ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1646

เสี่ยวเหม่ยได้รับข่าวร้ายและรีบออกจากโรงเรียนไปที่โรงพยาบาลทันที

เสวี่ยอี๋และถงถงกังวลมาก อยากจะตามไปด้วย

ซู่เป่ามองออกไปที่ระยะไกลๆ ด้วยสายตาที่สงบนิ่ง

"ซู่เป่า ไปด้วยกันไหม?" เสวี่ยอี๋ถามอย่างร้อนรน

ซู่เป่าหันไปตอบเธอ "ครูคงไม่ให้พวกเราไปด้วยหรอก"

และก็เป็นจริงตามที่เธอคาดไว้ เมื่อครูประจำชั้นได้ยินเรื่องนี้ ก็ให้เพียงเสี่ยวเหม่ยลาไปเท่านั้น ส่วนเสวี่ยอี๋และถงถงถูกขวางไว้ไม่ให้ตามไป

ถงถงปลอบใจเสี่ยวเหม่ย "ไม่ต้องกังวลนะ เราจะไปเยี่ยมเธอหลังเลิกเรียนเอง..."

เสี่ยวเหม่ยรีบไปโรงพยาบาล และสุดท้ายเธอก็พบว่าครูประจำชั้นเป็นคนขับรถพาเธอไปเอง

ครูถามว่า "ที่บ้านมีผู้ใหญ่อยู่บ้างไหม? มีแค่หนูคนเดียวเหรอ?"

เสี่ยวเหม่ยร้องไห้ "ที่บ้านมีแค่หนูกับพ่อแม่ แต่ตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ของหนูกำลังอยู่ในการรักษาตัว..."

ครูไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม แต่คอยช่วยเสี่ยวเหม่ยติดต่อแพทย์และดูแลเธอตลอดเวลาที่อยู่ในโรงพยาบาล

ในที่สุด พ่อและแม่ของเสี่ยวเหม่ยก็ถูกเข็นออกจากห้องฉุกเฉินและพ้นขีดอันตรายแล้ว

ตอนที่ซู่เป่า เสวี่ยอี๋ และถงถงมาเยี่ยมเสี่ยวเหม่ย เธอนั่งเฝ้าพ่อแม่ด้วยท่าทีที่ดูไม่มีสติอย่างเห็นได้ชัด

ซู่เป่าสวมกอดเธอ "ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง"

ทันใดนั้น เสี่ยวเหม่ยก็รู้สึกสงบลงอย่างไม่น่าเชื่อ...

เวลาผ่านไปครึ่งเดือน

พ่อแม่ของเสี่ยวเหม่ยออกจากโรงพยาบาลและกลับบ้านได้แล้ว

แต่เสี่ยวเหม่ยกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกไป

“แม่ อยากดื่มน้ำไหม?” เสี่ยวเหม่ยถาม

แต่กลับเป็นเสียงของพ่อที่ตอบ “ไม่ดื่ม”

เสี่ยวเหม่ยรู้สึกสับสน

แม่ของเสี่ยวเหม่ยเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”

ความสงสัยของเสี่ยวเหม่ยเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่า...พ่อแม่ของเธอสลับวิญญาณกันจริงๆ?

เธอส่งข้อความไปบอกซู่เป่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ และซู่เป่าตอบกลับว่า

【เธอคิดมากเกินไปแล้ว โลกนี้ไม่มีการสลับวิญญาณหรอก บางทีอาจเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ทำให้พวกเขาช็อกมากก็ได้】

【ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะกลับสู่ปกติเอง】

เสี่ยวเหม่ยรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่แปลกไป และคำพูดของซู่เป่าก็ฟังดูแปลกๆ ด้วย

ดูเหมือนว่าเธอจะคิดมากเกินไปจริงๆ บางทีอาจจะเป็นอย่างที่ซู่เป่าพูดไว้ อุบัติเหตุครั้งนี้อาจจะส่งผลกระทบกับพ่อแม่ของเธอมาก พวกเขาถึงเลิกทะเลาะกันและเริ่มทบทวนตัวเองแล้วล่ะ!

เมื่อมนุษย์เผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ชีวิตของพวกเขาย่อมเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม...

