ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1638

“เมิ่งหมิงเยว่ ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วใช่ไหม？ ว่าตั้งแต่โบราณมา การพนันก็ไม่เคยมีจุดจบที่ดี”

เมิ่งหมิงเยว่กลับคิดแค่ว่า ถ้าซู่เป่าไปบอกพ่อของเธอล่ะก็ เธอคงแย่แน่ๆ...

"รู้แล้ว ฉันรู้แล้วว่าผิด..." เมิ่งหมิงเยว่เห็นซู่เป่านิ่งไป ก็ยิ่งรู้สึกกลัว เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก "จริงๆ นะ เธอดูสิ...พวกเขากำลังเร่งฉันในกลุ่มอยู่เลยเนี่ย แต่ฉันไม่ได้เล่นพนันต่อเลย..."

ซู่เป่าก้มมองเธออยู่เงียบๆ แล้วพูดว่า “จริงเหรอ?”

เมิ่งหมิงเยว่พยักหน้ารัว ๆ

ซู่เป่าพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรจะลบกลุ่มแชทนั้นเดี๋ยวนี้เลย และลบเพื่อนทุกคนที่เกี่ยวข้องออกไปทั้งหมด”

เมิ่งหมิงเยว่หยุดชะงัก เธอถือโทรศัพท์ไว้ในมือ และยังมีความลังเลอยู่เล็กน้อย

พอเห็นว่าซู่เป่ากำลังจะเดินไป เธอก็กัดฟันและลบทุกอย่าง!

“ฉันลบแล้วจริงๆ นะ ลบไปหมดแล้ว คราวนี้เธอเชื่อฉันแล้วใช่ไหม...” เธอเอ่ย

ซู่เป่าหยุดเดินแล้วหันกลับมามองเธอและพูดเรียบๆ ว่า “จะลบหรือไม่ลบก็เป็นเรื่องของเธอเอง ฉันแค่เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่เราเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันเลยเตือนเธอไว้ด้วยความหวังดี เธอไม่ต้องมาให้สัญญาอะไรกับฉันหรอก”

เธอหันหลังเดินออกไปไม่กี่ก้าวแล้วหายลับไปที่บันได เมิ่งหมิงเยว่ยืนนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม เวลาผ่านไปสักพักถึงนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบเตือนซู่เป่าว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อของเธอ

แต่พอเธอวิ่งออกไปด้วยความรีบร้อน ก็กลับหาตัวซู่เป่าไม่เจอไม่ว่าจะหายังไง

**

ขณะที่ซู่เป่ากำลังจะกลับบ้านตระกูลซู

เธอเพิ่งเดินลงบันไดมาก็เจอกับคนคุ้นเคย

ซืออี้หรันยิ้มเบาๆ และเดินเคียงข้างเธออย่างเป็นธรรมชาติพร้อมถามว่า “เธอไม่กลัวเหรอว่าเธอจะเปิดเผยตัวตนของเธอ?”

ซู่เป่าเพิ่งรู้ว่าเขาเห็นเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้

“หนูไม่กังวลเรื่องนั้นหรอก”

ถึงแม้ว่าจะบอกไป ก็มีแต่ผีที่จะเชื่อ

“หนูแค่สงสัยนิดหน่อย ไม่ใช่ว่าพี่อี้หรันไปที่จิ่วโหยวหรอกเหรอ? แล้วทำไมพี่ถึงกลับมาอีกล่ะ?” เธอมองเขาด้วยความสงสัย

ซืออี้หรันไอเบาๆ และพูดว่า “ลืมของไว้ที่บ้าน กลับมาเอานิดหน่อย แล้วก็รวด...ไม่สิ ผ่านมาทางนี้เลยแวะมาเจอเธอพอดี”

ซู่เป่ายกคิ้วขึ้น “จริงเหรอ?”

