ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1680

หิงห้อยหิ้วโคมไฟมากมาย โอบล้อมอยู่รอบตัวซืออี้หรันและซู่เป่าอย่างเบาหวิว

ซู่เป่าใส่ชุดราตรีหางปลาสีเงินดวงดาว ผมยาวถูกมัดไว้หลวมๆ ด้านหลัง ต่างหูบนติ่งหูสั่นคลอนเล็กน้อย

เมื่อพบว่าบรรยากาศรอบตัวสองคนนี้เปลี่ยนไป รอบด้านมีเหล่าผีหลายใจกำลังแอบมองอยู่

เธอถอยหลังก้าวหนึ่งโดยสัญชาตญาณ เพื่อที่จะแยกออกจากกันก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ไม่คิดแขนของซืออี้หรันกลับกำแน่น เขาโอบเอวเธอไว้ กดบังคับให้เธอกลับมาในอ้อมอกของเขาอีกครั้ง

วินาทีที่เขาโน้มตัว เขายกมือ เกล็ดน้ำแข็งทั่วฟ้าต่างร่วงโรย หิมะบดบังร่างเงาของทั้งคู่

ซืออี้หรันก้มหัว

ซู่เป่ารู้สึกเพียงทีบางอย่างที่อ่อนนุ่มและเย็นเล็กน้อยแตะบนริมฝีปากของเธอ

เธอลืมตากว้างอย่างควบคุมไม่ได้ จากนั้น…ขนตายาวหรี่ลง จดจ้องไปที่ริมฝีปากของซืออี้หรันที่ชิดแล้วจากทันที

เธอกระตุกมุมปาก และเอ่ยถามเสียงเบา “แค่นี้เหรอ”

วินาทีนั้น บนร่างเธอมีกลิ่นไอดุดัน ราวกับพร้อมจะเป็นฝ่ายข่มอีกฝ่ายแทน

ซืออี้หรันรู้สึกหน้าอกของเขาถูกทุบลงจังๆ ท่าทางดุดันของเธอบุกรุกเข้ามาในหัวใจของเขา และลบไม่ออกอีกต่อไป

เขาโน้มร่างอย่างไม่ลังเล ริมฝีปากของเขาประทับไปที่ริมฝีปากของเธอ

ลิปสติกที่เขาให้เธอ กลับมาที่ริมฝีปากของเขาด้วยวิธีที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

**

“อ้ากกก” นอกจอภาพ ผีหลายใจคลุ้มคลั่ง

“ไม่เห็นอะไรเลย”

“นี่มันต่างไปจากการที่ฉันกำลังอ่านนิสัยถึงจุดหักมุม แต่นักเขียนกลับเลิกอัพตรงไหน ต่างจากฉันดูถึงฉากสำคัญของหนังอิโรติก แต่คอมพิวเตอร์ดับตรงไหน หา?”

ผีชุดแต่งงานเอ่ยพูดเสียงเบา “พี่ พี่เบาๆ หน่อยสิ”

คิ้วของพระแม่ธรณีขมวดแน่น มุมปากของเธอกระตุก ผ่านไปนานในที่สุดเธอก็พูดด่าอย่างอดไม่ได้ “แม่งเอ้ย…”

เป็นครั้งแรกที่รู้สึกหงุดหงิดกับระดับต่ำๆ ของตนเอง

ถ้าเธอเก่งกาจเหมือนเจ้าสวรรค์…ไม่สิ เก่งกว่า งั้นเธอก็สามารถดูทุกอย่างได้ตามที่ต้องการน่ะสิ

เรื่องที่เหล่าบัณฑิตชอบดู เธอเองก็สามารถยกเก้าอี้มานั่งแอบมองทะลุระยะทางพันลี้ได้

ตอนนี้มันยังไงกัน

ตอนที่สำคัญที่สุดกลับมองไม่เห็น

“แยกย้ายๆ” พระแม่ธรณีแบกไฟดวงใหญ่ดวงหนึ่ง และบ่นอย่างหมดอารมณ์ “อุตส่าห์อยากถ่ายไว้เก็บเป็นที่ระลึก”

เธอหรี่ตา มองไปทางผีดวงซวย…ผีดวงซวยคือเจ้าผีที่ถือไมค์

ฝ่ามือของเธอสะบัดลงบนหัวของผีดวงซวยอย่างไร้ซึ่งสัญญาณ “เพราะแกทั้งนั้น”

พระแม่ธรณีส่งเสียงหึทีหนึ่ง แต่หลังนางหมุนตัวกลับแสดงสีหน้าพึงพอใจ และจากไปอย่างเชื่องช้า

ผีดวงซวย “???”

“เดี๋ยวสิ เกี่ยวอะไรกับฉันกัน”

ไม่คิดว่าผีหลายใจก็ต่างเหล่มองเขาทีหนึ่ง และเอ่ยพูด “ใช่เลย เพราะนายทั้งนั้น”

และทยอยจากไป