ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1639

ฟ้ามืดครึ้ม

มีเงาคนแอบเข้ามาในร้านอินเทอร์เน็ต แล้วเลือกคอมพิวเตอร์ที่อยู่ในมุมๆ หนึ่ง

เมิ่งหมิงเยว่ไม่รู้ตัวเลยว่า ตอนนี้ตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจนตาแดงไปหมด

แม้ในใจเธอจะพยายามห้ามตัวเองอยู่ บอกตัวเองว่าจะเล่นพนันแค่ครั้งเดียว ถ้าครั้งนี้ยังแพ้อีก เธอจะไม่เล่นอีกแล้ว

แต่ตัวเธอเองกลับไม่รู้เลยว่า หลังจากที่อดทนไม่เล่นมาหลายวัน มันก็เหมือนกับคนที่อดกินเนื้อมานานจนแทบคลั่ง พอเห็นขาหมูแดงเธอก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้จนถึงขั้น ‘กลืนน้ำลาย’

วันนี้เงินที่เธอนำมาเล่นพนันเป็นเงินที่เธอโกหกพ่อแม่ว่าใช้สำหรับจ่ายค่าเอกสาร ทั้งหมดสองพันกว่าหยวน

พ่อแม่ของเมิ่งหมิงเยว่ก็เชื่อใจเธอจริงๆ ค่าเอกสารสองพันกว่าหยวนก็ไม่คิดจะสงสัยอะไรเลย!

เมิ่งหมิงเยว่ที่เดินเข้าร้านอินเทอร์เน็ตครั้งนี้ ยิ่งถลำลึกมากขึ้นกว่าเดิม

เธอโดดเรียนหนึ่งวันโดยโกหกครูเพื่อขอลา รวมทั้งสุดสัปดาห์สองวันนั้น เธอไม่กินไม่ดื่ม นั่งเล่นพนันในอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ติดต่อกันไปทั้งหมดสามวัน

บ้านตระกูลเมิ่ง

พ่อของเมิ่งหมิงเยว่พูดด้วยความสงสัยว่า “แปลกจริง ทำไมลูกสาวถึงขอเงินบ่อยขนาดนี้…”

“ค่าเอกสารสองพันเจ็ด ไปทำโจทย์ที่ร้านหนังสือกับเพื่อน และซื้อหนังสือกับข้อสอบไปอีกหนึ่งพัน..."

"ไปทำโจทย์กับเพื่อนที่บ้านเพื่อน พอเห็นสมุดโน้ตเฉลยโจทย์ของอาจารย์ชื่อดังที่เพื่อนมี เลยขอเงินไปอีกสี่พันหยวนเพื่อซื้อสมุดโน้ตนั้น..."

ติ๊ง เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมิ่งหมิงเยว่ส่งข้อความมาขอเงินอีกแล้ว

【พ่อคะ หนูอยู่บ้านเพื่อน หนูเจอพี่ชายของเพื่อนด้วย เขารู้จักอาจารย์ที่เป็นคนออกข้อสอบของมหาวิทยาลัยจิงไห่ อาจารย์คนนั้นได้ออกข้อสอบชุดหนึ่งมา มีแค่คนสนิทเท่านั้นถึงจะได้ข้อสอบชุดนี้! พ่อคะ รีบโอนเงินมาห้าพันหยวนให้หนูหน่อยนะคะ ด่วนๆ เลย!】

แม่ของเมิ่งหมิงเยว่ตกใจ “ห้าพันหยวน?! นี่มันเยอะเกินไปแล้ว อาจารย์ชื่อดังคนไหนกัน...หรือว่าเยว่เยว่จะโดนหลอก!”

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

พ่อของเมิ่งหมิงเยว่ก็แปลกใจเลยโทรหาลูกสาว

เมิ่งหมิงเยว่หาสถานที่เงียบๆ แล้วทำทีว่าเธอกำลังทำโจทย์อยู่ เธอเอาดินสอมาขีดเขียนลงบนสมุดเพื่อให้เสียงดังเหมือนกำลังทำโจทย์

“พ่อคะ จริงๆ นะคะ หนูไม่ได้โดนแฮกบัญชี”

“พ่อคะ นี่มันเกี่ยวกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยนะคะ! ถ้าไม่ใช่คนสนิทเขาไม่ยอมขายข้อสอบชุดนี้ในราคาห้าพันให้ด้วยซ้ำ!”

"พ่อคะ พ่อจะซื้อข้อสอบให้หนูหรือเปล่าเนี่ย! ถ้าหนูสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ พ่อจะรับผิดชอบไหม?"

แม่ของเมิ่งหมิงเยว่ที่ตอนแรกสงสัย แต่พอได้ยินเมิ่งหมิงเยว่พูดถึงเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เริ่มใจคอไม่ดี

“รีบโอนเงินไปให้ลูกเร็ว อย่าให้ลูกเสียการเรียนเลย!”

พ่อของเมิ่งหมิงเยว่ก็พยักหน้า แต่ก็อดถอนหายใจไม่ได้

แค่สามวัน...ค่าเอกสารการเรียนก็ปาไปหมื่นกว่าแล้ว

สมแล้วที่เขาบอกว่าการศึกษามันแพง มันแพงจริงๆ

เขาคงต้องหางานพิเศษทำอีกสามงานแล้วล่ะ

เขากดที่เอวของตัวเองด้วยความเจ็บปวด

แม่ของเมิ่งหมิงเยว่รีบไปหยิบยาหม่องมานวดให้พ่อของเธอด้วยความเป็นห่วง “ยังเจ็บอยู่ไหม? หมอบอกว่าแผ่นหลังส่วนเอวของคุณอาการหนักมาก ถ้าไม่รีบรักษาอาจเป็นอัมพาตได้นะ...”

