ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1676

“ตอนรั่วรั่วเรียนประถมเธอฉลาดมาก เธอได้ข้ามชั้น ดังนั้นปีนี้เธอก็เรียนมหาลัยแล้ว…” คุณนายหานมองซูเหอเหวินอย่างเอาอกเอาใจ “เหมาะสมกับประธานซูน้อยมากเลย”

ได้ยินคำพูดของคุณแม่หานหาน นายหญิงซูตกตะลึง

ในหัวของเธอเต็มไปด้วยเสียงน่าขนลุกของคลิปที่กำลังเป็นกระแส เพิ่ง~ ครบ~ 18~ ปีนี้~ (มีนักอ่านชี้แจงเรื่องความผิดพลาดของอายุหานรั่ว ไรด์เลยแก้ตรงนี้ ต้องขอโทษด้วย)

เจ้านี่ ฉันมองพวกแกเป็นตัวประหลาด แต่พวกแกกลับหวังเด็กบ้านฉันเหรอ

ประโยคนี้ทื่อตรงเกินไป เหลือเพียงแค่พูดออกมาตรงๆ ‘นายหญิงซู พวกเราหมั้นหมายกันเถอะ’

พวกเขาสุดยอดกว่าที่เธอคิดซะอีก

ซูเหอเหวินขมวดคิ้ว เขาเพียงแค่อยากเข้าข้างหานหาน ไม่คิดว่าแค่นี้ก็ทำคนในตระกูลหานเข้าใจผิดได้

เขากำลังจะตอบ หานรั่วก็วิ่งเข้ามา

พอเธอเข้ามา เหล่าผีที่กำลังวิจัยไอชั่วร้ายของเธออยู่ด้านหลังเธอก็ตามมาด้วย

ตอนนี้ซูเหอเหวินสามารถมองเห็นผีได้อย่างมั่นคงแล้ว เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของผีหลายใจ คำพูดที่อยากพูดของเขาก็ชะงักลง

ผีหลายใจ “ต้องลงมืออะไรบางอย่างแล้ว เด็กน้อย ความในใจก็ต้องพูดออกมาเสียงดังๆ”

ผีชุดแต่งงานเข้าใจผีหลายใจในทันที เธอตะโกน “พี่หลายใจ ข้าสนับสนุนเจ้า”

เสี่ยวต๋าดูเรื่องสนุกไม่กลัวเรื่องจะใหญ่ “ไป จัดการเธอ ตนเราต้องทำสิ่งที่คิดในใจออกมาอย่างกล้าหาญ”

หินที่ถูกบังคับให้เข้าร่วมแก๊งค์ไชเท้าหลายใจ “…”

แย่ล่ะ ความรู้สึกอยากเล่นแบบนี้มันยังไงกัน

มันมีฟังก์ชันลำโพง

อีกอย่างฟังก์ชันลำโพงของมัน ไม่เหมือนฟังก์ชันลำโพงทั่วไป แค่คิดก็สนุกแล้ว

“งั้น ลองเล่นดูไหม” ก้อนหินลังเล “อา…ข้าไม่ได้อยากเป็นคนเลว ข้าจะตกต่ำแล้ว ฮรือๆ…”

ผีหลายใจบินพุ่ง สิงในร่างของหานรั่ว

ผีดวงซวย “?”

เรื่องแบบนี้ไม่ควรให้เขาทำเหรอ

ผีอ่อนแอ “รอให้เธอลงมาแล้วค่อยตาแก”

เสี่ยวต๋าตะโกน “ใช่ พวกเรารุมโทรม…ไม่ใช่ สลับกับใช้วิชา”

พระแม่ธรณีที่ดูอยู่ด้านข้างมุมปากกระตุก

จี้ฉางกอดอกลอยอยู่อีกด้าน

เด็กๆ เพียงแค่ตบตีกัน จะเป็นเรื่องอะไรได้กัน ใช่ไหม

ซูเหอเหวิน “……”

