ไม่เห็นเธอเคยติดต่อพี่มาเลย เธอบอกอะไรพี่บ้างหรือเปล่า?"

เขากลัวมากว่าน้องสาวคนรองจะบอกเรื่องทั้งหมดกับน้องสาวคนโต

แต่น้องสาวคนโตกลับพูดว่า "เธอไม่ได้บอกอะไรเลย บอกแค่ว่าเธออยู่ที่กวางตุ้งและสบายดี ปีนี้เธอจะไม่กลับบ้านในช่วงตรุษจีน"

"ตอนนั้นเธอไม่ได้บอกเหรอว่าจะไปรับพี่? พี่รู้ไหมว่าเธอไปทำงานที่ไหน?"

ตอนนั้นหาวเสวียเจี้ยนไม่รู้สึกเสียใจอะไร คิดแค่ว่าโชคดีที่น้องสาวคนรองยังถูกควบคุมไว้อยู่ ไม่งั้นเขาคงถูกจับได้แน่

"ไม่รู้สิ! ฉันบอกให้เธอทำงานที่เดิมต่อไป มันใกล้บ้านกว่า แต่เธอกลับบอกว่าที่นั่นเงินเดือนน้อยไป เลยตัดสินใจไปทำงานที่กวางตุ้งที่ให้เงินเดือนเยอะกว่าแทน…"

น้องสาวคนโตผู้มีนิสัยเชื่องและซื่อสัตย์ไม่ได้สงสัยอะไรต่อ เพราะน้องสาวคนรองก็มักบ่นเรื่องเงินเดือนน้อยกับเธออยู่เสมอ

บวกกับที่เธอยังมีอายุพอๆ กับหาวเสวียเจี้ยน ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่แน่นแฟ้นมาก แม้คนในครอบครัวจะบอกว่า "อย่าไปสนใจพี่ชาย และอย่าให้เงินเขาอีก" แต่บางครั้งเธอก็เห็นว่าพี่ชายไม่มีเงินกินข้าวเลยโอนเงินให้เขาไปห้าสิบถึงหนึ่งร้อยหยวน

ไม่นานนักน้องสาวคนโตก็ไปช่วยทำอาหารให้ที่บ้านกิน ขณะที่หลานชายของเขากำลังนั่งเล่นอยู่ข้างๆ

แต่แล้วเขาก็ถูกความโลภครอบงำ และอ้างว่าจะไปซื้อขนมและพาหลานชายไปด้วย

น้องสาวคนโตไม่ทันได้เอะใจอะไรเลย อีกทั้งใครจะไปสงสัยว่าพี่ชายที่โตมาด้วยกันจะคิดร้ายกับหลานชายของตนเอง

เขาพาออกไปอยู่นานพอสมควร พอถึงเวลาอาหารค่ำ ทั้งสองคนก็ยังไม่กลับมา

คนในครอบครัวเริ่มกังวลและตามหาทั้งคืนจนน้องสาวคนโตเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

จนกระทั่งดึกแล้ว ในตอนสี่ทุ่ม คนในครอบครัวก็เจอหาวเสวียเจี้ยนที่กำลังเล่นพนันอย่างเมามันอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่

"โต้วโต้วอยู่ไหน?" น้องสาวคนโตร้องไห้และพุ่งเข้าไปหาพี่ชาย "โต้วโต้วลูกของฉันอยู่ไหน?!"

หาวเสวียเจี้ยนรู้สึกเหมือนถูกฟาดหัวอย่างแรง ราวกับตกลงไปในหลุมที่เย็นยะเยือกในทันที

**

"ฉันก็ไม่ได้อยากขายหลานนักหรอก หลานน่ารักซะขนาดนั้น!" หาวเสวียเจี้ยนพูดทั้งน้ำตา "แต่ตอนนั้นฉันคิดแค่ว่าอยากได้เงินจริงๆ"

"ฉันแค่คิดว่า ถ้าได้เงินหมื่นฉันจะคืนทุน ถ้าฉันชนะ ฉันจะได้กำไรเป็นล้าน พอฉันมีเงินแล้ว ฉันจะสามารถทำทุกอย่างได้ และฉันจะตามหลานชายกลับมาเอง..."