วันเวลาผ่านไปจนถึงช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย

หานหานส่งเสียงดัง คึกคักสุดๆ

ในขณะที่นักเรียนชั้นอื่นๆ ได้ปิดเทอมกันแล้ว ยกเว้นนักเรียนที่เตรียมตัวสอบเข้าซึ่งเต็มไปด้วยความกังวล

ช่วงเวลานี้เสี่ยวเหม่ยคอยดูแลพ่อแม่ของเธอ และในที่สุดพ่อแม่ของเธอก็หายดีจนสามารถเดินได้เอง เสี่ยวเหม่ยจึงออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ อย่างสบายใจตามคำขอของพ่อแม่

**

ที่บ้านของเสี่ยวเหม่ย

ลูกสาวเธอเป็นอะไรไป? ทำไมเรียกเธอว่าพ่อ?

เธอพูดไม่ออก ขยับตัวไม่ได้ เสี่ยวเหม่ยวิ่งวุ่นไปมา แต่ก็ยังคงเรียกเธอว่าพ่อ

ในที่สุดเธอก็สามารถขยับได้เล็กน้อย และเมื่อเธอมองลงไป...ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเธอเองจริง ๆ!!

แม่ของเสี่ยวเหม่ย “...”

พ่อของเสี่ยวเหม่ยที่เพิ่งตื่นขึ้นมาและพบปัญหาเดียวกัน “...”

เพื่อนของแม่เสี่ยวเหม่ยมาเยี่ยมเธอ เห็นเธอในสภาพน่าเวทนาก็ร้องไห้และกอดเธอ “เมิ่งเจี๋ย! ในที่สุดเธอก็ตื่นสักที! ฉันกลัวแทบแย่ ฮือๆๆ!”

พ่อของเสี่ยวเหม่ย (ในร่างของแม่เธอ) มองผู้หญิงที่กำลังกอดเขาอยู่ “...”

หัวหน้าของพ่อเสี่ยวเหม่ยมาเยี่ยมเขา “โอวหยาง ดูแลร่างกายให้ดีนะ ช่วงนี้เพื่อนร่วมงานคนอื่นจะมารับหน้าที่แทนคุณชั่วคราว”

เพื่อนร่วมงานของพ่อ “พี่โอวหยาง พักผ่อนให้เต็มที่นะครับ! ว่าแต่ช่วยบอกชื่อผู้ใช้และรหัสผ่านลูกค้าของพี่ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? บอกมาเลย ผมจดอยู่”

แม่ของเสี่ยวเหม่ย (ในร่างของพ่อเธอ) มองผู้ชายที่กำลังมองเธออยู่ด้วยความงุนงง “...”

**

เวลาผ่านไปกว่าครึ่งเดือน ในที่สุดทั้งสองคนก็ยอมรับความจริงเรื่องที่พวกเขาได้สลับร่างกันแล้ว

พวกเขาปิดบังทุกคนและพยายามจัดการกับเรื่องราวทั้งหมด

แม่ของเสี่ยวเหม่ยนึกถึงจดหมายลาตายของเสี่ยวเหม่ย เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี ในใจเธอกลัวว่าจะทำให้เสี่ยวเหม่ยตกใจ แต่ก็คิดว่าอาจจะสลับร่างกลับในวันพรุ่งนี้ก็ได้ ดังนั้นทั้งสองคนจึงปิดบังเรื่องนี้จากเสี่ยวเหม่ย

"แล้วจะทำยังไงต่อดีล่ะ!" พ่อของเสี่ยวเหม่ย (ในร่างของแม่เธอ) พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ผมลาพักร้อนไปหนึ่งเดือน อีกสิบวันคุณต้องไปทำงานแทนผมแล้วนะ"

แม่ของเสี่ยวเหม่ย (ในร่างของพ่อเธอ) กอดอกและส่งเสียงเชอะ "ก็แค่ทำงาน พิเศษอะไรนักหนา ฉันก็ทำได้เหมือนกัน!"

พ่อของเสี่ยวเหม่ยโกรธขึ้นมาทันที "อย่ามาทำเสียงแบบนั้น! เธอใช้ร่างกายของฉันอยู่ อย่าทำหน้าแบบนั้น! เดี๋ยวคนอื่นเขาจะหาว่าฉันทำตัวสาวนะ!!"

แม่ของเสี่ยวเหม่ย "..."