ได้เลย เล่นแบบนี้ใช่ไหม…

หานรั่ววิ่งไปด้านหน้าพ่อแม่ตัวเอง ผีหลายใจอยู่บนหัวของเขาแล้ว

ผีหลายใจไม่ได้ล่อลวงเธอ เพียงแค่ใช้พลังกระทบของตน ปลุกกิเลสก้นบึ้งจิตใจของเธอออกมา

“แม่…ท่านทำอะไรกันอยู่น่ะ” หัวรั่วอึดอัดเป็นอย่างมาก

เธอถูกกระทืบหนักขนาดนี้ แม่ของเธอและนายหญิงซูยังคงพูดคุยขบขันด้วยสีหน้ารื่นเริง

ไม่คิดจะมองเธอสักหน่อยเลยเหรอ

คุณนายหานรีบดึงหานรั่วขึ้นมา เห็นบนตัวเธอมอมแมมไปหมด เธอจึงรีบจัดระเบียบให้ลูกตนเอง

พร้อมเอ่ยพูด “เรากำลังคุยเรื่องลูกและท่านประธานซูน้อยอยู่”

เธอแสดงสีหน้าบอกใบ้และกรุ้มกริ่ม “ลูกและประธานซูน้อยอายุใกล้เคียงกัน ห่างกันสองปี เป็นความห่างอายุที่น่ารักที่สุดเลย…”

เดิมทีหานรั่วกำลังจะบ่นว่าทำไมตระกูลซูถึงรังแกเธอล่ะ

ได้ยินประโยคนี้ เธอพูดติดขัดขึ้นมาทันที “อา…ทำไมกัน หนูและประธานซูน้อยไม่ได้มีอะไรกันทั้งนั้น แม่อย่าพูดมั่วนะคะ…”

ซูจื่อซีมองการส่งซิกทางสายตาของผีหลายใจด้วยสีหน้ายากจะบรรยาย

สุดท้ายหลุดหัวเราะ และเอ่ยพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ปีนี้ผมอายุ 23…เหมือนจะห่างกับคุณหนูหานแค่ปีเดียวเองนะครับ”

คุณนายหาน “!!!”

ว่าไงนะ

ประโยคนี้ของซูจื่อซีหมายความว่ายังไงกัน ทำไมเขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนล่ะ

ซูเหอเหวินไม่ได้คิดอะไรกับหานรั่ว คุณนายหานมองออกแล้ว

แต่ว่าซูจื่อซี…หรือว่า…เขาชอบหานรั่ว

หานรั่วเองก็ชะงัก

เขา เขา…

หานรั่วมองซูจื่อซีที่แสนเท่ ออร่าของซูเหอเหวินและซูจื่อซีไม่เหมือนกันแม้แต่นิด เป็นแนวเย็นชา ภายใต้ความเย็นชาแฝงความเด็ดเดี่ยวเล็กน้อย ภายใต้ความเด็ดเดี่ยวยังแฝงความไม่ใส่ใจ

ไม่สนโลก เท่ เย็นชา เด็ดเดี่ยว…เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

ในใจของแม่ลูกดีใจ

คุณนายหาน “โถ เรื่องของความรู้สึก จะพูดได้ยังไงล่ะ ก็ต้องดูลูกๆ อยู่ดี”

นายหญิงซูพูดไม่ออก “…”

ซู่เป่ามองพี่ชายทั้งสองที่ให้ความร่วมมือกับเหล่าผีๆ “…”

นายหญิงส่งสัญญาณให้หานรั่ว “เธอบอกผู้ชายที่เธอชอบ คือประธานซูน้อยหรือคุณชายซูน้อยกัน”

แก้คำพูดต่อหน้าทุกคนแบบนี้เลยเหรอ

เวลานี้แม่ลูกหานรั่วยังไม่รู้ ว่าแขกในงานเลี้ยงต่างได้ยินคำพูดของพวกเธออย่างชัดเจน