ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1677

เดิมทีแขกในงานกำลังคุยกับซูอีเฉิน และถือโอกาสกระชับความสัมพันธ์

ตระกูลกู้และตระกูลซูเป็นตระกูลแต่งงานกัน บัดนี้ตระกูลกู้ก็กำลังช่วยตระกูลซูรับมือ

แต่ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคุยกันด้านนอก

แปลกจัง เสียงด้านนอกดังชัดเจนมาก พูดว่าอะไรกัน…งานแต่งงานของประธานซูน้อยเหรอ

พวกเขารู้สึกอยากฟังขึ้นมาเลย

ใครไม่อยากแต่งงานกับตระกูลซูล่ะ วันนี้พวกเขาพาลูกสาวมา พวกเธอแต่งตัวจนจะเป็นผีเสื้อตัวหนึ่งอยู่แล้ว

ส่วนที่พาลูกชายมา ยิ่งอยากสร้างโอกาสให้ลูกชายกับคุณหนูทั้งสองของตระกูลซู

ไอ้หน้าไม่อายคนไหนกัน คุยกันซะแล้วเหรอ

ทุกคนต่างหูผึ่ง ชั้นแรกของบ้านหลักเงียบลงมาก

เสียงของคุณหนูหานและหานรั่วส่งมาจากทางด้านนอกอย่างชัดเจน เมื่อทุกคนกำลังสนุก และไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆ…

เช่นพวกเขาอยู่ในห้อง แต่ทำไมถึงได้ยินคำพูดด้านนอกชัดเจนขนาดนี้

เมื่อกี้คำพูดของหานรั่วยังพูดเป็นเชิงว่าเธอชอบประธานซูน้อยอยู่เลย

ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปแล้ว

“อา…แม่ เลิกพูดเถอะ” จากนั้นน้ำเสียงของเธอก็เปลี่ยนไป กลายเป็นความเอือมระอาและโมโหเล็กน้อย

“ก็บอกแล้วว่าหนูมองประธานซูน้อยเป็นแค่เพื่อนสนิท ประธานซูน้อยอายุเท่ากับพวกเรา แต่กลับสามารถค้ำจุนกรุ๊ปซูซื่อขึ้นมาได้ หนูนับถือเขามากจริงๆ”

“ถ้าหากมีโอกาส หนูก็อยากเรียนรู้กับเขา แต่ไม่ใช่เชิงหนุ่มสาวนะ” เสียงของเธอร้อนรนขึ้นมาเรื่อยๆ

“มะ แม่พูดอะไรที่น่าเข้าใจผิดต่อหน้าพี่จื่อซีกัน”

ทุกคน “……” ชิ หมายความว่าตอนนี้คนที่ชอบเปลี่ยนไปเป็นซูจื่อซีอีกแล้วงั้นเหรอ แต่ก็ยังคงไม่ชัดเจน

หรือว่า…อยากได้ทั้งสองคนเลย

“หน้าไม่อายจริงๆ” เสี่ยวเหม่ย เสวี่ยอี๋และถงถงต่างถุ้ยอย่างอดไม่ได้

หานหานถลึงตา คิดจะกระทืบเธออีกสักครั้ง ยิ่งมองหานรั่วเธอยิ่งรู้สึกโมโห

นายหญิงซูกลับไม่อยากเจอคนตระกูลหานอีกต่อไปแล้ว

เธอพูดเสียงเย็น “พอแล้ว เลิกเล่นได้แล้ว”

ซูจื่อซีรู้สึกหมดสนุกในทันที เขาหัวเราะทีหนึ่ง เขาหมุนมีดสั้นในมืออย่างไม่ใส่ใจ และเอ่ยเสียงเย็น “ไม่เล่นคงไม่รู้เลยครับ ว่าผู้หญิงคนนี้หน้าด้านขนาดนี้น่ะ”

หานหานยิ้มเยือก “ใช่ อยากได้ทั้งสองคนเลย”

เพื่อนของหานหานเหน็บแนม ”เธอกำลังคิดว่าเธอเป็นนางเอกในละครหรือเปล่า ที่พระเอกพระรองตัวประกอบต่างชอบเธอหมดเลยน่ะ”