ซืออี้หรันหันสายตามองไปทางอื่น และพยักหน้าพูดว่า “อืม”

ซู่เป่ายิ้มตาหยีและโบกมือให้เขา “งั้นก็ได้ค่ะ แล้วเจอกันใหม่ พี่อี้หรันเดินทางปลอดภัยนะคะ”

ซืออี้หรานถึงกับพูดไม่ออก แบบนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว

เขาพยักหน้าและพูดกับเธอว่า “อืม เธอก็กลับไปเถอะ!”

ซู่เป่าหัวเราะออกมาเสียงดัง และมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ “พี่อี้หรัน โกหกแล้วไม่สูงนะ”

ซืออี้หรันรู้สึกกระอักกระอ่วน คิดไปคิดมา ในชั่วขณะนั้นเขาก็พลันเข้าใจอะไรบางอย่าง

หน้าบางหาเมียไม่ได้นะ

ถึงแม้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม แต่ว่า…

บางทีผู้ชายก็ต้องทำตัวหน้าด้านบ้าง！

เขายืนตรงและพูดว่า “อืม ฉันโกหก ขอโทษด้วย”

ซู่เป่ากำลังจะหัวเราะและพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นกลับได้ยินเขาพูดว่า “ฉันแค่อยากเจอเธอหน่อย เลยรวดแวะมาเจอน่ะ”

ซู่เป่าหยุดนิ่ง ใบหน้าของเธอเริ่มแดงก่ำ

ซืออี้หรันรู้สึกเหมือนกับได้ค้นพบโลกใบใหม่ในทันที!

ที่แท้...

เมื่อกี้เธอจงใจงั้นเหรอ？？

จักรพรรดิชิงหัวรู้สึกเหมือนถูกหลอกเข้าแล้ว...

ไม่ๆๆ ไม่ใช่การถูกหลอก

ซู่เป่าหยอกเล่นกับเขาแล้วยังไง เธออยากจะเล่นยังไงก็ย่อมได้ทั้งนั้นแหละ

ซืออี้หรันยกมือขึ้นและอดไม่ได้ที่จะขยี้หัวซู่เป่า ทำให้ผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมด แต่เขาก็จัดแต่งอย่างละเอียดให้เรียบร้อยอีกครั้ง

“เอาล่ะ ฉันไปจริงๆ แล้วนะ” ซืออี้หรันกล่าว “ลาก่อน”

พระแม่ธรณีทำเสียงเชอะพลางคิดในใจ ดูสิว่าทำให้คนเขารู้สึกน้อยใจขนาดไหน!

แต่หนังสือเล่มนี้ก็สุดยอดจริงๆ พยายามจะเอาชนะใจผีหลายใจไม่ได้ ก็เลยเริ่มมุ่งเอาชนะใจ ‘คนในครอบครัว’ ผีหลายใจแทนอย่างงั้นเหรอ？

ใครเป็นคนสอนและมีที่ไหนกันที่สอนแบบนี้…

**

เมิ่งหมิงเยว่ไปโรงเรียนอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่หลายวัน

เธอไม่มีกำลังใจแม้แต่น้อย

บางครั้งเธอก็เผลอเหลือบมองไปทางซู่เป่า แล้วนึกถึงว่าเธอเป็นลูกสาวของมหาเศรษฐี และเป็นที่รักที่เอ็นดูของทุกคน

เธอยังนึกถึงตอนที่ซู่เป่าเรียกตัวเองว่าข้าในขณะที่จับตัวผีพนันด้วย ใบหน้าเย็นชาแต่เปล่งประกายด้วยออร่าที่เยือกเย็นและทรงพลัง

ทำไมบางคนแค่เกิดมาก็เป็นตัวเอกล่ะ?

