ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1685

หานรั่วตายแล้ว

เธอมาถึงตำหนักพญายมด้วยความไม่พอใจ

เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็เห็นท่านพญายมที่ดูน่าเกรงขามกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ พญายมท่านนี้ตัวค่อนข้างอ้วนเล็กน้อย เธอไม่กล้าสบตานานจึงรีบก้มหน้าลงทันที

"ท่านพญายม หนูตายอย่างไม่เป็นธรรม หนูไม่ยอม!" หานรั่วคุกเข่าลงและร้องตะโกนออกมา

แต่เดิมฉู่เจียงหวังไม่เต็มใจมาทำงาน แต่พอเหลือบไปเห็นบันทึกเป็นตายของวันนี้กลับมีชื่อหานรั่วอยู่ในนั้น!

เจ้าแสบ! วันนั้นข้ายังไม่สามารถเอาตัวเธอไปได้ แต่วันนี้กลับถึงวันตายของเธอแล้ว!

“คนข้างล่างนั่น! เจ้าเอาแต่พล่ามคำโกหกอะไรอยู่!” ฉู่เจียงหวังตบไม้ปลุกสติ

พอได้ยินว่าหานรั่วตายแล้ว เหล่าวิญญาณจากขุมที่ห้าต่างพากันมาที่นี่

ผีหลายใจกอดอกและอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำ "ทำไมท่านพญายมถึงไม่มีความน่าเกรงขามเลยสักนิด…"

ฉู่เจียงหวัง “…”

แต่ว่าอำนาจข่มขวัญของพญายมนั้นยังคงมีอยู่ หานรั่วถูกกดดันจนตัวสั่นและไม่กล้าเงยหน้า เพียงแต่ร้องไห้แล้วพูดว่า "ท่านพญายม หนูตายอย่างไม่เป็นธรรม หนูรู้สึกว่าหนูยังไม่สมควรที่จะตาย นี่มันเป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้น..."

"ตอนนี้หนูต้องกำลังนอนอยู่ในห้องฉุกเฉินเพื่อรับการช่วยชีวิต วิญญาณของหนูหลุดออกจากร่างโดยไม่ตั้งใจถึงได้มาที่นี่ ขอท่านพญายมโปรดปล่อยหนูกลับไปเถิด..."

ฉู่เจียงหวังไม่แม้แต่จะมองบันทึกเป็นตาย เขายิ้มเยาะ "เจ้ากำลังสงสัยในบันทึกเป็นตาย หรือกำลังสงสัยในตัวข้า? ตายผิดอย่างนั้นหรือ? เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ควรตายแล้วเจ้าก็ไม่ควรตายงั้นสิ?"

เขาตบไม้ปลุกสติอีกครั้งหนึ่งแล้วพูดว่า "พูดมา! ชื่ออะไร มาจากไหน แล้วตายได้อย่างไร!"

หานรั่วรู้สึกหนาวสะท้านไปครึ่งตัว เธอถูกกดดันจากบารมีของพญายมก็เลยพูดออกมาอย่างอึดอัดใจว่า "หนูชื่อหานรั่ว เพิ่งอายุครบสิบแปดปี..."

พวกผีหลายใจต่างรู้สึกขนลุกทันที เสียงในหัวพวกเขายังคงดังก้องว่า ‘เพิ่งอายุครบ 18 ปี’ ด้วยน้ำเสียงแหลมสูงที่ชวนขนลุก

หานรั่วพูดต่อว่า "เดิมหนูเป็นคนจากปักกิ่ง เกิดในปักกิ่ง และเดิมทีควรจะเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลมหาเศรษฐี..."

"แต่ไม่คิดเลยว่าหนูจะโดนกดดันจากตระกูลมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในปักกิ่งซึ่งก็คือตระกูลซู บริษัทของพ่อหนูต้องเกือบล้มละลาย เราจำเป็นต้องถอยไปอยู่ในเมืองเล็กๆ..."

"ไม่นึกเลยว่าแม้พ่อแม่ของหนูจะยอมถอยแล้ว แต่ตระกูลซูก็ยังไม่ปล่อยเราไป ตระกูลซูมีคุณหนูสุดที่รักอยู่คนหนึ่ง แล้วก็พี่สาวของเธอด้วย! พวกเขาเที่ยวไปแพร่ข่าวลือเสียๆ หายๆ เกี่ยวกับหนูทุกที่เลย"

หานรั่วพูดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ ดูเหมือนคนที่ถูกใส่ร้ายจนต้องอัดอั้นและไม่ยอมแพ้ แต่ก็ยังมีความดื้อรั้นที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจอยู่

"หนูไม่ยอมก้มหัวให้กับพวกคนมีอำนาจ! หนูจะไม่ยอมให้พวกเขากดหัวหนู! ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะใส่ร้ายหนูว่าไปยุ่งกับแฟนของคนอื่น แล้วยังตามหาเรื่องให้คนมาทำร้ายหนูอีก หนูจนปัญญาเลยต้องหยุดเรียนและกลับไปที่เมืองเล็ก ๆ..."

ฉู่เจียงหวัง “…”

ถ้าเขาไม่รู้เรื่องราวมาก่อนและเห็นท่าทางที่เต็มไปด้วยศักดิ์ศรีและทระนงของหานรั่ว เขาคงเชื่อเธอไปแล้ว!