“ฮรือๆ ว่าฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน ฉันมองพวกนายเป็นแค่เพื่อนสนิท~”

สีหน้าของหานรั่วแข็งทื่อ เธอตระหนักได้แล้วว่าเธอถูกซูเหอเหวินและซูจื่อซีปั่นหัว

คุณนายหานก็รู้สึกอึดอัด เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ลูกเขยในฝันของเธอคือซูเหอเหวินนี่นา ทำไมเมื่อกี้…

มีเพียงผีหลายใจที่ปิดทองหลังพระ เธอกระตุกมุมปาก “พลังของฉันพัฒนาขึ้นอีกอีกแล้ว กระทบถึงสองคนเลย”

เธอเกี่ยวความคิดส่วนลึกที่หลบซ่อนอยู่ในใจของแม่ลูกคู่นี้ออกมาได้

นายหญิงซูเอ่ยปากอย่างเย็นชา “คุณนายหาน เลิกมีความคิดเหลวไหลกันดีกว่า”

“จะเหอเหวินหรือจื่อซีก็ตาม ต่อให้เป็นเสี่ยวเวิ่น…ก็ไม่มีใครจะชอบหานรั่วบ้านคุณหรอก”

“ต่อให้พวกเขาจะบวชเป็นพระ ก็ไม่มีทางแต่งงานกับลูกสาวคุณ”

หลังจากเรื่องนี้ พวกเขารู้จักตระกูลซูใหม่อีกครั้ง ที่แท้ตระกูลซูไม่เคยแสร้งไว้หน้า หากทัศนคติไม่ดี พวกเขาไล่ออกไปจริงๆ

……

นอกคฤหาสน์ตระกูลซู

ครอบครัวตระกูลหานทุลักทุเลเป็นอย่างมาก

คุณนายหานอึดอัดจนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว แต่เธอเปลี่ยนความอัดอั้นเป็นความโกรธเคือง และกราดด่าอย่างเจ็บใจ “อะไรกัน ทำไมถึงมีคนที่ไม่มีมารยาทขนาดนี้ได้”

พวกเขาพูดอะไรหรือยัง เริ่มจากที่หานหานพูดจาผิดไปแค่คำเดียวไม่ใช่เหรอ

จนตอนนี้คุณนายหายและพ่อของหานหานก็ยังคงไม่เข้าใจ พวกเขารู้สึกว่าตระกูลซูนั้นไร้ซึ่งเหตุผล

“ยัยหานหานนั่นยกพวกตีรั่วรั่วด้วย นี่ไม่ใช่การกลั่นแกล้งหรือยังไงกัน” ตอนนี้คุณนายหานรู้สึกว่าลูกสาวตนถูกกระทืบได้น่าอึดอัดมาก

ในใจของพ่อหานรั่วยากจะสงบ “ตระกูลซูสมกับเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในประเทศจีน ยิ่งอยู่ยิ่งไม่มีเหตุผลซะแล้ว ตระกูลแบบนี้น่ะสักวันต้องสั่งสอนเด็กสำมะเลเทเมาออกมาแน่ รวยได้ไม่เกินสามรุ่นหรอก!“

หานรั่วกัดปากมองแสงไฟในตระกูลซู

ทำไมจึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้…

ราวกับฝันเลย

ทำไมเธอจึงโดนไล่ออกมาได้ ตระกูลซูไม่มีเหตุผลแม้แต่นิด มีที่ไหนคุยกันได้แค่สองประโยคก็ไล่แขกออกมาน่ะ

เธอยังไม่ทันคุยกับซูเหอเหวินเป็นการส่วนตัวเลย และยังไม่ได้คุยกับซือจื่อซีเป็นการส่วนตัวเลย

พันมั่วอีก เธอยังไม่ทันชวนคุยเลย

รวมถึงซืออี้หรันที่เธอใฝ่ฝัน เธอไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้คุยกับเขา

“พ่อแม่พวกท่านกลับไปก่อนเลย…” หานรั่วเอ่ยขึ้น