ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1669

น้องๆ หลายคนไม่อยากจะเชื่อ ว่าเวลาแบบนี้ซูอีเฉินจะหาย

ซู่เป่าส่งเสียงเอ่อทีหนึ่ง “พวกเราลงไปกันก่อนดีกว่า”

กู้ชีชีรีบพูดขึ้น “ซู่เป่า เปลี่ยนชุดก่อน ใส่ชุดเดิมที่เราตัดสินใจไว้ดีกว่าไหม”

เดิมทีซู่เป่าอยากบอกว่าไม่เป็นไร แต่เห็นสีหน้ามุ่งมั่นของกู้ชีชีแล้ว เธอจึงพยักหน้าตอบ “ได้”

เกือบลืมไปเลย ป้าสะใภ้สี่เป็นถึงนักแสดงยอดเยี่ยมหญิง คงยึดติดกับพวกเสื้อผ้าและภาพลักษณ์ไม่น้อย

“งั้นพวกเราลงไปช่วยงานก่อนนะ” เหล่าซูเหอเวิ่นเอ่ยขึ้น

เด็กหนุ่ม/ชายหนุ่มต่างจากไป เวลานี้ก็ยังคงไม่เห็นซูอีเฉิน

หานหานแขวนตัวเองไว้กับเบาะโซฟา มีโซฟาแต่ไม่ยอมนั่งดีๆ และจดจ้องซู่เป่านิ่งๆ แบบนี้

“โถ น้องสาวฉันนี่มันสวยจริงๆ”

“สวย สวยมากเลย ฝีมือของป้าสะใภ้สี่นี่มันดีจริงๆ”

ผิวของซู่เป่าดีมาก แทบไม่ต้องแต่งอะไรมาก เพียงแต่กู้ชีชีค่อนข้างดื้อรั้นกับเรื่องแต่งตัวทำผมให้เธอ

ดังนั้นซู่เป่าเพียงแค่ลงรองพื้นชั้นบางๆ วาดตาหนักหน่อย นอกนั้นแทบจะสมบูรณ์แบบโดยที่ไม่จำเป็นต้องแต่ง

สุดท้ายเกล้าผมของเธอขึ้นไปเป็นสไตล์โบฮีเมียนที่แสนโรแมนติก เปียผมเป็นผีเสื้อตัวใหญ่และปล่อยไว้ด้านหลัง

สดชื่นและอ่อนโยน สดใสและโรแมนติก มีทั้งความเป็นเด็กสาว และเปี่ยมด้วยความหยาดช้อยของเด็กสาวที่เพิ่งเติบโต

เมื่อซู่เป่าทำทุกอย่างเสร็จและยืนอยู่ตรงนั้น กู้ชีชีกับหานหานต่างตะตึงและไม่ได้สติกลับมาอยู่นาน

**

วันนี้ตระกูลซูยุ่งมาก ทุกคนต่างต้องเตรียมเครื่องดื่มบนบาร์ ของหวานบนชั้นขนมหวาน วัตถุดิบต้องสด ดังนั้นพวกเขาเพิ่งเตรียมเสร็จกันเมื่อใกล้ค่ำ

หลังซู่เป่าเปลี่ยนชุดเสร็จ กู้ชีชีก็ไม่ให้เธอลงไปแล้ว แม้กระทั่งมื้อค่ำกู้ชีชียังเรียกให้ซูเหอเวิ่นเอาขึ้นมาให้

นายหญิงซู “อะไรกัน ลึกลับเชียว…”

เธอขึ้นไปในห้องซู่เป่า และตะลึงในทันที

จากนั้นเธอออกไป พร้อมปิดประตูห้องซู่เป่าเป็นอย่างดี

เหล่าซูอิ๋งเอ่อร์เองก็สงสัย “อะไรกัน ทำซะลึกลับเชียว”

พวกเขาก็อยากไปดู แต่กลับถูกนายหญิงซูไล่ “ไปเลยๆ จะให้เห็นตอนนี้ไม่ได้”

ความตะลึงและเซอร์ไพรส์น่ะต้องเก็บไว้ตอนกลางคืน

ไม่นานนัก แขกก็เริ่มทยอยมาถึง

หานหานเปลี่ยนชุดราตรีเสร็จนานแล้ว เธอไม่ชอบความอ่อนโยนและระเบียบเกินไป ช่วงบนของชุดราตรีสีดำถูกประดับด้วยแสงดาว ส่วนช่วงล่างก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีขาว และประดับไปด้วยอัญมณีรูปทรงดวงดาว

ชุดราตรียาวลากพื้น แต่ด้านหน้ากลับมีความยาวเหนือเข่าเล็กน้อย เผยให้เห็นเรียวขาตรงยาวทั้งสองข้าง

เวลาเดินเธอจะไม่ถูกชุดราตรีขัด ยังคงเท่เช่นเคย

**

นอกคฤหาสน์ตระกูลซู

พันมั่วลงรถ พร้อมพูดกับคนขับ “กลับไปเถอะครับ”

คนขับรีบเอ่ยตอบ “ดึกๆ ต้องมารับท่านไหมครับ”

พันมั่วชะงักไปทีหนึ่งจากนั้นตอบ “ไม่เป็นไร”

คนขับรถพยักหน้าขับรถออกไปอย่างเร็ว

พันมั่วหยิบกล่องของขวัญออกมาใบหนึ่ง อุ้มดอกไม้ไว้ช่อหนึ่ง และค่อยๆ เดินไปทางคฤหาสน์ตระกูลซู

ระหว่างทางเจอเพื่อนหานหานขับรถมาสามคัน รถของพวกเขาหยุดลง แต่รถทุกคันนั้นต่างเต็มแล้ว

“หือ พันมั่ว ทำไมเดินมาล่ะ” ชายหนุ่มคนหนึ่งถาม

พันมั่วยิ้มอ่อน “แท็กซี่เข้าเขตนี้ไม่ได้น่ะ”

ทุกคนตระหนัก