ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1650

แม่ของเสี่ยวเหม่ยเดินกลับบ้านด้วยก้าวที่หนักอึ้ง เมื่อมาถึงบ้าน เธอก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาและไม่อยากขยับตัวอีกต่อไป

และแม้ว่าตัวคนจะกลับบ้านแล้ว แต่งานกลับยังไม่จบ

ในกลุ่มแชทงานบอกว่าจะมีการประชุมออนไลน์ จากนั้นเธอต้องให้พนักงานขายรายงานความคืบหน้าของวันนี้ แล้วเธอก็จะสรุปข้อมูลทั้งหมด

ประเมินความคืบหน้าของโครงการ วางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้ จากนั้นสรุปให้หัวหน้าฟังคร่าวๆ

โอ้ แล้วยังมีรายงานประจำวันอีกด้วย พนักงานขายต้องส่งรายงานประจำวันของพวกเขา ส่วนผู้จัดการนอกจากรายงานประจำวันแล้วยังต้องมีรายงานประจำสัปดาห์ ประจำเดือน และรายงานสรุปทุกครึ่งเดือนด้วย

ตารางงาน รายการเอกสาร อีเมล ไลน์ วีแชต การประชุมในกลุ่มงานต่างๆ...

แม้ว่าจะกลับบ้านแล้ว แต่ก็ยังมีงานอีกมากมายให้ทำ

แม่ของเสี่ยวเหม่ยจมอยู่ในงานที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุดโดยไม่รู้ตัว

เสี่ยวเหม่ยกลับมาจากโรงเรียนและเห็นพ่อของเธอนั่งเอนกายอยู่บนโซฟาเหมือนเคย

ขณะที่แม่ของเธอยุ่งอยู่กับการจัดเตรียมอาหารด้วยท่าทีวุ่นวายและเต็มไปด้วยความหงุดหงิด...

แต่พ่อของเธอกลับไม่สังเกตเห็น

เสี่ยวเหม่ยรู้สึกกลัว กลัวว่าพ่อแม่จะทะเลาะกันอีก

"พ่อ...แม่ทำงานเหนื่อยมาก เราไปช่วยแม่กันเถอะ!"

แม่ของเสี่ยวเหม่ยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองและตอบกลับโดยไม่รู้ตัว "อืม? อืม"

หลังจากตอบโดยไม่คิดแล้ว เธอก็พูดต่อว่า "เธอจะเหนื่อยอะไรอยู่ที่บ้าน ก็แค่งานเล็กๆ น้อยๆ เอง..."

แม้ว่าคำพูดนี้จะเป็นสิ่งที่เธอเองก็เคยพูดอยู่บ่อย ๆ

แต่พ่อของเสี่ยวเหม่ยที่กำลังยุ่งอยู่ในครัวกลับรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที!

สบายงั้นเหรอ?!

เธอไม่รู้เลยหรือว่าเขาอยู่บ้านต้องเจอกับอะไรบ้างในวันนี้!!

พ่อของเสี่ยวเหม่ยรู้สึกโมโหและระบายความไม่พอใจด้วยการใช้ตะหลิวเคาะกระทะแรงๆ

เขาโยนตะกร้าผักลงด้วยความหงุดหงิด เสียงช้อนส้อมและจานชามก็ส่งเสียงดัง โครมครามอย่างกับว่าหัวหน้าครัวกำลังอารมณ์เสีย

เป็นความโกรธที่รุนแรงมาก!

แม่ของเสี่ยวเหม่ยที่กำลังจัดการงานอยู่ ได้ยินเสียงเหล่านี้แล้วก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

"อะไรกันเนี่ย แค่ให้ทำงานนิดหน่อยก็มีปัญหาแล้วเหรอ?!" เธอลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความหงุดหงิด "น่ารำคาญจริงๆ"

พูดจบเธอก็เดินกลับเข้าไปในห้องหนังสือทันที

แม่ของเสี่ยวเหม่ยเป็น "มือใหม่" ในงานนี้ เธอต้องคอยติดตามและจัดการงานตลอดเวลา เพื่อไม่ให้มีอะไรขาดตกบกพร่อง

เพื่อที่จะไม่พลาดการติดตามงาน เธอต้องรับมือด้วยตัวเองทั้งหมด ไม่สามารถส่งงานต่อให้สามีเมื่อกลับถึงบ้านได้—ไม่เช่นนั้น พรุ่งนี้เธอจะตามงานไม่ทันอีก

ดังนั้นจิตใจของเธอจึงเต็มไปด้วยความเครียด เธอคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะต้องรีบจัดการงานให้เสร็จ เพื่อจะได้ "เลิกงาน" อย่างแท้จริง

เมื่อพ่อของเสี่ยวเหม่ยเห็นว่าแม่ของเสี่ยวเหม่ยเดินกลับเข้าไปในห้องหนังสือ เขาก็รู้สึกโกรธจนแน่นหน้าอก!

เขาไม่มีทางระบาย จึงทำได้เพียงระบายความไม่พอใจผ่านการเคาะหม้อและกระทะ