หลานชายที่ยังไร้เดียงสาแค่คิดว่าไปกับลุงใหญ่แล้วจะได้กินขนม

ไม่รู้เลยว่าลุงใหญ่จะขายเขา ตอนที่เขาดื่มเครื่องดื่มที่ทำให้เขาสลบไป เขายังคิดว่าลุงใหญ่ช่างดีเหลือเกินที่ให้เครื่องดื่มหวานๆ กับเขา

**

“เนื่องจากเป็นช่วงตรุษจีน คนที่ควบคุมเธออยู่ทางนั้นเลยไม่อาจห้ามไม่ให้เธอโทรกลับบ้านได้”

“อีกทั้งเนื่องจากเป็นช่วงตรุษจีน คนพวกนั้นดื่มจนเมา ก็เลยไม่ทันระวังตัว”

น้องสาวคนรองรีบส่งสัญญาณขอความช่วยเหลืออย่างหวาดกลัว และบอกไม่ให้เปิดเผยข้อมูล พร้อมกับบอกที่อยู่ของเธออย่างรวดเร็ว

"ในตอนนั้นฉันถูกพ่อของฉันทำร้ายอย่างรุนแรง" หาวเสวียเจี้ยนเอ่ย "พ่อของฉันพอได้ยินว่าฉันเอาน้องสาวคนรองไปขาย แถมยังขายไปตั้งแต่สองสามปีก่อนโดยไม่ปริปากบอกใคร บวกกับมีเรื่องที่เกือบขายหลานชายไปอีก ทำให้เขาโมโหจนแทบคลั่ง"

【ใครใช้ให้แกไปเล่นพนัน！】พ่อของเขาจับมือเขาหักเป็นอันดับแรก

แม่ของเขาทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งร้อนใจ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ จะปล่อยให้สามีฆ่าลูกชายไปต่อหน้าต่อตางั้นเหรอ?

ยังมีลูกสาวอีกคนที่อยู่ในมณฑลกวางตุ้งที่ยังช่วยออกมาไม่ได้

ทั้งสองคนก็แก่แล้วเลยไม่สามารถรีบไปที่กวางตุ้งได้ในทันที ลูกของน้องสาวคนโตกับน้องเขยก็เพิ่งจะหาเจอ ทุกคนดูเหมือนวิญญาณหลุดจากร่างกันหมด

สุดท้ายเลยต้องไปขอให้ญาติพี่น้องในตระกูลเดินทางไปที่นั่นในคืนนั้นเพื่อช่วยเหลือน้องสาวคนรองจนสำเร็จในที่สุด

ในช่วงสามวันที่ช่วยน้องสาวคนรอง หาวเสวียเจี้ยนที่ถูกฟันมือก็ถูกมัดและขังอยู่ที่บ้าน เลือดค่อยๆ ไหลจนหมด ตัวคนก็ใกล้จะไม่ไหวแล้ว"

พอรู้ว่าน้องสาวคนรองได้รับการช่วยเหลือกลับมาแล้ว เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขอน้ำดื่มและขออาหาร

“แต่พ่อของฉันยังคงโมโหไม่หาย หยิบด้ามไม้กวาดขึ้นมา แล้วก็คราวนี้แหละที่เขาตีฉันจนตายจริงๆ”

【ในที่สุดก็เขียนจบแล้ว... ตอนนี้ดัดแปลงจากเรื่องจริง โดยได้รับอนุญาตจากน้องสาวคนรองในการเขียนตอนจบแบบนี้ ในเรื่องจริง น้องสาวคนรองถูกพาตัวไปที่ขบวนการค้ามนุษย์ ถูกกักขังตัวตน และถูกควบคุมอิสรภาพ น้องสาวคนโตได้สังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติในขณะที่ลูกของเธอกำลังจะถูกพาไปซื้อขนม น้องสาวคนโตก็เลยรีบวิ่งตามไปและพาลูกกลับมาได้ทัน ในเรื่องจริงพี่ชายที่เป็นนักพนันไม่ได้เสียชีวิต แต่ก็หายตัวไปจนไม่สามารถติดต่อได้อีก ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าน้องสาวคนรองเป็นใคร เพราะจนถึงทุกวันนี้เธอยังคงใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความหวาดกลัวและบาดแผลทางจิตใจอันเกิดจากพี่ชายของเธอ ขอให้โลกนี้ไม่มีการพนัน และขอให้ทุกคนได้หลีกหนีจากการพนันและอันตรายที่เกี่ยวข้องทุกรูปแบบ สำหรับนักพนันแล้ว ไม่ว่าคุณจะสนิทแค่ไหนกับพวกเขา จงระวังเอาไว้เสมอ สำหรับตัวคุณเอง ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม จงจำไว้ว่าไม่มีทางรวยในข้ามคืน และไม่มีสิ่งใดที่ได้มาโดยง่าย อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับการพนันในทุกรูปแบบ จงจำไว้ให้ดี】