ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1672

ซูลั่วและซูจื่อหลินถอยหลังพร้อมกันก้าวหนึ่ง โชคดี ที่พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้แซวพี่ใหญ่

ส่วนซูจิ่นอวี้และซูอวิ๋นเจาน่ะเหรอ

ซูจิ่นอวี้โน้มตัวเข้าไป “ฉันล่ะพี่ใหญ่ ฉันก็อยากถูกพี่ลงโทษบ้าง”

ซูอีเฉิน “……”

เขานวดหัวคิ้ว และส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “ทำอะไรเธอไม่ได้เลยจริงๆ”

ซูจิ่นอวี้หัวเราะคิกคากขึ้นมาในทันที

ซูอีเฉินเดินไปที่เวทีพิธีกร บรรยากาศในงานเงียบลงทันที

เมื่อกี้เห็นซูอีเฉินกำลังคุยกับน้องๆ ของเขา คงไม่มีใครที่จะไปรบกวนอย่างไม่รู้เรื่องหรอก ตอนนี้เห็นว่างานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ทุกคนต่างคาดหวังขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เพราะคุณหนูอีกคนหนึ่งของตระกูลซูนั้นพวกเขาไม่เห็นแม้แต่เงาเธอมาตลอดทั้งปี ลึกลับเป็นอย่างมาก

“ขอบคุณทุกท่านที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงบรรลุนิติภาวะของซู่เป่าครับ” บนใบหน้าของซูอีเฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และเริ่มกล่าวเปิดงาน

ซูเหอเหวินไปรับซู่เป่าจากในห้อง

วินาทีที่เขาเห็นซู่เป่านั้น เขาชะงักในทันที

เขาคิดไว้ว่าน้องของเขาจะสวย แต่ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้

สวยจนทำให้พี่ชายอย่างเขาเกิดความรู้สึกลนลาน ราวกับหากเขาจูงเธอลงไป แล้วเธอจะถูกชายหนุ่มวัยใกล้เคียงที่ประสงค์ร้ายรายล้อม

“พี่ใหญ่” ซู่เป่าโบกมือหน้าเขา

ซูเหอเหวินได้สติ เขายื่นมือไปหาเธอและเผยยิ้มอ่อนโยน “ไปเถอะ องค์หญิงน้อยของพี่”

ซู่เป่ายิ้มตาหยี นัยน์ตาเธอราวกับมีทะเลดาวอยู่

**

ซืออี้หรันตามคุณพ่อคุณแม่มา นั่งอยู่ข้างมู่กุยฝาน

ซือเยี่ยและมู่กุยฝานกำลังคุยกันอยู่ มู่กุยฝานตอบเป็นครั้งคราว “ถามผมตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ผมเกษียณแล้ว”

ซือเยี่ย “……”

ใครก็ได้ จับท่านมู่ที่ทิ้งงานกลางคันนี่กลับไป ให้มันทำงานต่ออีกสิบปี!

ซืออี้หรานมองซูอีเฉินที่กำลังพูดอยู่บนเวที และเหล่มองชั้นบนเป็นครั้งคราว

เขาข่มความคิดในใจที่อยากวาปไปเจอซู่เป่าที่ชั้นบนอย่างสุดกำลัง และนั่งอยู่กับที่อย่างมั่นคง

กลิ่นไอของเขาแข็งแกร่งมาก นับตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในตระกูลซู ก็ใช้ผนึกพลังตนเอง เพื่อพยายามลดความสนใจของตนเองแล้ว

แต่ภายใต้เสียงกระซิบ ซืออี้หรานก็ได้ยินเสียงของตนเอง

“รั่วรั่ว เธอเห็นผู้ขายคนนั้นไหม นั่นเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลซือ ซืออี้หรัน…”

“หากตระกูลซือรวยเป็นอันดับหนึ่ง งั้นตระกูลซือก็มีอำนาจเป็นอันดับหนึ่ง…”

“อย่างที่รู้เมื่อ ‘เงิน’ อยู่ต่อหน้า ‘อำนาจ’ แล้ว มันเทียบไม่ได้เลยจริงๆ…“

ลูกเขยในฝันของคุณนายหานคือซูเหอเหวิน นั่นเป็นเพราะบุคคลอย่างซืออี้หรันนั้นเธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด เกี่ยวข้องกับประเทศเชียว

หานรั่วมองไปทางซืออี้หรัน เธอไม่สามารถละสายตาได้ชั่วพริบตา

เธอเองก็ไม่อยากจะเป็นแบบนี้ เมื่อกี้เธอคิดว่าซูเหอเหวินนั้นโดดเด่นที่สุดแล้ว อย่างที่แม่ของเธอพูด…ภาพลักษณ์ของซูเหอเหวินยอดเยี่ยมพอๆ กับความสามารถของเขา

จนเธอรู้สึกว่า ไม่น่ามีใครที่โดดเด่นไปกว่าซูเหอเหวินแล้ว

ไม่คิดว่าตรงหน้าเธอจะมีอยู่คนหนึ่ง

เขานั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน ทำไมเธอถึงไม่ได้สังเกตเห็นเลยล่ะ…

เสี่ยวต๋าส่งความในใจที่แสนสับสนของหานรั่วออกไปตามความจริง

ผีหลายใจ [ขอดูหน่อย เธอไม่เจียมตัวบ้างเลย]

ผีชุดแต่งงาน [ข้าว่านางกำลังคิดไร้สาระ]

พระแม่ธรณี [มีคนคิดจะแย่งผู้ชายกับเจ้าสวรรค์ด้วย ข้าล่ะนับถือในความกล้าของนาง]

ฉู่เจียงหวัง [ข้าดูหน่อยว่าลากนางลงมาเลยได้ไหม อ๋อ อายุขัยยังไม่ถึง]

เหล่าผีคุยกันอย่างสนุกปาก และพวกเขาอยากเห็นว่านางเป็นตัวอะไรกัน จึงกล้าเลือกจักรพรรดิชิงหัว

จากนั้น หานรั่วที่นั่งอยู่ดีๆ ไม่รู้ทำไมจึงรู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมา…

ลมหนาวโกรกเข้ามาที่ท้ายทอย

“มาแล้ว”

ไม่รู้ว่าใครตะโกน

ซูอีเฉินพูดเปิดงานจบ ในงานก็ดังเป็นเสียงดนตรีที่แสนงดงาม

ซูเหอเหวินและซูจื่อซีจูงมือซู่เป่าไว้ทางด้านซ้ายและขวา ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าผู้คน

บรรยากาศในงานชะงักทันขวัญ และมองไปทางผู้หญิงด้านบนอย่างตะลึง

เมื่อจี้ฉางมาถึงตอนตระกูลซูกำลังเงียบสงัด หัวใจของเขาบีบรัด

เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ

เขารีบบินพุ่งเข้าไปในทันที แต่กลับเห็นซู่เป่าที่ยืนอยู่เบื้องบนบันได

จี้ฉางชะงัก วินาทีนี้ ใบหน้าของซู่เป่าและพญายมเมื่อชาติที่แล้วทับซ้อนกัน…