แต่สำหรับเธอเอง ซึ่งเป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดา แม้ว่าจะพยายามอย่างเต็มที่จนสอบเข้ามัธยมปลายชั้นสูงได้ และถูกจัดให้อยู่ในห้อง 18…แต่การพยายามของเธอกลับดูไร้พลัง หลังจากเรียนมัธยมปลายได้เพียงเทอมเดียว เธอก็ได้รู้ว่า ที่แท้ความพยายามกับพรสวรรค์นั้นมีความแตกต่างกันมาก

บางคนถึงจะพยายามไปทั้งชีวิตก็ยังไม่สามารถเทียบกับคนอื่นได้เลย

เธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับความพยายามเหล่านี้ มันเหนื่อยเหลือเกิน ทำไมการเรียนหนังสือถึงได้เหนื่อยขนาดนี้!

วันๆ ก็ต้องไปเรียนหนังสือเพื่อเอาไว้หาเงินในอนาคต แล้วทำไมถึงไม่สามารถหาเงินได้มากมายเดี๋ยวนี้เลยล่ะ?

ต่อให้เธอเรียนหนักและสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้ แต่สุดท้ายเธอก็ยังต้องออกไปทำงานให้คนอื่นอยู่ดี

มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ?

ทำไมเธอถึงไม่สามารถรวยได้ในชั่วข้ามคืนบ้างล่ะ ทำไมเธอถึงไม่สามารถเป็นลูกสาวคนรวยแบบซู่เป่า เป็นที่รักใคร่ของทุกคน และเป็นคนที่คนอื่นพากันยกย่องชื่นชมในความสำเร็จ…

พอคิดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว ขณะที่นั่งอยู่ในห้องเรียน เมิ่งหมิงเยว่ก็รู้สึกหงุดหงิดและทุกข์ทรมานไปพร้อมๆ กัน จนไม่สามารถตั้งใจฟังสิ่งที่ครูกำลังพูดได้เลย เพราะคิดว่ายังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร

หรือว่า...จะกลับไปเล่นพนันอีกสักครั้ง เธอสาบานเลยว่าจะเล่นแค่ครั้งเดียว บางทีเธออาจจะรวยในชั่วข้ามคืนได้...และจะได้ไม่ต้องมาลำบากเรียนหนังสืออีกต่อไป？！

**【หนังสือเล่มนี้มีเวอร์ชันการ์ตูนที่เปิดตัวในแอปพลิเคชัน Tencent Anime แล้ว สามารถค้นหาชื่อหนังสือเพื่อหาอ่านได้เลย สำหรับแฟนๆ ที่ชอบการ์ตูน ก็ขอฝากให้ช่วยสนับสนุนกันด้วยนะคะ! การ์ตูนเป็นการวาดภาพความคิดสร้างสรรค์ที่เป็นนามธรรมออกมาเป็นภาพ แม้แต่จินตนาการที่สวยงามที่สุดของแต่ละคนก็ไม่มีนักวาดภาพไหนสามารถวาดออกมาได้หมด จึงอาจไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจได้ แต่ถ้าชอบการ์ตูน ขอให้ฝากสนับสนุนต่อไปด้วยนะคะ ถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ไม่ชอบก็แค่ไม่อ่าน ศิลปินก็ทำงานหนักมากเหมือนกัน โปรดใช้ถ้อยคำด้วยความเมตตานะคะ~ ถ้าไม่ชอบก็เก็บจินตนาการไว้ให้ตัวเอง และให้ความเคารพแก่ผู้อื่น ขอความเข้าใจและขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จุ๊บๆ!】

【นอกจากนี้หนังสือเล่มนี้ยังมีเวอร์ชันละครวิทยุที่ได้เปิดตัวในแอปพลิเคชัน Ximalaya แล้ว ตอนนี้ออกมาแล้วกว่าหนึ่งพันตอน สำหรับแฟนๆ ที่ชอบฟังเสียงพูด ก็สามารถไปค้นหาชื่อผู้ดำเนินรายการ 【一刀苏苏】ใน Ximalaya ได้เลยค่ะ ขอบคุณจากใจจริง (จุ๊บๆ จุ๊บๆ กอดๆ) (เย่~~)】