ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1682

เมื่อเทียบกับปฏิกิริยาของฝ่ายกองบัญชาการฝั่งตระกูลซูแล้ว ฝ่ายกองบัญชาการฝั่งยมโลกกลับมีบรรยากาศเหมือนกับงานฉลองปีใหม่เลยทีเดียว

เหล่าวิญญาณทั้งหลายกลับไปยังยมโลกกันหมดแล้ว บรรยากาศในยมโลกตอนนี้ครึกครื้นมาก ลำโพงอัจฉริยะรูปแกะน้อยสีชมพูที่ซู่เป่าวางอยู่บนโต๊ะของพญายมและกำลังเล่นเพลง "เข็มวินาที" เวอร์ชันดีเจอยู่

"ฝนโปรยลงมาในยามค่ำคืน เข็มวินาทีที่เงียบงัน ส่งความรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนเบาๆ ให้ฉันในเงามืด..."

ทุกคนนั่งเอนตัวในเก้าอี้ของตัวเองและกำลังก้มหน้ากดมือถืออย่างบ้าคลั่ง ในมือถือเต็มไปด้วยภาพคู่จิ้นหลากหลายแบบ

มีรูปของซืออี้หรันที่กำลังจูงมือซู่เป่าท่ามกลางหิมะที่โปรยปราย

มีรูปที่ซืออี้หรันก้มตัวลงมาท่ามกลางแสงไฟหิ่งห้อยจางๆ

และมีรูปที่ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมาสบตากันพอดี

มีภาพถ่ายจากทุกมุมทุกมิติ

ผีหลายใจส่งเสียงจิ๊จ๊ะ “การมีความรักเนี่ย เวลาดูคนอื่นเขารักกันมันสนุกกว่าจริงๆ นะ!”

พระแม่ธรณี "อืมม"

ผีสาวชุดแต่งงาน "ดูแล้วข้าก็อยากมีความรักบ้าง"

ผีดวงซวย "แนะนำว่าอย่ามีดีกว่า"

น้าขี้เหร่กล่าวว่า "คนฉลาดมักไม่ตกหลุมรัก แต่ต้องร่วมสร้างชาติที่สวยงาม แน่นอนว่าเจ้าแห่งวิถีสวรรค์และจักรพรรดิชิงหัวไม่นับรวม จักรพรรดิเฟิงตูไม่นับรวม ผีหลายใจไม่นับรวม ลุงเจ็ดของซู่เป่าไม่นับรวม ลุงใหญ่ของซู่เป่าไม่นับรวม คุณตาคุณยายไม่นับรวม นักแสดงชายดีเด่นก็ไม่นับรวม อืม...แล้วก็ยังมีอีก..."

แม่ธรณี "..."

ผีหลายใจกลอกตา “หยุดๆๆ ที่คนอื่นเขายกเว้นกันก็มีแค่คนเดียวนะ นี่เธอกำลังไล่ลำดับตระกูลหรือยังไง?”

ในจังหวะดนตรีนั้น หินดาเมะมองลำโพงบนโต๊ะของพญายมด้วยความประหลาดใจ มันร้องเพลงได้ด้วยล่ะ!

“สวัสดีจ้ะ พี่สาว” หินดาเมะสโตนถูกวางไว้ด้านข้าง กล่าวอย่างเขินอายกับแกะน้อยสีชมพูว่า “พี่สาวสวยจัง งือ~ อยากโดนพี่สาวบีบมุมจังเลย”

"สวัสดีจ้า พี่สาว" หินดาเมะที่ถูกวางไว้ข้างๆ พูดอย่างเขินอายกับน้องแกะสีชมพูว่า "พี่สาวน่ารักจังเลย งื้อ~ อยากโดนพี่สาวดันติดกำแพงจัง"

ลำโพงอัจฉริยะ "..."

ตำหนักพญายมเงียบสงัดในทันที

ผีดวงซวย "เฮ้ย? ใครปิดเพลง?"

บนโลกมนุษย์

ซู่เป่ากำลังจ้องมองลิปสติกอยู่ แล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

"พ่อ? แม่?" ซู่เป่าเปิดประตูแล้วเห็นมู่กุยฝานก็เลยรู้สึกประหลาดใจ

มู่กุยฝานยิ้ม "พ่อกับแม่ขอเข้าไปนั่งสักหน่อยได้ไหม?"

แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว

ซู่เป่าจับมือแม่ไว้ แล้วซูจิ่นอวี้ก็ลอยเข้าไปก่อน

ซูจิ่นอวี้พูดไม่หยุดว่า "ซู่เป่า เมื่อกี้หนูกับซืออี้หรันออกไปข้างนอก เขาให้ลิปสติกหนูแค่แท่งเดียวเหรอ? ไม่มีอย่างอื่นอีกเหรอ..."

เธอพยายามระงับความดีใจไว้ในใจ แต่ก็รู้สึกดีใจแทนลูกสาวจากใจจริง

อย่างน้อยลูกสาวก็มีชีวิตที่มีความสุขบนโลกนี้ ได้วิ่งเล่นอย่างร่าเริงและสนุกสนานอย่างเต็มที่ รวมถึงได้สัมผัสทั้งมิตรภาพและความรักอย่างเต็มที่

ในโลกนี้มีสิ่งดีๆ มากมาย แต่ตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอกลับไม่ได้สัมผัสมัน ตอนนี้เธอจึงหวังว่าลูกสาวของเธอจะได้มีชีวิตในแบบที่ตัวเองชอบ

แม้ว่าอารมณ์ของมู่กุยฟานและซูจิ่นอวี้จะแตกต่างกัน แต่ทั้งคู่ก็อยากสืบหาความจริงเหมือนกัน

เขานั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาแล้วพูดว่า “พ่อไม่เชื่อว่าเจ้าเด็กซืออี้หรันนั่นจะให้แค่ลิปสติกแท่งเดียวหรอก?”

ซู่เป่าพูดว่า "ก็ไม่ใช่แค่นั้นหรอก"

แต่เรื่องจูบคงบอกไม่ได้

ซู่เป่าเอ่ย "เขายังมอบดวงดาวนับพันดวงให้หนู รวมถึงเกล็ดหิมะที่ไม่เย็นเฉียบ และฝูงหิ่งห้อยที่ราวกับโคมไฟมาให้หนูอีกด้วย..."

มู่กุยฟานถือโทรศัพท์มือถืออยู่ในมือ พร้อมกับมองดูรูปภาพที่ถูกส่งมาในกลุ่มแชท【กลุ่มกองบัญชาการของซู่เป่า】

หลังจากมู่กุยฝานและซูจิ่นอวี้ออกไป นายหญิงซูก็เดินเข้ามาต่อ

หลังจากนายหญิงซูแล้ว ก็มีพี่ชายสามคนเข้ามาทีละคน

หลังจากพี่ชายสามคน ก็เป็นเหล่าบรรดาลุงๆ ทั้งหลายที่เข้ามาอีก

ทุกคนต่างก็คิดจะคุยทุกคนต่างคิดกันในใจว่าจะเข้าไปแอบเตือนซู่เป่าเบาๆ สักสองสามคำ

บรรยากาศนี้ช่างแตกต่างจากกองบัญชาการฝั่งยมโลกอย่างสิ้นเชิง

กองบัญชาการฝั่งยมโลก ดีเจเปิดเพลงเลย! จิ้นสองคนนั้นกันอย่างบ้าคลั่ง

ส่วนกองบัญชาการฝั่งตระกูลซูนั้นกลับกังวลใจ เศร้าหมอง อาลัยอาวรณ์และโกรธเคือง

ในที่สุดห้องของซู่เป่าก็กลับมาเงียบสงบ

ติ๊ง!

ซืออี้หรัน【นอนหรือยัง?】

ซู่เป่าวางนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า 【นอนแล้ว ตอนนี้เป็นผีที่ส่งข้อความหานายอยู่】

อีกด้านหนึ่ง ซืออี้หรันหัวเราะเบาๆ มุมปากที่ยกขึ้นมีแต่ความอ่อนโยน

เขาตอบกลับว่า 【เป็นผีตัวแสบของฉันรึเปล่า?】

ซู่เป่าทำเสียงแหวะออกมา 【พี่อี้หรันก็เลี่ยนเกิน】

ซืออี้หรันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาแล้วตอบว่า 【โอเค ฉันไม่แหย่เธอแล้วก็ได้ นอนได้แล้วนะ วันนี้เหนื่อยมามากแล้ว】

ซู่เป่าตอบว่า 【ไม่เหนื่อยเลย】

ทั้งสองคนก็ถือโทรศัพท์แล้วหัวเราะอย่างโง่ ๆ บนใบหน้ามีรอยยิ้มโง่ ๆ ที่เต็มไปด้วยความสุข

(ก็เหมือนกับคุณที่นั่งถือโทรศัพท์อ่านนิยายอยู่หน้าจอนี่แหละ)