ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1670

หานรั่วพูดอย่างอึดอัด “รุ่นพี่เมิ่งหาน เป็นอะไรไปน่ะ…ฉันยังไม่ทันหาเรื่องพี่เลย”

เธอทำสีหน้าสงสัย หากคนไม่รู้เรื่องจริงๆ คงคิดว่าเธอแค่นิสัยตรงไปตรงมา หาเรื่องคนอื่นเข้าโดยที่ไม่รู้ตัว จากนั้นก็ถูกหานหานคิดมากอย่างจิตใจคับแคบ

หานหานหัวเราะเย็นทีหนึ่ง แม้คนอื่นมักบอกว่าเธอตามไม่ทันคนอื่น แต่ตามไม่ทันไม่ได้หมายความว่าเธอโง่

“ไสหัวไป” หานหานพูดด้วยคิ้วขมวด “ไม่ต้องมาแอ๊บต่อหน้าฉัน มิเช่นนั้นฉันไม่ถือสาที่จะบอกคุณย่า เธอน่าจะรู้นะว่าคุณย่าฉันไม่ค่อยเหมือนคุณย่าคนอื่นๆ”

หานหานหัวเราะเย็น “หากฉันเล่าสถานการณ์ไป คุณย่าฉันไม่ไว้หน้าเหมือนคนอื่นๆ แน่ ท่านจะไล่พวกเธอออกไปทั้งบ้านทันที”

เธอก้าวขึ้นหน้าหลายก้าว จิ้มไปที่ไหล่ของหานรั่วอย่างไม่ใส่ใจ “เธอควรรู้นะว่าวันนี้คุณย่าฉันเชิญตระกูลชั้นสูงมาหมดเลย หากตระกูลหานถูกเชิญออกภายใต้สายตาทุกคนล่ะก็ จะมีผลอะไรตามมากันนะ”

สีหน้าของหานรั่วเปลี่ยนไป หากเป็นแบบนั้น คนอื่นคงไม่สนใจความผิดถูก และตัดสินว่าตระกูลหานหาเรื่องตระกูลซูเข้าแน่ๆ

จะเลือกอย่างไรระหว่างตระกูลหานและตระกูลซู คงไม่มีใครเลือกหาเรื่องตระกูลซูหรอก ถึงเวลานั้นตระกูลหานคงจบจริงๆ

“ฉัน…” หานรั่วยังอยากอธิบาย เธอยอมรับว่าเธอกลัวแล้ว

แต่หานหานกลับไม่สนใจเธอแม้แต่นิด เรียกเพื่อนๆ เดินตามขึ้นไปทันที

เพียงแต่เพื่อนๆ ของหานหานนั้นทนกับคนเสแสร้งแบบนี้ไม่ได้

“ฉันน่ะเกลียดพวกผู้หญิงที่แกล้งทำตัวเป็นสนิทแฟนคนอื่นมากที่สุด พอแฟนฝ่ายชายหึง คนพวกนี้ก็จะพูดด้วยสีหน้าผิดหวัง แฟนนายนี่มันยังไงกัน ฉันกับนายเป็นแค่เพื่อนกันนะ!”

“นิสัยโผงผางเหมือนเป็นเพื่อนกับแฟนเขา แต่จริงๆ แล้วตั้งใจทำพวกเขาแตกหัก ไม่รู้จักขอบเขตแต่นิด”

“ใช่ไหมล่ะ เธอคือคนแบบนี้ใช่ไหม”

“บัดซบจริงๆ ต่อหน้าพี่หาน ยังมาตั้งใจควงแขนพันมั่วเพื่อแกล้งสนิทกับเขาอีก”

สีหน้าของหานรั่วซีดเผือด เธออธิบาย “ฉันกับพี่มั่วเป็นเพื่อนสนิทกันจริงๆ ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดนะ…“

เด็กผู้หญิงที่ชวนชิปพี่หานและพันมั่วเมื่อครู่หลุดหัวเราะ “งั้นเหรอ แต่ทำไมฉันได้ยินว่าเธอพูดเป็นเชิงกับเพื่อนในห้องว่าพันมั่วคือแฟนของเธอล่ะ”

เธอเปิดโทรศัพท์ “บังเอิญจัง ฉันมีคลิปพอดีเลย”

เมื่อคลิปถูกเปิด ได้ยินหานรั่วพูดเสียงเล็ก “พวกเธออย่าพูดถึงพันมั่วบ่อยนักสิ แฟนฉันไม่ค่อยอยากตกเป็นจุดสนใจน่ะ”

หานรั่ว “……”

ทุกคนหลุดขำ ส่งเสียงด่าหานรั่วกันทุกคน คนละอย่างน้อยสองสามประโยค ด่าทุกอย่างที่ไม่น่าฟังจนหมด

หานรั่วอับอายแต่ไม่มีทางหนี เธอยืนกัดริมฝีปากแน่นอยู่กับที่

ว่าแล้วซูเมิ่งหานเธอเป็นพวกไร้อารยะ คนประเภทเดียวกันมักจะคบหากัน คนที่เล่นกับเธอได้ก็มีแต่ขยะ

พันมั่วเป็นแฟนของซูเมิ่งหานตั้งแต่เมื่อไรกัน

พวกมันได้ใจอะไรกันอยู่ ใช้สิ่งนี้มาโจมตีเธอ มีการศึกษากันบ้างไหม

หานรั่วกัดฟัน ขณะที่เธอกำลังหมุนร่างเข้าไป เธอกลับเงยหน้าเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนระเบียงชั้นสอง

เขาเอามือล้วงกระเป๋าข้างหนึ่ง พร้อมกับรับโทรศัพท์ แต่สายตากลับมองมาที่เธออย่างไร้สีหน้า

หานรั่วชะงัก

ผู้ชายคนนี้หล่อมากเลย หล่อจนหัวใจของเธอกระตุกผิดจังหวะไปหลายที