หานรั่วพูดต่อไปว่า "หลังจากกลับไปอยู่ในเมืองเล็กๆ หนูซึ่งมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเลยมีเพื่อนเยอะมาก และค่อย ๆ ก้าวข้ามผ่านเงามืดในชีวิต..."

"ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่ง พวกพี่น้องของหนูไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทะเลาะกันแล้วลงไม้ลงมือกัน หนูรีบเข้าไปห้าม แต่ในความชุลมุนกลับถูกแทงเข้าอย่างจัง หนูก็เลยมาอยู่ที่นี่!"

หานรั่วร้องขอ "ท่านพญายม ข้าถูกใส่ร้าย ทุกอย่างมันเป็นความเข้าใจผิด! ครอบครัวของข้าถูกตระกูลซูรังแก ข้าถูกคุณหนูสองคนของตระกูลซูทำร้ายอย่างสาหัส ข้าห้ามคนทะเลาะกันด้วยความหวังดีแต่กลับโดนแทงตาย คนดีทำไมถึงไม่ได้รับผลดี? ขอท่านโปรดส่งข้ากลับไป ข้ายังไม่อยากตาย นี่ต้องเป็นความผิดพลาดที่ไหนสักแห่ง..."

หานรั่ววิงวอนต่อไป "ท่านพญายม หนูโดนใส่ร้ายจริงๆ นะ ทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด! ครอบครัวของเราถูกตระกูลซูรังแก หนูเองก็ถูกลูกสาวสองคนของตระกูลซูกลั่นแกล้งจนต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ พยายามจะห้ามแต่กลับถูกแทงตาย ทำไมคนดีถึงไม่มีที่ยืนได้ล่ะ?"

"ขอร้องล่ะท่าน ให้หนูกลับไปเถอะ หนูยังไม่อยากตาย นี่ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ..."

ฉู่เจียงหวัง “บ้าจริง ความหน้าด้านของเธอทำให้ข้าพูดไม่ออกเลยทีเดียว”

หานรั่วทำหน้าจริงใจ ก้มศีรษะขอร้องด้วยท่าทางไม่ถ่อมตัวเกินไป

ฉู่เจียงหวัง "ให้ตายสิ ทำตัวหน้าด้านขนาดนี้จนข้าทำตัวไม่ถูกเลย"

วิญญาณที่ผ่านม่านหมอกลวงวิญญาณแล้วมายังตำหนักพญายมจะต้องสารภาพความผิดบาปทั้งหมดในชาติก่อนของตนเองอย่างซื่อตรง เพราะหากไม่ทำเช่นนั้น พญายมคงไม่สามารถสอบสวนคนตายมากมายที่มาในแต่ละวันได้ทัน

แต่เนื่องจากเป็นหานรั่ว ฉู่เจียงหวังจึงไม่ได้ให้เธอผ่านม่านหมอกลวงวิญญาณ เพราะต้องการดูว่าเธอจะพูดอะไรออกมา

แต่ตอนนี้คงต้องใช้ม่านหมอกลวงวิญญาณแล้ว

ทว่า นอกจากม่านหมอกลวงวิญญาณแล้ว ที่ตำหนักพญายมยังมีอุปกรณ์มาตรฐานอีกอย่างหนึ่งคือสายฟ้านรก

สำหรับวิญญาณที่มีความผิดบาปรุนแรงจนม่านหมอกลวงวิญญาณไร้ผล จะใช้สายฟ้านรกแทน ซึ่งมีผลเช่นเดียวกับม่านหมอกลวงวิญญาณ

หานรั่วยังไม่ทันได้ตอบสนอง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังเปรี้ยง!

สายฟ้าฟาดลงบนตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เธอร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด!

ผีหลายใจยิ้ม "ฉู่เจียงหวัง นี่ถือว่าเป็นการใช้อำนาจเกินขอบเขตหรือเปล่า?"

ฉู่เจียงหวังเอ่ย "พูดจาเหลวไหล! ไม่ว่าจะใช้ม่านหมอกลวงวิญญาณหรือสายฟ้านรก ข้าก็ทำตามกฎทั้งนั้น"

"แล้วหานรั่วไม่ได้โกหกต่อหน้าข้าหรือไง?"

"แล้วข้าไม่ได้เตือนเธอหรือไงว่าการโกหกต่อหน้าพญายมจะต้องรับผลเช่นไร?"

ผีหลายใจกระตุกมุมปาก เธอก็ว่าแล้วว่าทำไมฉู่เจียงหวังถึงปล่อยให้หานรั่วพูดอ้ำอึ้งอยู่ตั้งนาน แถมยังพูดซ้ำว่า 'เจ้ารู้หรือไม่ว่าการโกหกต่อหน้าข้าจะมีผลลัพธ์เช่นใด'

ดูเหมือนว่าฉู่เจียงหวังก็มีความแค้นเล็กๆ อยู่เหมือนกัน!

แววตาของฉู่เจียงหวังฉายแววได้ใจออกมาเล็กน้อย นี่เรียกว่าปรับตัวตามสถานการณ์ เธอจะรู้เรื่องอะไรล่ะ

มีเพียงหานรั่วที่ถูกฟาดด้วยสายฟ้าอยู่ข้างล่าง เธอร้องลั่นว่า “ท่านพญายม หนูผิดไปแล้ว หนูผิดไปแล้ว…”