พ่อของเมิ่งหมิงเยว่ส่ายมือ “ทายาแค่นี้ก็พอ ไม่มีอะไรรุนแรงขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวนี้หมอชอบพูดเกินจริง ทำให้เราตกใจไปเอง”

อย่าว่าแต่ค่ารักษาจะสูงเลย เวลาที่เขามีก็ยังไม่พอ

ตั้งแต่ลูกสาวเข้าเรียนมัธยมปลาย ค่าใช้จ่ายก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

พ่อของเมิ่งหมิงเยว่ลองคำนวณคร่าวๆ ในใจ แค่ครึ่งเทอม เขาก็จ่ายไปกว่าหนึ่งแสนหยวนแล้ว…

เขาไม่กล้าไปรักษาตัวเองหรอก คิดแค่ว่าอยากรีบหางานพิเศษทำมากกว่า

เขาทำงานตอนกลางวัน ส่วนวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ไปทำงานเป็นคนงานชั่วคราวที่ไซต์ก่อสร้าง ดูเหมือนว่าจะต้องลดเวลาในการกินและพักผ่อนลงอีกหน่อย จะได้ไปส่งอาหารเดลิเวอรี่ด้วย อย่างงี้ก็น่าจะยังพอไหว...

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู

ซู่เป่ายืนอยู่ที่หน้าประตู มองดูคู่สามีภรรยาที่เปิดประตูออกมา แล้วกล่าวทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณอาคุณน้า”

แต่ว่า...เหมือนจะมีอะไรแปลกๆ นะ

ซู่เป่าถามด้วยความสงสัย "เธอกู้มาแค่หนึ่งแสนเหรอ?"

เมิ่งหมิงเยว่หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

ซู่เป่ายังไม่รู้ว่าเธอกลับไปเล่นพนันอีกแล้ว...

ในเมื่อก่อนหน้านี้ซู่เป่าเคยช่วยเธอจับผีพนันไปแล้ว และยังเคยเตือนเธออีก เธอก็คงคิดว่าซู่เป่าคงยังอยากช่วยเธออยู่แน่ๆ!

เพราะฉะนั้นตอนนี้ซู่เป่าต้องอยากช่วยเธออุดรูรั่วนี้ให้หมด เพราะไหนๆ ก็ช่วยคนแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุดไม่ใช่หรือไง?

เมิ่งหมิงเยว่กัดฟันแล้วพูดว่า "ไม่ใช่แค่นั้น...ฉัน ฉันยังกู้เงินจากเจ้าหนี้เงินกู้นอกระบบด้วย ตอนนี้ดอกเบี้ยทบต้นจนกลายเป็นสามแสนกว่าแล้ว..."

"ซู่เป่า ขอร้องล่ะ ครั้งนี้ฉันกลับตัวจริงๆ แล้ว เธอโอนเงินมาให้ฉันสี่แสน...ไม่สิ สี่แสนห้า...เอาเป็นห้าแสนไปเลยดีกว่า?"

เมิ่งหมิงเยว่แอบมองข้อความในกลุ่ม ที่หัวหน้ากลุ่มกำลังเร่งรัดเธออยู่

【โปรเจกต์นี้กำไรแน่นอน! แค่ลงทุนห้าหมื่นขั้นต่ำก็จะได้กำไรห้าล้าน!】

สมาชิกคนอื่นๆ ก็เข้ามาสนับสนุน 【ใช่ๆ ตามหัวหน้ากลุ่มไม่มีผิดหวังแน่นอน!】

【ครั้งที่แล้วลงทุนไปสามพัน ฉันได้กำไรตั้งหนึ่งแสน ฮ่าๆๆ!】

หัวหน้ากลุ่ม【ครั้งที่แล้วเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ครั้งนี้ต่างหากที่เป็นเรื่องใหญ่ ฉันบอกแล้วว่าอย่างน้อยก็ได้กำไรขั้นต่ำห้าล้าน】

สมาชิกกลุ่ม 【แม่งเอ้ย เอาวะ! ได้ห้าล้านเมื่อไหร่จะเลิกเลย! กลับบ้านไปซื้อบ้านซื้อรถ จากนี้ไปฉันจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว】

…

เมิ่งหมิงเยว่คิดถึง ‘โปรเจกต์’ ที่เธอพลาดไปครั้งที่แล้ว ตอนนี้เธอเลยรู้สึกเร่งรีบมากขึ้นไปอีก

"ซู่เป่า ฉันรู้ว่าเงินห้าแสนสำหรับเธอไม่ใช่เรื่องใหญ่ ครอบครัวเธอรวยซะขนาดนั้น เดือนหนึ่งมีเงินใช้ตั้งหลายล้าน？ ช่วยฉันเถอะนะ ขอร้องล่ะ!"

เสียงของเมิ่งหมิงเยว่ในโทรศัพท์เต็มไปด้วยความวิงวอน ฟังดูเหมือนจริงใจมาก...